Την προηγούμενη εβδομάδα επετεύχθη σε ευρωπαϊκό επίπεδο μια ιστορική συμφωνία για το μεταναστευτικό, η οποία φιλοδοξεί να αλλάξει σημαντικά τον τρόπο διαχείρισης των αιτούντων άσυλο αλλά και την κατανομή τους σε ολόκληρη την ΕΕ, μέσα από πέντε προτάσεις-«κλειδιά» για αλλαγές στο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Συγκεκριμένα, προβλέπει αλλαγές στον κανονισμό ελέγχου, στον κανονισμό της βάσης δεδομένων Eurodac, στον κανονισμό των διαδικασιών ασύλου, στον κανονισμό διαχείρισης των αιτούντων άσυλο, στον κανονισμό για το μηχανισμό διαχείρισης κρίσεων.
Μεταξύ άλλων, η νέα νομοθεσία προβλέπει ότι όταν ένα κράτος-μέλος αντιμετωπίζει κρίση μπορεί να ζητήσει εισφορές αλληλεγγύης από άλλες χώρες της ΕΕ, οι οποίες θα έχουν τη μορφή είτε μετεγκατάστασης αιτούντων άσυλο είτε οικονομικές συνεισφορές ή και άλλα εναλλακτικά μέτρα. Η θεσμική πρόβλεψη αυτή είναι απαραίτητη αφενός για να αναγνωριστεί επίσημα η πίεση που δέχεται η Ελλάδα, ως εξωτερικό σύνορο της ΕΕ, αφετέρου διότι η χώρα μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να σηκώνει μόνη της το οικονομικό βάρος της διαχείρισης. Το νέο Σύμφωνο θα δώσει επίσης τα εργαλεία γρήγορης αντίδρασης σε καταστάσεις κρίσης.
Το νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο έρχεται την ώρα που η Ελλάδα νομοθετεί αλλαγές στην απόδοση αδειών διαμονής, τις οποίες συναρτά απαραιτήτως με την εργασία. Η εν λόγω αλλαγή δέχθηκε σφοδρή κριτική από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος έκανε λόγο για «500.000 ελληνοποιήσεις», θυμίζοντας τσιτάτα της Χρυσής Αυγής, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διεγείρει τα αντανακλαστικά μιας κοινής γνώμης που έχει δικαιολογημένα τραυματιστεί από την κακοδιαχείριση του μεταναστευτικού τα χρόνια της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της πλήρους ασυδοσίας των «αλληλέγγυων» ΜΚΟ.
