Η Ζωή Κωνσταντοπούλου συνεχίζει να παίζει το γνωστό της ρόλο: να στοχοποιεί προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ζητώντας να κληθεί στην εξεταστική για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όχι για σοβαρές αποδείξεις, αλλά για το πόσο συχνά «άλλαζε υπουργούς και διοικητές σαν τα πουκάμισα». Μια αστεία εμμονή που αποδεικνύει την έλλειψη ουσίας στα επιχειρήματά της. Προφανώς, για την κ. Κωνσταντοπούλου η εναλλαγή προσώπων ισοδυναμεί με κακοδιαχείριση, ενώ το ίδιο το γεγονός ότι κάποιοι φοβούνται να ανοίξουν τα αυτιά τους και να δουν την πραγματική διαφθορά που η ίδια αδυνατεί να φωτίσει, περνάει απαρατήρητο.
Εκτοξεύει χωρίς κανένα στοιχείο κατηγορίες ότι τα κοινοτικά κονδύλια πήγαν στα «φίδια» και τους «κολλητούς» του Μητσοτάκη, αναπαράγοντας μια παρωχημένη ρητορική που μόνο γέλια προκαλεί πλέον. Είναι φανερό πως προτιμά να πουλάει εύκολους εχθρούς και συνωμοσίες αντί να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα: πως η σημερινή κυβέρνηση βάζει τείχος στην αδιαφάνεια και διεκδικεί αποτελεσματικότητα σε έναν χώρο που επί ΣΥΡΙΖΑ θύμιζε… λαϊκή αγορά.
Η εμμονή της με το πόσο «γρήγορα αλλάζει τα πουκάμισα» ο Πρωθυπουργός δείχνει πανικό, όχι πολιτική. Αντί να φέρει στοιχεία και ουσιαστική κριτική, επιλέγει τη φλυαρία και τις φαντασιώσεις για να καλύψει το κενό της. Ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει ότι το μόνο που κάνει είναι να σηκώνει νέες σκιές σε ένα πεδίο που απαιτεί φως.
Τελικά, η κ. Κωνσταντοπούλου παραμένει κολλημένη σε μια εποχή που οι κραυγές και οι στείρες επιθέσεις έκαναν κακό στη χώρα. Ο Μητσοτάκης κρατάει γερά τα ηνία και η ίδια παίζει το τελευταίο της θεατρικό – ένα σόου χωρίς κοινό και χωρίς μέλλον.
