Ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού Νίκος Κωνσταντόπουλος μιλάει για τα αίτια της συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ ενώ επισημαίνει ότι το κόμμα έχασε τον ανανεωτικό ριζοσπαστισμό και τον μεταποίησε σε πολιτευτισμό και δημαγωγισμό επικοινωνιακής διαφήμισης.
«Και βέβαια δεν φταίνε οι κακοί άλλοι οι συνωμοτικοί μηχανισμοί και οι ιδιότροπες περιστάσεις. Φταίνε οι πρακτικές αρχηγισμού που περιθωριοποιούν τις συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες οι προσωποπαγείς επιλογές για επικοινωνιακό ψηφεμπόριο, τα επιχειρήματα τακτικισμού που αυτοπροβάλλονται ως δήθεν χαρισματική αυθεντία» τονίζει ο Ν. Κωνσταντόπουλος, σε συνέντευξή του στο «Βήμα».
«Το ποσοστό της ΝΔ δεν δικαιώνει την πολιτική του κ. Μητσοτάκη που έχει υπαρκτές και μεγάλες αδυναμίες, προκαλεί ανισότητες, αδικίες και ανασφάλειες, ενοχλεί τη συνταγματική θεσμική νομιμότητα. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν δικαίωσε τα συνθήματα περί πρώτης φοράς Αριστεράς και ηθικού πλεονεκτήματος με το αρνητικό ύφος και ήθος εξουσίας που έδειξε.
Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε με τον ίδιο τρόπο, με έλλειμμα συνέπειας και αξιοπιστίας, ασχολούμενη με το είδωλο της στον επικοινωνιακό καθρέφτη και τον ίσκιο της. Ο ΣΥΡΙΖΑ εργαλειοποίησε και ακύρωσε δύο κορυφαίους δημοκρατικούς θεσμούς το συνταγματικό δημοψήφισμα το 2015 και την απλή αναλογική το 2023.
Είναι ιστορικές οι ευθύνες του. Το αρνητικό εκλογικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην προβληματική κυβερνητική πολιτική δείχνει ελλείμματα και υστέρηση σε πολλούς το μείς στους οποίους αξιολογούνται από την κοινωνία κόμματα πολιτικές πρόσωπα» τονίζει.
Ερωτηθείς για τη «συγγνώμη» του Τσίπρα «από όσους πλήγωσε» ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, σημειώνει ότι «το πώς εσωτερικεύει ο κ. Τσίπρας τα κρίσιμα γεγονότα που τον υπερβαίνουν το πώς αναπλαισιώνει τις θέσεις του και πώς αναστοχάζεται είναι προσωπικό του ζήτημα αλλά με συλλογικές επιπτώσεις. Πάντως ο αρχηγισμός δεν ταιριάζει στην ανανεωτική ριζοσπαστική Αριστερά ούτε ο νεοδογματισμός του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού.
Η Αριστερά του 21ου αιώνα δεν έχει σχέση με τους κομματικούς μηχανισμούς και φραξιονισμούς των κομμάτων που ανταγωνίζονταν για το ποιος ηγεμονεύει στον χώρα της πολυδιασπασμένης Αριστεράς. Και ο νεοφιλελευθερισμός και ο φιλελεύθερος κοινοβουλευτισμός αλλά και η ευρύτερη Αριστερά είναι σε περίοδο μεταβατικής δοκιμασίας όχι μόνο στην Ευρώπη.
Είναι ανιστόρητες οι προσομοιώσεις με το παρελθόν οι αναβιώσεις και επανιδρύσεις με κούφια συνθήματα και αγοραίους τακτικισμούς».
