Οι φωτιές χθες Τετάρτη άναβαν η μία μετά την άλλη. Από τα Δερβενοχώρια στη Λακωνία και από τη Ρόδο στη Θεσπρωτία. Από τα Καλύβια Αττικής στα Μέγαρα και από εκεί στην Ηλεία. Πραγματικά δεν προλάβαινε η Πολιτική Προστασία και η Πυροσβεστική να τρέχουν στα πύρινα μέτωπα για να σβήνουν φωτιές. Είναι προφανές ότι δεν άναψαν μόνες τους οι φωτιές. Εργο εμπρηστών ήταν οι περισσότερες από αυτές.
Το συμπέρασμα που βγαίνει και φέτος λοιπόν είναι ότι δυστυχώς αλλά οι εμπρησμοί συνεχίζονται. Και θα συνεχίζονται για πολλά χρόνια ακόμα όσο ο Ποινικός Κώδικας και οι κανονισμοί των φυλακών επιτρέπουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι εμπρηστές που έκαψαν δάση από τα οποία προήλθαν ο θάνατος ανθρώπων και η καταστροφή ξένων περιουσιών.
Γιατί μη μου πείτε ότι συμβαίνει το αντίθετο. Δείξτε μου μια περίπτωση εμπρηστή που κάηκαν εξαιτίας του ανθρώπινες ζωές που να βρίσκεται μέσα στη φυλακή. Ούτε ένας δεν βρίσκεται σε φυλακές γιατί πολύ απλά οι ποινές είναι μικρές και όσες δεν είναι μικρές οι καταδικασμένοι κατορθώνουν στα 2-3 χρόνια να είναι εκτός σωφρονιστικών ιδρυμάτων.
Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα και αυτή την πραγματικότητα πρέπει να δει ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης που δείχνει ότι θέλει να φέρει μεταρρυθμίσεις και να αλλάξει την ταχύτητα και τον τρόπο απονομής της Δικαιοσύνης. Μακάρι να τα καταφέρει ο Γιώργος Φλωρίδης, αλλά δεν θα είναι εύκολο γιατί υπάρχουν κατεστημένες αντιλήψεις που θέλουν τους εμπρηστές να βγαίνουν γρήγορα έξω.
Ο Ποινικός Κώδικας προβλέπει ποινές μέχρι και ισόβια για όποιον αποδειχθεί ότι ήταν εμπρηστής από πρόθεση και από τη φωτιά που προκάλεσε χάθηκαν ανθρώπινες ζωές.
Άρα νομοθετικό πλαίσιο υπάρχει. Χρειάζεται θάρρος στις αποφάσεις από τη Δικαιοσύνη και το κυριότερο όσοι καταδικάζονται να μη βγαίνουν έξω σε 2 και 3 χρόνια. Αυτό χρειάζεται το κράτος μας για να μην ξανασυμβεί ό,τι συμβαίνει αυτή την περίοδο με τη δίκη για το Μάτι. Να είναι όλοι κατηγορούμενοι για πλημμελήματα, ακόμα και ο ηλικιωμένος αγρότης από τη φωτιά του οποίου ξεκίνησε η καταστροφή…
