Η πρόσφατη αντίδραση του Νίκου Ανδρουλάκη στην πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για εξεταστική επιτροπή στον ΟΠΕΚΕΠΕ αποκαλύπτει άλλη μια φορά την πολιτική αδυναμία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Αντί να επικεντρωθεί στα πραγματικά ζητήματα και να επιτρέψει τη διερεύνηση της υπόθεσης, επέλεξε να μιλήσει με υπερβολές και γενικόλογες καταγγελίες περί «παρακράτους» και «απαξίωσης της λογικής». Μια τακτική που περισσότερο αποπροσανατολίζει παρά φωτίζει την αλήθεια.
Ο κ. Ανδρουλάκης επιτίθεται σε μια πρόταση που απλά ζητεί τη διαφάνεια και την απόδοση ευθυνών, με τη στήριξη της Δικαιοσύνης, κάτι που ο ίδιος εμφανίζεται να αποφεύγει. Αντί να δείξει εμπιστοσύνη στη διαδικασία και να υπερασπιστεί την πολιτική ηθική που τόσο συχνά επικαλείται, επιλέγει τη γνωστή φρασεολογία περί «γαλάζιας ρεμούλας» και «μεθόδευσης», χωρίς όμως να προσκομίζει κανένα συγκεκριμένο επιχείρημα ή στοιχείο.
Είναι σαφές ότι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ φοβάται το βάθος της διερεύνησης και προσπαθεί να αποσείσει τις υποψίες συσχετίζοντας την πρόταση εξεταστικής με ιδεοληπτικούς συμψηφισμούς. Παράλληλα, με την ακατάσχετη ρητορική περί «απαξίωσης» και «ευτελισμού», δημιουργεί κλίμα έντασης και διχασμού, χωρίς ουσιαστικό λόγο, υπονομεύοντας την πολιτική σοβαρότητα που απαιτεί η συγκυρία.
Η πραγματικότητα είναι ότι η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί μια θεσμική κίνηση προς την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς και την πολιτική. Και αν ο κ. Ανδρουλάκης ήθελε πραγματικά να διαφυλάξει την πολιτική ηθική και τη λογική, θα έπρεπε να στηρίξει την έρευνα, αντί να πυροβολεί ασταμάτητα σε κενό αέρα, αποδεικνύοντας ότι το μόνο που φοβάται είναι η αλήθεια που θα αναδυθεί.
