Με μια συγγνώμη, συγγνώμη μα δε γίνονται και θαύματα λέει το γνωστό άσμα, και με ένα διαγράφω θα έλεγα εγώ προσωπικά, συγγνώμη μα δε γίνεται κανένα θαύμα, και φυσικά να ξεκαθαρίσω πως αυτό το γράφω για όλες εκείνες τις φορές που άνοιξα το κινητό μου και βρέθηκα μπροστά σε σχόλια υβριστικά, σχόλια συκοφαντικά, σχόλια που είχαν γράψει χρήστες κυρίως ανώνυμα και αφορούσαν το πρόσωπό μου στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Χθες έπεσα πάνω σε μια ανάρτηση του πρώην Ευρωβουλευτή κυρίου Γιώργου Κύρτσου, που ανέφερε χαρακτηριστικά πως διαγράφει από τους λογαριασμούς του στο διαδίκτυο, διατυπώσεις που ο πρώην Γενικός Γραμματέας του Πρωθυπουργού κύριος Γρηγόρης Δημητριάδης θεωρεί συκοφαντικές, και έτσι μπαίνει τέρμα στη δικαστική διαμάχη των δύο, έπειτα από την αγωγή του κυρίου Δημητριάδη εναντίον του πρώτου.
Σε αυτή τη χώρα τελικά, αυτοί που αμφισβητούν δήθεν την ελευθερία του λόγου από όπου και αν αυτός εκφέρεται, σε αυτή την ίδια χώρα, οι ίδιοι άνθρωποι κάνουν κατάχρηση του, χωρίς καν να μπαίνουν στον κόπο να αντιληφθούν πως η δική τους ελευθερία σταματάει, εκεί που παραβιάζει την τιμή και την υπόληψη του άλλου.
Στη χώρα που οι μηχανισμοί διακίνησης των fake news και της οργανωμένης προπαγάνδας κατά της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δρουν με ταχύτητα που σπάει το φράγμα του ήχου, οι συγγνώμες και οι διαγραφές αναρτήσεων δεν ξέρω στην τελική πόση σημασία έχουν, μάλιστα, εικάζω πως αποτελούν σχέδιο έκτακτης ανάγκης που τίθεται σε εφαρμογή μπροστά στις δικαστικές έδρες, για να αποφύγουν οι κατηγορούμενοι τις συνέπειες των όσων έχουν γράψει.
Ήρθε η ώρα όσοι πιάνουν το πληκτρολόγιο και πετάνε λάσπη να γράψουν ένα έσφαλα, και να το αφήσουν ψηλά καρφιτσωμένο για να το βλέπουν όλοι, και για πάντα, όχι να ρίχνουν από πάνω δέκα αναρτήσεις για να χάνεται στη ροή.
