Όπως μάλλον ήδη γνωρίζετε, η διορία για την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας πήρε δίμηνη παράταση. Αντί για 31 Δεκεμβρίου, οι πολίτες μπορούν να πληρώσουν τα τέλη έως 29 Φεβρουαρίου και το ερώτημα εδώ είναι γιατί δεν ανακοινώθηκε εξ αρχής η 29η Φεβρουαρίου ως τελευταία ημέρα της προθεσμίας, αφού όλοι ξέραμε ότι, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, θα δοθεί παράταση...
Η απάντηση είναι προφανής. Αν η επίσημη προθεσμία ίσχυε έως τις 29 Φεβρουαρίου, θα δινόταν κατόπιν παράταση έως τις 30 Απριλίου. Και αν μετά από χρόνια συνήθειας επισημοποιούνταν και η 30η Απριλίου, θα δινόταν παράταση έως τις 30 Ιουνίου και πάει λέγοντας. Εν ολίγοις, θα πρέπει κάποιος να μας εξηγήσει γιατί δίνονται εθιμικές παρατάσεις σε υποχρεώσεις που έχουν σαφείς διορίες. Γιατί, στη χώρα μας, δεν συμβαίνει μόνο με τα τέλη κυκλοφορίας αυτό. Παράταση δόθηκε και για το κτηματολόγιο, και για τις φορολογικές δηλώσεις, για την τακτοποίηση αυθαιρέτων, για πληρωμές προστίμων και άλλα πολλά.
Το πιο ενοχλητικό, δε, είναι ότι αυτές τις παρατάσεις τις περιμένουν όλοι. Τις θεωρούμε όλοι δεδομένες. Θα μου πείτε ότι το κράτος χρειάζεται τα χρήματα των τελών κυκλοφορίας, όπως χρειάζεται και τη διεκπεραίωση όλων των άλλων υποχρεώσεων των πολιτών, για αυτό και δίνει παρατάσεις επί παρατάσεων. Σκοπός είναι θεωρητικά να φιλοτιμηθούν στο τέλος όσο το δυνατόν περισσότεροι. Σύμφωνοι, αλλά εκτός από τα χρήματα, το ελληνικό κράτος χρειάζεται και κάτι άλλο και μάλιστα πολύ περισσότερο: Χρειάζεται καλύτερη νοοτροπία από τους πολίτες του.
Η νοοτροπία ενός λαού, βέβαια, δεν αλλάζει από τη μία στιγμή στην άλλη, αλλά όλες οι αλλαγές πρέπει να ξεκινήσουν από κάπου και, στην προκειμένη περίπτωση, μερικά πρόστιμα στους εκπρόθεσμους είναι μία καλή αρχή. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, στις σοβαρές χώρες το κράτος τιμωρεί τους ασυνεπείς. Στις υπόλοιπες, τους πριμοδοτεί με παρατάσεις λέγοντας έτσι εμμέσως σε όλους τους υπόλοιπους που είναι συνεπείς ότι είναι κορόιδα.
Κάποιοι φυσικά, αν αρχίσουν να πέφτουν πρόστιμα για καθυστερήσεις μίας ή δύο ημερών, θα μιλήσουν για αδικία, για υπερβολική αυστηρότητα και για ποινικοποίηση του ανθρώπινου λάθους. Δεν πρόκειται όμως για λάθος ή για μία μικρή παράληψη. Βλέπετε, το χαρακτηριστικό με τους ασυνεπείς είναι ότι είναι πολύ… συνεπείς με την ασυνέπειά τους. Ο τύπος που καθυστερεί στη δουλειά του, καθυστερεί πάντα, δεν ενδιαφέρεται ποτέ να φτάσει στην ώρα του, όπως και αυτός που συχνά δεν πληρώνει τις υποχρεώσεις του, δεν ενδιαφέρεται ποτέ να μηδενίσει ή έστω να ρυθμίσει τα χρέη του.
Δοθέντων όλων των παραπάνω, η έμμεση αναφορά στην πρόσφατη δήλωση του υφυπουργού Οικονομικών, ότι φέτος είναι η τελευταία φορά που δίνεται παράταση για την πληρωμή των τελών κυκλοφορίας, είναι ενθαρρυντική. Κάποιοι μπορεί να μη δίνουν ιδιαίτερη σημασία στο καθεστώς των παρατάσεων, η κατάργηση του όμως δίνει από μόνη της ιδιαίτερη σημασία σε κάτι άλλο: σε εκείνο το «κουσούρι» που έχουν κάποιοι «περίεργοι» συμπολίτες μας να πληρώνουν πάντα στην ώρα τους...
