Εδώ και εβδομάδες, στην Ελλάδα και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι αγρότες έχουν βγει στους δρόμους με μαζικές κινητοποιήσεις. Με αιτήματα ανά χώρα, οι ευρωπαίοι αγρότες βάζουν στο επίκεντρο: α) τη συνεχόμενη μείωση των εισοδημάτων τους, β) τους διαρκώς αυξανόμενους περιορισμούς των ευρωπαϊκών κανονισμών, γ) την «περίπλοκη νομοθεσία» της πράσινης πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δ) την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΕ.
Ζητούν φοροαπαλλαγές και ελαφρύνσεις, αύξηση των επιδομάτων, καλύτερη και απλούστερη νομοθεσία, αλλαγή της ΚΑΠ.
Κόμματα, εθνικές κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκή Επιτροπή τρέμουν τις κλεισμένες εθνικές οδούς και τα τρακτέρ στους δρόμους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανακαλεί τα –ούτως ή άλλως αναιμικά– μέτρα για τη μείωση χρήσης φυτοφαρμάκων μπροστά στην οργή των αγροτών.
Την ίδια ώρα οι εταιρείες φυτοφαρμάκων προειδοπειούν ότι τυχόν εφαρμογή των μέτρων θα άφηνε τους αγρότες και την παραγωγή τους εκτεθειμένους και ευάλωτους σε ζιζάνια και ασθένειες, αφού η ΕΕ ζητά τη μείωση της χρήσης των βιοκτόνων.
Με τα ακραία καιρικά φαινόμενα να έχουν προκαλέσει μείωση της παραγωγής σε αρκετές περιπτώσεις και αύξηση της ανησυχίας και της αβεβαιότητας σε όλους τους αγρότες, δημιουργείται ένα περιβάλλον ιδιαίτερα βαρύ.
Μπροστά σε σύνθετα ζητήματα –επισιτιστική ασφάλεια, κλιματική κρίση, κοινωνικό αποτύπωμα της πράσινης μετάβασης, η Ακροδεξιά προτείνει απλοϊκές απαντήσεις, με βάση τον εθνικισμό και τον ανταγωνισμό, και αδιαφορεί για την κλιματική κρίση. Ζητά την άρση των «παράλογων» περιβαλλοντικών μέτρων αλλά και την επανεθνικοποίηση της γεωργίας.
Κόμματα όπως ο Γαλλικός Εθνικός Συναγερμός χρησιμοποιούν τον όρο «τιμωρητική οικολογία». Με αυτόν αναφέρονται στη μέριμνα της ΚΑΠ να μειώσει δραστικά το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του ευρωπαϊκού πρωτογενούς τομέα ως το 2030, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της Συμφωνίας του Παρισιού για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
Στην Ολλανδία, εξάλλου, ενισχύθηκε από το 2019 το Κόμμα Αγροτών-Πολιτών, που μέχρι πρότινος διαπραγματευόταν για τον σχηματισμό κυβέρνησης με το ακροδεξιό Κόμμα για την Ελευθερία (του Γκερτ Βίλντερς).
Μέσα σε αυτή την έκρυθμη κατάσταση, τόσο για την υγεία των αγροτών και των πολιτών, όσο όμως και για την δημοκρατία στην ΕΕ, αυτό που πρέπει να κάνει η Ευρώπη είναι να ξανασχεδιάσει την Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Στην Ελλάδα η λύση είναι πιο εφικτή. Άμεση σύσταση Τράπεζας Αγροτών με μετόχους τους συνεταιρισμούς και τους ίδιους τους αγρότες. Αποπληρωμή όλων των ζημιών τους, ανάλογα με το πρόβλημα, με 10ετές άτοκο δάνειο.
Με αυτό τον τρόπο τελειώνει οριστικά το πρόβλημα. Οι αγρότες στρέφονται στην παραγωγή τους, η τράπεζα θα είναι κερδοφόρα και θα δίνει μερίσματα και η ΕΕ θα κληθεί να προχωρήσει ταχύτατα και αποτελεσματικά.
Δεν υπάρχει περιθώριο για καθυστέρηση. Απαιτείται σύγχρονο management και στροφή σε νέες παραγωγές. Ο Έλληνας αγρότης ξέρει να δουλεύει και δεν θέλει να τον εκμεταλλεύονται οι μεσάζοντες. Δεν μπορεί να αντέξει την αδικία και την έλλειψη οράματος στο χώρο του.
Σημείο αναφοράς, η εκάστοτε κυβέρνηση να τοποθετεί υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης πρωτοκλασάτο στέλεχος που να μπορεί να ανταποκριθεί στις προκλήσεις του μέλλοντος! Να μπορεί να συνομιλεί με τα υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΕ και να χαράζει πολιτικές. Η ουσιαστική ανάπτυξη είναι εδώ.
Η αύξηση της συνεισφοράς του πρωτογενή τομέα στο ΑΕΠ να είναι στόχος όλων των κυβερνήσεων. Μπορούμε να ξαναπροσεγγίσουμε το 25% του ΑΕΠ των παρελθόντων ετών. Τα κόμματα να συνεργαστούν και να δουλέψουν συλλογικά. Αξίζει να το παλέψουμε.Το μέλλον της Ευρώπης περνά απο τον πρωτογενή τομέα.
