Με την πρόταση Κυρανάκη περί φθηνότερου κομίστρου στα ταξί κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μπορεί να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει κάποιος. Στόχος ήταν να δοθεί κίνητρο στους οδηγούς να μην παίρνουν το αυτοκίνητό τους όταν πίνουν ένα ποτηράκι παραπάνω.
Όπως αποδεικνύεται από τους ελέγχους της Τροχαίας, ουκ ολίγοι συλλαμβάνονται σε κατάσταση μέθης, οδηγώντας χαλαρά το αυτοκίνητό τους, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Ήταν μια σκέψη λοιπόν που την κατέθεσε ως κίνητρο για να αφήνουμε το αυτοκίνητο σπίτι και να παίρνουμε ταξί.
Κάποιοι έπεσαν να τον... φάνε τάχα μου για να μην πληρώνουμε όσους πίνουν. Δεν θα επεκταθώ στο πόσο στοιχίζουν σε όλους μας οι εκατοντάδες τραυματίες, για να μην αναφερθώ στους νεκρούς. Αν κάποιος υπολογίσει πραγματικά το κόστος, θα εκπλαγεί από το πόσο λιγότερο θα ήταν από αυτό που σκέφθηκε ο Κυρανάκης. Αλλά, ως συνήθως, ο κανιβαλισμός εμποδίζει να αναγνώσουμε μια πρόταση που είναι έξω από το κουτί.
Ας πάμε όμως και στην αντίδραση των συνδικαλιστών ταξιτζήδων, που επιτέθηκαν γιατί θα παίρνουν, λέει, μεθυσμένους στα αυτοκίνητά τους! Δηλαδή θέλουν να μας πείσουν ότι κάνουν αλκοτέστ στους πελάτες τους, έξω από τα μπουζούκια ή ότι δεν τους βάζουν μέσα εάν διαπιστώσουν ότι έχουν πιει; Η υποκρισία περισσεύει σε αυτή τη χώρα. Και αντί να κοιτάμε το δάσος, ασχολούμαστε με το δέντρο.
Δεν ξέρω εάν το φθηνότερο και επιδοτούμενο κόμιστρο ήταν η καλύτερη λύση. Αλλά ήταν μια πρόταση. Που απορρίφθηκε από την κυβέρνηση, χωρίς να πειστώ για το γιατί. Διότι από τους συνδικαλιστές μπορώ να καταλάβω τους λόγους και τη βεντέτα που υπάρχει με τον Κώστα Κυρανάκη.
Από τους υπόλοιπους, που αρέσκονται να μετρούν νεκρούς και τραυματίες, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί λοιδορήθηκε. Εκτός αν πιστεύουν ότι, κλείνοντας τα μάτια, σταματά το πρόβλημα. Ή τα περισσότερα νυχτερινά δρομολόγια των μέσων μεταφοράς δεν τα πληρώνουμε όλοι εμείς...
