Από τη σοβαρότητα στην ανυποληψία, ένας… Ανδρουλάκης δρόμος. Η επιθυμία του προέδρου του ΠΑΣΟΚ να αναδειχθεί το κόμμα του σε δεύτερη δύναμη στις επερχόμενες ευρωεκλογές και να κόψει τη φόρα από κάθε επίδοξο δελφίνο (αν και τα μεγέθη δύσκολα δικαιολογούν αυτόν το χαρακτηρισμό), τον οδηγεί από λάθος σε λάθος, αμαυρώνοντας και τα όσα θετικά του παρελθόντος.
Γράφει η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ουδείς μπορούσε πραγματικά να φανταστεί πως ένας πολιτικός αρχηγός πέριξ των 40 Μαΐων, με μακρά θητεία στις Βρυξέλλες όπου υποτίθεται οι ορίζοντες διευρύνονται, οι πληροφορίες διαχέονται ελεύθερα και η σύγχρονη πραγματικότητα γίνεται καθημερινότητα, θα επένδυε στη στείρα αντιπολίτευση απλά και μόνο για να μην αφήσει μόνο του τον ΣΥΡΙΖΑ στην κατηφόρα.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη στάση του Νίκου Ανδρουλάκη (και των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ) να καταψηφίσει το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο; Πώς είναι δυνατόν οι εκλογές να έχουν άλλη αξία όταν πρόκειται για την ανάδειξη ευρωβουλευτών από εκείνες για την ανάδειξη βουλευτών; Απλά δεν έχουν. Πίσω από την άρνηση κρύβεται η αγωνία του να μη χάσει έστω και μία ψήφο από τον ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για την ποιότητα αυτής: μόνο το αποτέλεσμα μετρά γιατί αν δεν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δεύτερο κόμμα, τότε πολύ σύντομα και εκείνος θα πάψει να είναι πρόεδρος ολοκληρώνοντας μάλλον πρόωρα την πολιτική του καριέρα.
Ετσι, χωρίς... σχέδιο
Οι αποσπασματικές κινήσεις γίνονται δίχως κάποιον σχεδιασμό, ούτε καν εκτιμώντας τις συνέπειες που θα έχουν στην εκλογική βάση, η οποία σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της MARC είναι αναφανδόν υπέρ των μεταρρυθμίσεων (περισσότερα σελ. 4-5), ώστε η χώρα να απαλλαγεί από το μίζερο παρελθόν της.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης όμως φαίνεται να εκτιμά πως πολιτικός του αντίπαλος είναι ο Στέφανος Κασσελάκης και όχι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρά τα όσα κατά καιρούς δηλώνει για τον φόβο των Ιουδαίων. Γνωρίζει προφανώς πως είναι αδύνατο να πλησιάσει τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας με την οποία τον χωρίζουν περίπου 20 μονάδες, μόνιμα. Και ελπίζει ότι θα μείνει στα πράγματα μόνο αν καταφέρει να κοντύνει και άλλο τον νεόκοπο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναζητά περπατησιά στο βάλτο της τοξικότητας που κληρονόμησε.
Κατώτερος των περιστάσεων
Κατά πώς φαίνεται, ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν είναι διατεθειμένος να αλλάξει σύντομα στάση και να ρισκάρει να χάσει τους… ψεκ, οι οποίοι κινούνται χωρίς σχέδιο, αναζητώντας άλλον σωτήρα σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, αρκεί να ικανοποιεί βασικές εμμονές τους. Επόμενοι σταθμοί για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ είναι το νομοσχέδιο για τα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια και εκείνο για το γάμο των ομοφύλων, χωρίς κανείς να μπορεί να βάλει το χέρι στη φωτιά για το τι θα πράξει. Το μεγαλύτερο άγχος που φέρεται να αντιμετωπίζει είναι μην κάποιος τον κατηγορήσει ότι στηρίζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος πλέον έχει επεκταθεί πέραν του Κέντρου, εισβάλλοντας και στην Κεντροαριστερά. Οι μέχρι σήμερα δηλώσεις του Νίκου Ανδρουλάκη και για τα δύο θέματα δεν επιτρέπουν ασφαλή συμπεράσματα, ενώ και το ίδιο το κόμμα μοιάζει διχασμένο. Η νηφαλιότητα που απαιτείται για να υπερασπιστεί ένα νομοσχέδιο όπως αυτό των ομόφυλων ζευγαριών, που έχει να κάνει με ανθρώπινα δικαιώματα και πολύ περισσότερο δικαιώματα παιδιών, είναι το ζητούμενο. Προσώρας το κόμμα βρίσκεται εγκλωβισμένο σε ένα «ίσως», από το οποίο εξαρτάται και η κοινοβουλευτική του δύναμη. Σε ό,τι αφορά τα πανεπιστήμια, η εικόνα είναι ακόμα πιο θολή, κρίνοντας κανείς και από το παρελθόν της Χαριλάου Τρικούπη που δυναμίτισε την τελευταία φορά που επιχειρήθηκε η αναθεώρηση του άρθρου 16. Οι δε δηλώσεις του προέδρου δεν επιτρέπουν περισσότερη αισιοδοξία ότι σήμερα κάτι έχει αλλάξει.
