Όταν ο Σωκράτης Φάμελλος επιχειρεί να κουνήσει το δάχτυλο στην κυβέρνηση για την πρόταση σύστασης εξεταστικής επιτροπής για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, το μόνο που καταφέρνει είναι να υπενθυμίζει στον ελληνικό λαό ποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ποια τα έργα του.
Υποκριτική χαρακτήρισε – άκουσον άκουσον – την πρόταση της Νέας Δημοκρατίας για διαλεύκανση της υπόθεσης, επιμένοντας ότι η αλήθεια πρέπει να μείνει θαμμένη. Φαίνεται πως όταν υπάρχει πιθανότητα να αποκαλυφθεί ο βούρκος του κρατισμού στον οποίο λειτούργησαν για χρόνια, κάποιοι παθαίνουν αλλεργία στη διαφάνεια.
Ο κ. Φάμελλος, σε μια προσπάθεια να κάνει αντιπολίτευση της κασέτας, μίλησε στον ΣΚΑΪ για «πολιτική ευθύνη» του πρωθυπουργού, αποφεύγοντας βολικά να αναφερθεί στα χρόνια της δικής τους διακυβέρνησης, όπου οι επιδοτήσεις και τα κονδύλια γίνονταν λάφυρα πελατειακής εξυπηρέτησης. Όταν δεν μπορείς να πεις τίποτα ουσιαστικό, μιλάς με συνθήματα – κι αυτό κάνει σταθερά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη πιο θλιβερή, ωστόσο, ήταν η προσπάθεια του κ. Φάμελλου να νουθετήσει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, που συνεχίζει να πατάει σε δύο βάρκες, αρνήθηκε να συνυπογράψει κοινή πρόταση με ΣΥΡΙΖΑ και λοιπούς. Για τον κ. Φάμελλο αυτό είναι «λάθος». Για την κοινή λογική, είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει κάποιος που θέλει να διαχωριστεί έστω και κατ’ επίφαση από τον πολιτικό βάλτο του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μην γελιόμαστε: ο κ. Ανδρουλάκης δεν λέει "όχι" στη λάσπη, απλώς φοβάται να βραχεί μόνος του.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ άνοιξε για άλλη μία φορά τη γνωστή πόρτα του... come back του Αλέξη Τσίπρα. Όπου δεν πίπτει ρεύμα, επιστρατεύεται η παλιά συνταγή της «επιστροφής» του πολιτικού υπευθύνου για τις μεγαλύτερες θεσμικές εκτροπές της μεταπολίτευσης. Ο Φάμελλος δηλώνει περήφανος για τη «γραμμή Τσίπρα» και επιμένει ότι «είναι στην ίδια κατεύθυνση». Ποια κατεύθυνση; Αυτή που έχει καταδικάσει ο ελληνικός λαός τρεις φορές στις κάλπες.
