Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δείχνει πως «θρέφεται» πολιτικά με τις απανωτές και ακραίες επιθέσεις προς τον υφυπουργό Παρά τω Πρωθυπουργώ Γιώργο Μυλωνάκη.
Εδώ και μερικές εβδομάδες έχει βάλει στο στόχαστρο τον κ. Μυλωνάκη, υπό τη σκιά της υπόθεσης ΟΠΕΚΕΠΕ, με το γνωστό «εισαγγελικό» ύφος της και με τις... διάσημες έωλες κατηγορίες που πετάει κατά καιρούς στον αέρα για κυβερνητικά στελέχη.
Η στρατηγική της Κωνσταντοπούλου ξεκαθαρίζει όταν δούμε τη χρονολογική σειρά των γεγονότων.
Τον Ιούλιο του 2025, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την Εξεταστική Επιτροπή του ΟΠΕΚΕΠΕ, εξαπέλυσε προσωπική επίθεση κατά της Τίνας Μεσσαροπούλου, συζύγου του κ. Μυλωνάκη. Ακολούθησε δημόσια απάντηση της Μεσσαροπούλου, υπερασπιζόμενη την επαγγελματική της πορεία.
Τον Σεπτέμβριο του 2025, η Κωνσταντοπούλου υπέβαλε επίκαιρη ερώτηση στον Μυλωνάκη για υποτιθέμενες παρακολουθήσεις βουλευτών. Ο υφυπουργός διέψευσε κατηγορηματικά κάθε ισχυρισμό και αποσαφήνισε τη φύση των εγγράφων που ζητούσε η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας.
Σήμερα, 1 Οκτωβρίου 2025, κλήθηκε να καταθέσει στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, συνεχίζοντας ωστόσο την εμμονική στοχοποίηση του κ. Μυλωνάκη.
Η αδιάλειπτη αναφορά στο πρόσωπό του δείχνει ότι στόχος της είναι η προσωπική επίθεση και η δημιουργία εντυπώσεων, όχι η ουσιαστική κοινοβουλευτική δράση, εκθέτοντας την ίδια και υπονομεύοντας την αξιοπιστία της Πλεύσης Ελευθερίας. Περί ορέξεως, βέβαια, κολοκυθόπιτα,
Η στρατηγική (λέμε τώρα) της Κωνσταντοπούλου δεν περιορίζεται σε κοινοβουλευτικές ενέργειες, αλλά μετατρέπεται σε πολιτικό σόου στο οποίο θολώνει τα όρια ανάμεσα σε πραγματικά γεγονότα και προσωπική στοχοποίηση. Η εμμονή της αυτή την περίοδο με τον κ. Μυλωνάκη ξεπερνά κάθε όριο θεσμικής σοβαρότητας, ενώ παράλληλα, μάλλον, εκθέτει το ίδιο της το κόμμα σε αναξιοπιστία.
Η εμμονή που εκθέτει την ίδια
Η συνεχής αναφορά στο πρόσωπο του κ. Μυλωνάκη και η σύνδεση του ονόματός του με υποθέσεις υψηλής ευθύνης, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, αποκαλύπτει μια πολιτική λογική που βασίζεται στην προσωπική επίθεση αντί στην ουσιαστική κοινοβουλευτική δράση. Κάθε προσπάθεια της Κωνσταντοπούλου να εμφανιστεί ως θεματοφύλακας της διαφάνειας μετατρέπεται σε ένα προσωπικό «κυνήγι μαγισσών», που υπονομεύει τη θεσμική αξιοπιστία της ίδιας.
Σόου με θύμα τη δημοσιογραφία
Η δημόσια επίθεση κατά της Τίνας Μεσσαροπούλου, μόνο και μόνο λόγω της συζυγικής της σχέσης με τον Μυλωνάκη, δείχνει ότι η Κωνσταντοπούλου χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία για να δημιουργήσει εντυπώσεις, ακόμη και σε βάρος της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Η επιλογή να μετατρέψει προσωπικές σχέσεις σε εργαλείο πολιτικής αντιπαράθεσης υπονομεύει την ίδια και δίνει αφορμή για επικρίσεις σχετικά με τον σεβασμό της στους θεσμούς και στη δημοσιογραφία.
Η αδυναμία θεσμικής δράσης
Η εμμονική της προσέγγιση φαίνεται και στην Επίκαιρη Ερώτηση που υπέβαλε στον Μυλωνάκη, ζητώντας απαντήσεις για συνομιλίες βουλευτών και έρευνες της Δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο υφυπουργός της απάντησαν ότι η ερώτηση ήταν εκτός αρμοδιότητας, ενώ η σπουδή της Κωνσταντοπούλου σε ένα θέμα που δεν υπάγεται στην αρμοδιότητά της εμφανίζει την ίδια να αναλώνεται σε διαδικαστικές «φούσκες» και πολιτικά σόου αντί για ουσιαστική κοινοβουλευτική δράση.
Παραπολιτική... στρατηγική
Η στάση της Κωνσταντοπούλου απέναντι στον Μυλωνάκη με προσωπικές επιθέσεις και πολιτικό σόου αποδεικνύουν ότι η πολιτική της στρατηγική βασίζεται σε εντυπώσεις και όχι σε θεσμικό έργο. Αντί να οικοδομεί αξιοπιστία και κοινοβουλευτική παρουσία, επιλέγει να δημιουργεί αντιπαραθέσεις που την εκθέτουν, αποδυναμώνουν την Πλεύση Ελευθερίας και επιβεβαιώνουν ότι η πολιτική της είναι περισσότερο παραπολιτική παρά ουσιαστική.
Συμπερασματικά: τα λαικίστικα σόου δεν πουλάνε πια. Κι αν έχει αμφιβολίες, ας ρίξει μια ματιά και στις δημοσκοπήσεις πριν επιλέξει τον επόμενο κυβερνητικό της στόχο...
