Στην Ελλάδα οι δήμοι, οι περιφέρειες και το κράτος χρηματοδοτούν εκατοντάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις κάθε χρόνο. Τα χρήματα αυτά προέρχονται από όλους τους πολίτες – είτε παρακολουθούν τη συναυλία είτε όχι. Το να ανεβαίνει λοιπόν ένας καλλιτέχνης στη σκηνή χρηματοδοτούμενης εκδήλωσης και να φωνάζει πολιτικά συνθήματα ή να εκφράζει προσωπικές απόψεις, δεν είναι απλώς ατυχές. Είναι ασεβές και απαράδεκτο!
Τραγουδιστές όπως η Μποφίλιου ή παραστάσεις όπως η Ορέστεια του Τερζόπουλου επωφελούνται από δημόσιο χρήμα, αλλά φαίνεται να αγνοούν ότι όταν παίρνουν αυτά τα χρήματα η σκηνή δεν τους ανήκει. Δεν εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους ή τη δική τους ιδεολογία. Εκπροσωπούν το σύνολο των πολιτών, με διαφορετικές πολιτικές και κοινωνικές απόψεις.
Ας το ξεκαθαρίσουμε: τα «Free Palestine» και άλλα παρόμοια συνθήματα και σημαίες δεν έχουν θέση σε συναυλίες ή παραστάσεις που πληρώνονται με δημόσιο χρήμα. Είναι προσωπικές απόψεις που πρέπει να μένουν εκτός σκηνής όταν η κοινωνία χρηματοδοτεί το έργο σου. Η τέχνη έχει τη δύναμη να ενώνει, όχι να διχάζει. Και όταν η σκηνή χρηματοδοτείται από όλους μας, η προσωπική πολιτική ατζέντα του καλλιτέχνη δεν πρέπει να προβάλλεται και να γίνεται αίτιο διχασμού.
Φτάνει πια! Θέλεις τα χρήματα του Δημοσίου; Τότε σεβάσου τους κανόνες. Καμία πολιτική τοποθέτηση πάνω στη σκηνή. Καμία προπαγάνδα. Αν δεν μπορείς να τηρήσεις αυτήν την απλή αρχή, τα χρήματα πίσω!
Το οξύμωρο είναι προφανές σε αρκετούς καλλιτέχνες: από τη μια χρησιμοποιούν το δημόσιο χρήμα σαν να τους ανήκει, κάνοντας προπαγάνδα πάνω στη σκηνή, κι από την άλλη κατηγορούν την πολιτεία που θεωρούν… χουντική!
Η τέχνη πρέπει να υπηρετεί τον πολιτισμό και την κοινωνία. Όταν χρησιμοποιείται ως βήμα προσωπικής ιδεολογίας βασισμένη σε δημόσιο χρήμα, χάνει κάθε νόημα και διχάζει. Δημόσιο χρήμα σημαίνει δημόσιο καθήκον και απόλυτη ουδετερότητα στη σκηνή. Όποιος το ξεχνά, ξεχνά ποιον πραγματικά υπηρετεί. Ας μπει επιτέλους μια τάξη: γιατί να τους χρυσοπληρώνουμε; Πληρώνουμε, άρα θέλουμε ποιότητα, σεβασμό και ουδετερότητα.
