Ο Μάριο Ντράγκι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και κορυφαία ευρωπαϊκή προσωπικότητα, παρεμβαίνει και πάλι στον δημόσιο διάλογο, υπογραμμίζοντας πως τα μεγαλύτερα προβλήματα για την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης δεν προέρχονται από εξωτερικούς παράγοντες, όπως οι δασμοί των ΗΠΑ, αλλά από την ίδια την πολιτική της. Με άρθρο του στους Financial Times, τονίζει ότι η Ευρώπη έχει δημιουργήσει για τον εαυτό της εμπόδια, τα οποία ισοδυναμούν με υπέρογκους «εσωτερικούς δασμούς».
Οι δύο παράγοντες που φρενάρουν την Ευρώπη
Ο Ντράγκι επισημαίνει δύο βασικούς παράγοντες που υπονομεύουν την ευρωπαϊκή οικονομία:
- Υψηλά εσωτερικά ρυθμιστικά εμπόδια: Σύμφωνα με το ΔΝΤ, οι εσωτερικοί φραγμοί που έχουν επιβληθεί στις αγορές της Ευρώπης είναι εξαιρετικά υψηλοί, με αντίκτυπο που μοιάζει με δασμούς 45% για τη μεταποίηση και 110% για τις υπηρεσίες. Στην καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες, οι υπερβολικοί ρυθμιστικοί κανόνες έχουν δημιουργήσει ανυπέρβλητα εμπόδια, ειδικά για τις μικρές εταιρείες. Ο Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων (GDPR), όπως επισημαίνει, έχει μειώσει τα κέρδη μικρών ευρωπαϊκών τεχνολογικών επιχειρήσεων κατά 12%.
- Ασθενής εγχώρια ζήτηση: Ο δεύτερος παράγοντας αφορά την παρατεταμένη αδυναμία της Ευρώπης να ενισχύσει την εγχώρια ζήτηση. Ο Ντράγκι σημειώνει ότι, πριν από την κρίση, η εγχώρια ζήτηση της ευρωζώνης βρισκόταν σε επίπεδα αντίστοιχα με άλλες προηγμένες οικονομίες. Ωστόσο, μετά την κρίση, υποχώρησε δραματικά και παραμένει σε χαμηλά επίπεδα, επιδεινώνοντας τα προβλήματα που προκαλούν οι περιορισμοί στην προσφορά.
Μια προοπτική για αλλαγή
Ο Ντράγκι τονίζει ότι η λύση βρίσκεται στα χέρια της Ευρώπης. Προτείνει μια αποφασιστική άρση των εσωτερικών φραγμών και μια πιο διορατική χρήση της δημοσιονομικής πολιτικής, εστιάζοντας σε παραγωγικές επενδύσεις. Η αλλαγή αυτή, όμως, απαιτεί μια ριζική μεταστροφή νοοτροπίας, καθώς μέχρι τώρα η Ευρώπη εστίαζε σε εθνικούς στόχους, παραμελώντας το συλλογικό κόστος.
Ο πρώην πρωθυπουργός καταλήγει ότι τα εσωτερικά εμπόδια αποτελούν κληρονομιά μιας εποχής που τα εθνικά κράτη δρούσαν απομονωμένα. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζει, αυτό το μοντέλο πλέον δεν προσφέρει ούτε ευημερία, ούτε οικονομική υγεία, ούτε καν εθνική αυτονομία. Για να αντιμετωπίσει τις εξωτερικές πιέσεις και να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της, η Ευρώπη πρέπει να προχωρήσει σε βαθιές μεταρρυθμίσεις.
