Ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει τον εαυτό του ως συνεχιστή του Τρικούπη και του Βενιζέλου (του Ελευθερίου φυσικά). Το λιγότερο, θα συμπληρώναμε εμείς, αφού αν τα βάλει κανείς κάτω θα δει ότι ο νέος… μεσσίας –που έρχεται από το παρελθόν με τη στήριξη των εξωθεσμικών παραγόντων που ψάχνουν τα τελευταία χρόνια αυτόν που θα κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη– κάνει μεγάλη υποχώρηση συγκρίνοντας τον εαυτό του με τους ως άνω.
«Η χώρα χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ. Ένα σοκ εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου» είπε –ξανά– και να οι τίτλοι στα σάιτ που έχουν αναλάβει το ωσαννά προς τον rebranding Alexis. Η ομιλία του τάραξε τα νερά –λένε οι ίδιοι– παραγνωρίζοντας πως τα ίδια είπε τον Ιούνιο στην ημερίδα του ινστιτούτου του, τα ίδια έλεγε και τον Οκτώβριο του 2024. Λες και βαρέθηκαν να του γράψουν μια ομιλία.
Το θέμα όμως είναι άλλο. Είναι ότι μιλά για τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο και αφήνει να εννοηθεί πως αυτός μπορεί να κάνει το εφάμιλλο αναπτυξιακό σοκ που χρειάζεται η χώρα η οποία πηγαίνει στα βράχια. Και τι προτείνει για ν’ αποφευχθεί αυτή η πορεία και να υπάρξει και το σοκ;
Τίποτα δεν προτείνει. Το απόλυτο τίποτα. Πομφόλυγες ανάλογες με αυτές που γέμισε τον τόπο τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια, κοινοτοπίες και ένα ταμείο… δώρο που οι πλούσιοι θα βάζουν λεφτά για να μοιράζονται στους άλλους. Τώρα ποιους εννοεί πλούσιους κανείς δεν ξέρει, δεδομένου ότι τα προηγούμενα χρόνια η παρέα του και ο ίδιος κατέτασσαν τη μεσαία τάξη σε εισοδήματα πέριξ των 10.000 ευρώ ετησίως.
Θα μπορούσε πάντως κάποιος να πει ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν μετριόφρων. Θα μπορούσε για παράδειγμα να εμφανιστεί ως διάδοχος άλλων ηγετών μεγάλων χωρών, αλλά ο νέος πατριωτισμός του δεν του το επιτρέπει. Διότι πάνω απ’ όλα είναι πατριώτης αφού πλέον αναγνώρισε πως υπάρχουν σύνορα. Κάτι είναι κι αυτό. Πάντως ξέχασε να επαναλάβει τα περί δημοκρατικού καπιταλισμού. Ίσως την επόμενη φορά. Προς το παρόν θα κάνει ότι έκανε μέχρι τώρα: μια ανάρτηση την ημέρα με σημεία της ομιλίας του. Έτσι, για να μην τον ξεχνάμε.
