«Ό, τι υπάρχει αυτή τη στιγμή στον ΣΥΡΙΖΑ το ελέγχει ο Τσίπρας» τόνισε σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού και πρώην πρόεδρος τη ΚΟ του κόμματος, Νίκος Κωνσταντόπουλος προσθέτοντας πως «ο κ. Τσίπρας έχει την ευθύνη ότι μεθόδευσε όλη αυτή την άσχημη κατάσταση η οποία δεν επιτρέπει σε κανέναν να επιχαίρει. Είναι ξεπεσμός». Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι εκείνος που παίζει τον όποιον ρόλο επιλέγει ο ίδιος ή νομίζει ότι μπορεί να παίξει, συμπλήρωσε, στη συνέντευξή του στο One Channel.
ΟΝίκος Κωνσταντόπουλος τόνισε ότι «από το καλοκαίρι του 2015 και μετά επικρατεί ένα κράμα αντιαισθητικό και αποκρουστικό από πλευράς ύφους και ήθους. Επικρατεί ένα κράμα αρχηγισμού, εύκολου, εξυπνακίστικου λαϊκισμού και πολιτευτισμού. Βλέπω ανθρώπους που είχαν το θάρρος της γνώμης τους να μετατρέπονται σε αμοραλιστές οι οποίοι παίρνουν το σχήμα του δοχείου στο οποίο εναποτίθενται κάθε φορά. Δεν είναι πολιτική αυτό που επικρατεί στη χώρα αυτή τη στιγμή. Δεν είναι διάλογος με επιχειρήματα, αλλά ανταλλαγή ύβρεων».
Ο γνωστός δικηγόρος και πολιτικός χαρακτήρισε «ξεπεσμό, κατάντημα και τραγέλαφο» αυτό που συμβαίνει και πρόσθεσε ότι «δεν μπορεί σε καμία περίπτωση για τους τακτικισμούς οποιουδήποτε, για τους οποιουσδήποτε αμοραλισμούς και τυχοδιωκτισμούς οποιουδήποτε να αντικαθιστούμε την κοινωνική, την πολιτική, την ιδεολογική και την ηθική ταυτότητα με μια γελοιογραφία».
Έχω ευθύνες, δεν μίλησα για αμοραλιστικές συμπεριφορές
Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος ανέλαβε και τις δικές του ευθύνες, λέγοντας χαρακτηριστικά; «Έχω ευθύνες και τις αναλαμβάνω δημόσια γιατί συντήρησα και ανέχτηκα ορισμένα πράγματα ή δεν μίλησα ανοιχτά για ορισμένες περιόδους και για αμοραλιστικές και πολιτικάντικες συμπεριφορές πιστεύοντας ότι μπορώ να ισορροπήσω. Με ενδιέφερε να μην βρεθεί ο Συνασπισμός εκτός κοινοβουλευτικής πραγματικότητας. Παιδάκια της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ λοιδορούσαν το 3% και έλεγαν ότι γίναμε κόμμα εξουσίας. Είναι οι νεόπλουτοι της εξουσίας».
Χαρακτήρισεε αυτή την περίοδο «άκρως αντιφατική για την Ελλάδα του 2023 η οποία βλέπει προς τον ορίζοντα του 2035 και του 2050. Δεν είναι μια ομαλή πορεία που ανοίγεται μπροστά μας και είναι μεγάλες οι πληγές που υπάρχουν. Έχουμε πληγές στην κοινωνική συνοχή, στην περιβαλλοντική αρμονία, έχουμε πληγές στην κοινή ψυχολογία, στη δημόσια ψυχολογία, δεν έχουμε υψηλό δείκτη αισιοδοξίας. Έχουμε επίσης πληγές στο δημόσιο ήθος και τη συμπεριφορά, στη στάση ζωής, στην ανάληψη ευθυνών, στη λογοδοσία. Με αυτές τις πληγές ανοιχτές μπροστά μας πρέπει να μην χαντακώσουμε τις ελπίδες που υπάρχουν. Υπάρχουν ζωντανές δυνάμεις στην κοινωνία που θέλουν άλλη περπατησιά».
