Συγχαρητήρια, κύριε Αλέξη Τσίπρα, και σε εσάς, αλλά και στους διαδόχους που ορίσατε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Συγχαρητήρια άμφω για την πολιτική σας οξυδέρκεια για το Νίκο Παππά. Εσείς τον επιλέξατε για υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων, οι διάδοχοι στη συνέχεια τον έκαναν ευρωβουλευτή, αφού τον κατέταξαν στα ψηφοδέλτια για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τον Νίκο Παππά, τον άνθρωπο που σύμφωνα με καταγγελία δημοσιογράφου στο Στρασβούργο, φέρεται να εμπλέκεται σε επεισόδιο ξυλοδαρμού και απειλών.
Το μόνο δεδομένο είναι ότι αναζητείται στο πλαίσιο του αυτοφώρου. Όλα τα υπόλοιπα αναφέρονται ρητά ως καταγγελίες. Αλλά και μόνο αυτό αρκεί.
Τους μισούς συνεργάτες, κύριε Τσίπρα, τους στείλατε «στην Ιθάκη γιατί φταίγανε για όλους, για όλα». Τους άλλους μισούς, τελικά, φαίνεται να τους ψάχνει η αστυνομία.
Αυτή δεν είναι απλώς μια κακή στιγμή. Είναι η συμπύκνωση ενός πολιτικού τρόπου σκέψης. Ο άνθρωπος που δεν κρίθηκε κατάλληλος για τον Δήμο της Αθήνας,κρίθηκε απολύτως κατάλληλος να εκπροσωπεί τη χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο. Σε έναν θεσμό που μιλά καθημερινά για κράτος δικαίου, ελευθερία του Τύπου και δημοκρατικά δικαιώματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να τον διαγράψει. Καλώς. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι η διαγραφή μετά. Είναι η επιλογή πριν. Είναι το ποιοι αναδεικνύονται, ποιοι βαφτίζονται «πρόσωπα ευθύνης» και ποιοι τελικά εκθέτουν τη χώρα διεθνώς.
Όταν ένα κόμμα που αυτοπαρουσιάζεται ως θεματοφύλακας της δημοκρατίας βρίσκεται να απολογείται επειδή ευρωβουλευτής του καταγγέλλεται για βία κατά δημοσιογράφου, τότε δεν φταίει η «κακή στιγμή». Φταίει το κριτήριο. Και αυτό, αγαπητοί, έχει πολιτικό κόστος που σας αναλογεί.
