Μπαχαλοτραμπουκούπολη (η) 1. μεγάλη έκταση (συνήθως σε πανεπιστήμιο) στην οποία σημειώνονται διαρκώς επιθέσεις τραμπούκων και μπαχαλάκηδων «παλιά την έλεγαν πανεπιστημιούπολη, αλλά εδώ και χρόνια όλοι τη λένε μπαχαλοτραμπουκούπολη»
2. χώρος στον οποίο οι τραμπούκοι και οι μπαχαλάκηδες μπορούν να δρουν ελεύθερα χωρίς τον κίνδυνο σύλληψης «δεν ξέρω πολλά μέρη στη χώρα που να μην είναι μπαχαλοτραμπουκουπόλεις»
Και γιατί να δώσουν σημασία;
Ενώ υπουργοί και βουλευτές της συμπολίτευσης αναπτύσσουν σε τηλεοράσεις και ραδιόφωνα τα κυβερνητικά σχέδια για την αντιμετώπιση της βίας στα πανεπιστήμια, 20 τραμπούκοι έκαναν ντου στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου όπου και χτύπησαν την υπεύθυνη του κυλικείου επειδή τους είχε ζητήσει να μην κολλήσουν εκεί τις αφίσες τους εν όψει των φοιτητικών εκλογών που θα διεξαχθούν στις 14 Μαΐου.
Οι τραμπούκοι δεν φαίνεται να προβληματίζονται από τις διακηρύξεις αυστηροποίησης του θεσμικού πλαισίου, πιθανότατα επειδή μετά από τόσα χρόνια ανεμπόδιστης δράσης έχουν μάθει ότι η ελληνική πολιτεία είναι το κλασικό παράδειγμα του σκύλου που γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει. Γιατί κανείς να φοβηθεί τις συνέπειες μιας πράξης για την οποία δεν υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να συλληφθεί και, πολύ περισσότερο, να καταδικαστεί; Γιατί να δώσει σημασία σε εξαγγελίες που ποτέ δεν γίνονται πράξη;
Έτσι ακριβώς
Και για να τελειώνουμε μια και καλή με τη συστημική, νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα που βλέπει αριστερούς πίσω από τις κουκούλες, να πούμε το εξής: ένας πραγματικός αγωνιστής της Αριστεράς ποτέ δεν θα επιτεθεί και ποτέ δεν θα σηκώσει χέρι να χτυπήσει έναν άνθρωπο που δεν έχει άποψη αντίθετη από τη δική του.
Τα είχε πει εγκαίρως ο σύντροφος
Όλη μέρα χτες άκουγα και διάβαζα για τους δολοφονημένους της Marfin, αλλά πρέπει να σας πω πως ήμουν και παραμένω ιδιαιτέρως επιφυλακτικός. Βλέπετε, δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια του αγωνιστή συντρόφου Κυρίτση ο οποίος πριν λίγα χρόνια με θάρρος είχε πει ότι «στα 30 και χρόνια που είμαι δημοσιογράφος δεν θυμάμαι ποτέ κανείς να έχει σκοτωθεί από μολότοφ».
Απολύτως λογικό
Οι συνεχείς «αμφισβητήσεις» και οι «αποκαλύψεις» που εξακολουθούν να γίνονται οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα ότι υπάρχουν ακόμα συμπολίτες που κάνουν τα αδύνατα δυνατά η δίκη για το δυστύχημα των Τεμπών να καθυστερήσει όσο γίνεται περισσότερο.
Και είναι απολύτως λογικό καθώς άλλη βαρύτητα έχουν τα παραμύθια όταν δεν υπάρχει για αντίβαρο μια δικαστική διαδικασία.
