Θεωρούμε ότι ο πόνος αναδεικνύεται μέσα από τη σιωπή. Γι’ αυτό, η συναυλία για τα θύματα των Τεμπών δεν δικαίωσε τον σκοπό για τον οποίο διοργανώθηκε. Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι οι συγγενείς των θυμάτων -πέραν της αντικυβερνητικής διάστασης που δίνουν στις εκδηλώσεις τους- θα επέτρεπαν στους καλλιτέχνες που συμμετείχαν να ταυτιστεί η θλίψη τους με τους τρομοκράτες της Χαμάς.
Συμπάσχουμε, αν και ουδείς μπορεί να μπει στη θέση αυτών των ανθρώπων. Ωστόσο δεν μπορούμε να σωπαίνουμε υπό τον φόβο ότι θα κατηγορηθούμε για ασέβεια έναντι του αγώνα τους για δικαιοσύνη. Μπορεί να… μην έχουμε τον ίδιο βαθμό «ενσυναίσθησης» με το hip hop συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί», τον κ. Δεληβοριά και την κ. Τσανακλίδου, αλλά δεν είμαστε λοβοτομημένοι ώστε να ξεχάσουμε ότι δεν επέδειξαν αντίστοιχη ευαισθησία για τα θύματα στη MARFIN και στο Μάτι.
Οσο απαράδεκτο είναι να αμφισβητούνται τα συναισθήματα των συγγενών, τόσο συνιστούν προσβολή στη μνήμη των θυμάτων τα υβριστικά συνθήματα κατά του πρωθυπουργού, οι αναφορές σε όσους «κρύβονται πίσω από τις βουλευτικές ασυλίες», αλλά και οι επί σκηνής μαντίλες που παραπέμπουν σε καφίγιες.
Εχουν σχέση τα Τέμπη με το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»; Γιατί αν υπάρχει συνάφεια, τότε και… Λευτεριά στους Ντάλτον.
