Φαίνεται πως όσο καλύτερα τα πηγαίνει η ελληνική κοινωνία στον πραγματικό κόσμο, τόσο χειρότερα τα πηγαίνει στον κόσμο του Διαδικτύου. Εκεί, βλέπετε, ο καθένας αισθάνεται ελεύθερος να είναι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού του και να γίνει όσο μικροπρεπής θέλει.
Εν προκειμένω, την ώρα που η Πυροσβεστικήδίνει μάχη για ζωές και περιουσίες στις πυρόπληκτες περιοχές, υπάρχουν άνθρωποι που, όπως φαίνεται, χαίρονται για την καταστροφή και στην ουσία λένε «καλά να πάθετε, να καείτε, αφού βγάλατε αυτή την κυβέρνηση». Πότε γίναμε έτσι; Ή μάλλον, ποιοι είναι αυτοί που είναι έτσι; Ποιος λέει τέτοια πράγματα, ακόμα και πίσω από ένα πληκτρολόγιο;
Παρά τις γνωστές παθογένειες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Στην περίπτωση της πυρκαγιάς στο Μάτι, για παράδειγμα, δεν υπήρχε χαιρεκακία από καμία μεριά της κοινωνίας και από κανένα μέσο. Υπήρχε σίγουρα κριτική, πιθανόν και κακόπιστη ενίοτε, αλλά ήταν κριτική. Και ήταν προς την κυβέρνηση, όχι προς τα θύματα. Οι κατηγορίες αφορούσαν το πώς αντέδρασαν οι υπηρεσίες στην κρίση και, κυρίως, το πώς διαχειρίστηκε κατόπιν η κυβέρνηση την τραγωδία και, όσο κι αν κάποιος μπορεί να έβλεπε τον κυνισμό της μικροπολιτικής από πίσω τους, από πουθενά δεν ακούστηκαν ειρωνείες για τα θύματα και τις καμένες περιουσίες.
Σήμερα, αντιθέτως, δεν μιλάμε για μικροπολιτική ή μικροκομματισμό, μιλάμε για σκέτη τοξικότητα. Για δηλητήριο. Πού βρέθηκε τόσο πολύ δηλητήριο στο ελληνικό διαδίκτυο; Η απάντηση βρίσκεται εμμέσως σε αυτό που είπαμε στην αρχή: Στο μετρό που δεν μπορεί κάποιος να εκφράσει το μίσος του στον πραγματικό κόσμο, το εκφράζει στον ψηφιακό. Είδατε εσείς τελευταία, ας πούμε, να σπάνε βιτρίνες στο κέντρο της πόλης ή να γίνονται έκτροπα στα Εξάρχεια; Εν ολίγοις, αφού οι λογιών λογιών μπαχαλάκηδες δεν μπορούν να βάλουν πλέον φωτιές στις τράπεζες και τα πανεπιστήμια, χαίρονται με τις φωτιές που βλέπουν στην τηλεόραση. Βλέπετε, τα τελευταία χρόνια έχουμε γίνει κράτος και αυτό δεν αρέσει σε όλους.
Όποιος κυκλοφορεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την τελευταία δεκαετία, θα έχει καταλάβει τη διαφορά. Από τότε που η χώρα άφησε πίσω της τις επαναστατικές μπαρούφες της Αριστεράς, τα τρολ του ελληνικού διαδικτύου εγκατέλειψαν την «υψηλή» πολιτική ανάλυση για τις κακές τράπεζες, τον ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό και την «Ευρώπη των λαών» κι έχουν πιάσει τους ψόφους και ένα σωρό άλλες, χυδαίες ύβρεις. Έτσι είναι... Αν δεν σε σηκώνει ο δρόμος, σε σηκώνει το πληκτρολόγιο.
Πρόκειται για τα ίδια τοξικά μυαλά που χαίρονταν πέρσι με τις φωτιές στην Εύβοια, που μετρούσαν πρόπερσι τους νεκρούς του κορωνοϊού για να τους ζυγίσουν με εκείνους στο Μάτι και που προ-πρόπερσι αναπαρήγαν την τουρκική προπαγάνδα στην κρίση στον Έβρο. Όλα από τον καναπέ τους, όλα από το πληκτρολόγιο. Είναι που πονάνε, γιατί η Ελλάδα προχωράει και τους έχει αφήσει πίσω...
