Από το «θεατρικό δρώμενο» που διημείφθη στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου μεταξύ Τραμπ-Ερντογάν, στις αρχές Οκτωβρίου, δύο είναι τελικά τα αξιοσημείωτα διεθνούς ενδιαφέροντος που πρέπει να συγκρατήσουμε σε Ελλάδα και Κύπρο:
Της Κρινιώς Καλογερίδου*
Η προτεραιότητα για άμεση επίτευξη επείγουσας και πλήρους εκεχειρίας στη Γάζα (πράγμα που κατέστη πραγματικότητα ήδη με πρωτοβουλία του Προέδρου των ΗΠΑ) και η συμμετοχή Ερντογάν σε ρόλο διαμεσολαβητή-συνομιλητή της Χαμάς, την οποία ήταν εντεταλμένος να πείσει ο Τούρκος Πρόεδρος, για να δεχτεί το σχέδιο Τραμπ για εκεχειρία.
Αυτό το «εντεταλμένος του Τραμπ», φυσικά, ήταν το απτό, το σίγουρο κέρδος (όχι τόσο βραχυπρόθεσμο, όσο μακροπρόθεσμο) για τον μέντορα της διπλωματίας Ταγίπ Ερντογάν, αφού τα περί εξοπλιστικής ενίσχυσης της Τουρκίας από τις ΗΠΑ είναι συνδεδεμένα άρρηκτα με βαριές έως ασήκωτες γι' αυτήν προϋποθέσεις αμφίβολης έκβασης.
Και είναι κέρδος μακροπρόθεσμο για τον νεο-οθωμανό «σουλτάνο», γιατί δίνει υπόσταση στον (υποκριτικό -κατ' ουσίαν- ρόλο του ως «ειρηνοποιού» με αφορμή το Ουκρανικό), διαγράφοντας επικοινωνιακά (αργά αλλά σταθερά) από το μέτωπο της Τουρκίας τον επονείδιστο χαρακτηρισμό «εισβολέας», που τον κέρδισε με... το σπαθί της εισβάλλοντας με δυο Αττίλες στην Κύπρο τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974.
Είναι κέρδος για τον Τούρκο Πρόεδρο και το όλο πρεστίζ που του έδωσε η δημόσια αναγνώρισή του από τον πλανητάρχη (σ.σ: Πέρα από τα γλυκόλογα, ο Ντόναλντ Τραμπ -κατά δήλωση Ερντογάν- του είχε ζητήσει να επικοινωνήσει με τη Χαμάς και να την πείσει να δεχτεί την πρότασή του για τη Γάζα), έστω κι αν αποδείχθηκε ότι η τιμητική υποδοχή στον Τούρκο από τον Αμερικανό ήταν παγιδευτική, πράγμα για το οποίο ξεσηκώθηκαν οι πολιτικοί αντίπαλοι του πρώτου.
Παγιδευτική για την Τουρκία στο θέμα των στρατιωτικών απαιτήσεών της επί τη βάσει των ωφελημάτων, δεδομένου ότι αποδείχθηκε τελικά πως ο Πρόεδρός της επιβεβαίωσε την αρχαιοπρεπή φράση «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν», κοινώς έπεσε «θύμα» των υποσχέσεων και εκδηλώσεων θαυμασμού (που είναι συνώνυμες με ανέξοδες κολακείες) του Αμερικανού προς αυτόν για το τίποτα ή σχεδόν για το τίποτα...
Παρ' όλα αυτά (που συνιστούν και ενστάσεις αμφισβήτησης της επιτυχίας του Τούρκου Προέδρου από τα κόμματα της αντιπολίτευσης), ο ίδιος φροντίζει μονίμως να παρουσιάζεται εντός και εκτός των συνόρων της χώρας του αναβαθμισμένος.
Το έδειξε, άλλωστε, και στην τελευταία του ομιλία στην γενέτειρά του Ριζούντα με θέμα την εκεχειρία στη Γάζα, όπου και πάλι πήρε το μέρος της Χαμάς αποδίδοντάς της φιλειρηνικές προθέσεις, ενώ κάλεσε το Ισραήλ να σεβαστεί την εκεχειρία τερματίζοντας την επιθετική πολιτική του κατά των Παλαιστινίων.
Αυτό κι αν είναι στρεψοδικία, παραχάραξη της αλήθειας και υποκρισία, όταν γίνεται καταφανής η προσπάθεια του Ταγίπ Ερντογάν να σβήσει απ' τη μνήμη του κόσμου στα τετραπέρατα της γης την απαρχή, την αιτία που αιματοκύλησε τη Γάζα.
Την εισβολή δηλαδή Παλαιστινίων ενόπλων της Χαμάς (τους οποίους αποκαλεί «αδέλφια») σε ισραηλινό έδαφος την 7η Οκτωβρίου 2023 (ημέρα της οδυνηρότερης τρομοκρατικής επίθεσης για τους Εβραίους στο έδαφός τους από συστάσεως του κράτους του Ισραήλ).
Οδυνηρότερης γιατί άφησε πίσω της πάνω από 1.200 νεκρούς αθώους πολίτες (που γιόρταζαν την ειρήνη την νύχτα του σφαγιασμού τους), πολλούς τραυματίες και 148 (ήδη ελευθερωθέντες)+ 251 απαχθέντες (εκ των οποίων επιβίωσαν μόλις 20), η παράδοση των οποίων -μαζί με τους 28 νεκρούς Ισραηλίτες (πέραν των 51 που έχουν ανασυρθεί προ καιρού από Ισραηλινούς στρατιώτες και οκτώ ομήρους διασωθέντες)- άρχισε ήδη τη Δευτέρα 13/10/25 (απελευθέρωση 20 Ισραηλινών ομήρων), σε αντάλλαγμα εκείνης απ' το Ισραήλ των 250 Παλαιστίνιων «κρατουμένων για λόγους ασφαλείας».
Όλα αυτά όμως τα αιτιατά είναι «ψιλά γράμματα» για τον Ερντογάν, ο οποίος - απευθυνόμενος (κατά την εν λόγω ομιλία του) σε οπαδούς εκδήλωσης του κυβερνώντος ΑΚΡ, που φώναζαν το σύνθημα «Πρόεδρε, πήγαινέ μας στη Γάζα», είπε με αέρα... σκιώδους πλανητάρχη (στο απόγειο της έπαρσής του) «Πρώτα εγώ θα πάω στη Γάζα, μετά εσείς», ζητώντας παράλληλα από το Ισραήλ «να σεβαστεί την υπογραφή του» και «να τερματίσει την επιθετική του πολιτική», λες και το Ισραήλ ήταν ο μοναδικός ένοχος για την διετή αιματοχυσία την οποία προκάλεσε άλλος (βλ. Χαμάς)...
Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι σίγουρο. Ότι τα λόγια του Τούρκου ηγέτη για τα «δυο χρόνια καταπίεσης, γενοκτονίας και βαρβαρότητας του Ισραήλ» που έχουν αφήσει σημάδια θλίψης στα πρόσωπα των Παλαιστινίων της Γάζας, δεν μπορούσαν παρά να ξυπνήσουν οδυνηρούς συνειρμούς στους εθνικά ευαισθητοποιημένους Έλληνες της ημεδαπής και της Κύπρου, τα πρόσωπα των οποίων σκιάζονται από θλίψη 51 χρόνων και όταν ακόμα χαμογελούν.
Χαμογελούν πικρά κάτω απ' το βάρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974 και της διαιωνιζόμενης κατοχής του 37% του βόρειου τμήματός της. Κατοχής η οποία πλημμυρίζει καθημερινά τον νοητικό και συναισθηματικό τους ορίζοντα με εικόνες και ήχους απ' την αντάρα της Μεγαλονήσου.
Από τα θύματα που άφησε πίσω της η τουρκική βουλιμία για την κατάκτησή της (4.500–6.000 νεκροί και τραυματίες στρατιώτες - μεταξύ των οποίων 105 ΕΛΔΥΚάριοι και άμαχοι - 2.000-3.000 αγνοούμενοι, από τους οποίους οι 27 δεν έχουν ως σήμερα βρεθεί και άλλοι δεν έχουν ταυτοποιηθεί).
Έτσι η αρχαία τραγωδία διαιωνίζεται σε κυπριακό έδαφος μισό αιώνα και βάλε, με τον Τούρκο υπαίτιο να ξεπλένεται στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και να αναβαθμίζεται στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης ως «ειρηνοποιός», ενώ δεν έχει δοθεί ακόμα απάντηση στο ανθρωπιστικό θέμα των αγνοουμένων μετά την τουρκική εισβολή (1974), πράγμα που πολλαπλασιάζει την απόγνωση των συγγενών στην εναγώνια αναζήτησή τους μέχρι να γραφτεί ο επίλογος της τραγωδίας.
«Ψιλά γράμματα» βέβαια αυτά για τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος - με μάσκα «ειρηνοποιού» - δηλώνει έτοιμος να αναλάβει εγγυητής και της Γάζας (πλην της Ουκρανίας), προβάλλοντας την ανάγκη για δημιουργία παλαιστινιακού κράτους.
Κάτι που προοιωνίζεται δυσάρεστες εξελίξεις για τον Ελληνισμό (αν δεν το έχουμε καταλάβει σε Ελλάδα και Κύπρο), καθώς - μετά το Παλαιστινιακό - είναι αναμενόμενο να τεθεί επί τάπητος (στην Προκρούστεια κλίνη, το πιο πιθανό) το Κυπριακό, με τον Τούρκο (από θέση ισχύος) να προτάσσει - μέσω Γάζας - σαν μόνη λύση γι' αυτό τη διχοτόμηση της Κύπρου...
*Η Κρινιώ Καλογερίδου είναι εκπαιδευτικός και συγγραφέας
