Γελουργός (ο) 1. αυτός που γελάει σε στιγμές που δεν πρέπει «δεν ήταν καλή ιδέα να αφήσετε έναν γελουργό σαν τον Νίκο να έρθει στην κηδεία του θείου Λάκη»

2. ο υπουργός που δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει πώς πρέπει να φερθεί «είδες τους γελουργούς που ήταν μες στην καλή χαρά σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της κυβέρνησης

Καταλαβαίνω ότι το να γίνεσαι υπουργός είναι κάτι το οποίο κάνει χαρούμενους αυτούς που το επιδιώκουν. Επειδή όμως αυτοί που το επιδιώκουν είναι πολιτικοί θα περίμενα να ξέρουν –στοιχειωδώς– να διαχειριστούν τη δημόσια εικόνα τους, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τα καθήκοντά τους.

Θέλω να πω ότι το να παίρνεις κυβερνητικό αξίωμα όχι επειδή κρίθηκες ο καταλληλότερος αλλά επειδή οι προκάτοχοί σου παραιτήθηκαν εξαιτίας της εμπλοκής τους σε μια υπόθεση εξαιρετικά δυσάρεστη για την κυβέρνηση, θα έπρεπε να σε κάνει λίγο λιγότερο χαρούμενο ή έστω αρκετά προσεκτικό, ώστε να μη δείχνεις πόσο λίγο σε νοιάζουν τα κυβερνητικά προβλήματα.

Κάπου εδώ κανονικά θα έπρεπε να ρωτήσω «μα καλά, ένας στο Μαξίμου δεν υπάρχει να τους δώσει να καταλάβουν ότι η συγκυρία δεν είναι πανηγυρική και να τους πει να μην πάνε στην ορκωμοσία γελώντας σαν νικητές του Τζόκερ;» αλλά είναι γνωστό ότι από το καλοκαίρι του 2022 η απάντηση είναι διαρκώς αρνητική.

Δεν ξέρει

Διαβάζω ότι η Νάταλι Κάρνιφ, ένα από τα θύματα του βιαστή που υπερασπίστηκε στα δικαστήρια η αρχηγός του Μπιμπίλα, δηλώνει ότι της φαίνεται απίστευτο που μια γυναίκα υπερασπίστηκε τον βιαστή της. Λογικό, αν σκεφτούμε ότι η άτυχη Καναδή δεν γνωρίζει πολλά για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον πολιτικό χώρο στον οποίο κινείται.

Μα τι άλλο να κάνει για την Αθήνα;

Δεν ξέρω πότε έχουν δημοτικές εκλογές στη Βουδαπέστη, αλλά ο σύντροφος Δούκας προετοιμάζεται ήδη. Το Σαββατοκύριακο, μην έχοντας να κάνει κάτι στην Αθήνα (άλλωστε τα προβλήματα της πόλης τα έχει όλα αντιμετωπίσει), πήρε το κουνάβι του και πήγε στη Βουδαπέστη για να φωτογραφηθεί στο Pride της πόλης.

Ποινικό... μέλλον

Οι τέσσερις από τους πέντε νεαρούς που μαχαίρωσαν τον 15χρονο στην Πετρούπολη έχουν ποινικό παρελθόν (παράβαση νόμου περί όπλων, ληστείες, κλοπές) το οποίο, χάρη στην ευκολία με την οποία ο νόμος και οι δικαστές αφήνουν νεαρούς εγκληματίες να κυκλοφορούν ελεύθεροι, έχει γίνει βέβαιο μέλλον.