Είχαμε τον Αλέξη Τσίπρα, μετά αποκτήσαμε τον Στέφανο Κασσελάκη. Μας προέκυψαν βέβαια και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, ο Γιάννης Βαρουφάκης αλλά και ο Κυριάκος Βελόπουλος από την άλλη πλευρά, ενώ σταθερή… αξία είναι το ΚΚΕ. Τώρα έχουμε τον Νίκο Ανδρουλάκη. Όλοι αυτοί είναι «εκφραστές» του… λαού. Τουλάχιστον έτσι αυτοπροσδιορίζονται ο καθένας για τον εαυτό του και το κόμμα του.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει πάρει τη σκυτάλη. Και δηλώνει παντού και με κάθε ευκαιρία πως εκφράζει τον λαό. «Ο ελληνικός λαός μπορεί να βασιστεί ξανά στο ΠΑΣΟΚ για τη μεγάλη πολιτική αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα» δηλώνει στην εφημερίδα «Στο Καρφί», σημειώνοντας ακόμη ότι «σε έναν κόσμο που οι ανισότητες διευρύνονται, οι αβεβαιότητες πολλαπλασιάζονται και η ποιότητα της Δημοκρατίας υποβαθμίζεται, χρειάζεται μια προοδευτική φωνή που θα εκφράζει γνήσια και αποτελεσματικά τον κόσμο της εργασίας, τους πιο ευάλωτους και τα μεσαία στρώματα».
Και προοδευτικότητα και έκφραση του λαού. Τα ίδια έλεγε και ο Αλέξης Τσίπρας. Τα ίδια έλεγαν και λένε και οι άλλοι. Τι διαφορετικό πρεσβεύει ο Νίκος Ανδρουλάκης άραγε; Τα περί σοβαρής αντιπολίτευσης; Μα αυτά τα καίει ο ίδιος με την καταστροφολογία και τον λαϊκισμό που δείχνει να είναι η επίσημη τακτική και πολιτική γραμμή της Χαριλάου Τρικούπη. Χαρακτηριστικό, τελευταίο, παράδειγμα η στάση του κόμματος για την πρώην βασιλική οικογένεια και οι δηλώσεις του προέδρου του για το επώνυμο Ντε Γκρες. Μέχρι και θέμα για το… πολίτευμα έθεσε εμμέσως.
Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός πως θεωρεί ότι εκφράζει τον λαό. Μόνο που ο λαός δεν τον έχει ορίσει ως εκφραστή του. Ούτε καν ως τον αντίπαλο πολιτικό πόλο. Τρίτο κόμμα ήταν το ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, τρίτο και στις ευρωεκλογές, πίσω μάλιστα από τον –και τότε– διασπασμένο ΣΥΡΙΖΑ του Στέφανου Κασσελάκη.
Εντάξει, τσίμπησε λίγο στις δημοσκοπήσεις μετά την τρίτη ή τέταρτη –χάθηκε ο λογαριασμός– διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, όμως και πάλι άρχισε να πέφτει –δημοσκοπικά πάντα– με αποτέλεσμα να επικρατεί ήδη γκρίνια στη Χαριλάου Τρικούπη. Όμως αυτή η τάση σχετικά με την έκφραση του λαού δεν δείχνει απλά αλαζονεία. Δείχνει αδυναμία κατανόησης των δεδομένων και απόσταση από το λαϊκό αίσθημα. Η δε εντύπωση ότι διαμορφώνει το ΠΑΣΟΚ την πολιτική ατζέντα μέχρι τώρα καταλήγει μπούμερανγκ για την ηγεσία του...
