Ελλάδα είμαστε, αν δεν συνέβαινε κάθε μέρα και κάτι παράδοξο θα ήταν… είδηση. Μέρος της αντιπολίτευσης –όχι δα και μικρό, και πλέον είναι ξεκάθαρο αυτό– βλέπει τα συλλαλητήρια της Παρασκευής που οργανώνονται με αφορμή τα δύο χρόνια από την τραγωδία των Τεμπών ως την ευκαιρία να… πέσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Το έλεγαν επί μέρες, αναφανδόν, στελέχη κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η Ζωή Κωνσταντοπούλου και ο Κυριάκος Βελόπουλος, έως ότου το μάζεψαν μετά την κατακραυγή ακόμη και συναδέλφων τους.
Κι ενώ η εργαλειοποίηση είναι προφανής, την ίδια ώρα αυτοί που λένε «να πέσει η κυβέρνηση» δεν μπορούν να βρουν… 50 υπογραφές στη Βουλή για να καταθέσουν πρόταση δυσπιστίας! Τρομερά πράγματα.
Ενδεικτικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε τις προάλλες ανακοίνωση, καλώντας τα «προοδευτικά κόμματα» να σπεύσουν σε κατάθεση πρότασης δυσπιστίας – και μάλιστα άμεσα. Κι όταν ρωτήθηκαν από τους παριστάμενους κοινοβουλευτικούς συντάκτες αν θα αρχίσουν τα τηλεφωνήματα για να συγκεντρωθούν οι απαιτούμενες 50 υπογραφές, ένα αν μη τι άλλο αυτονόητο ερώτημα, η απάντηση ήταν πως «όχι, εμείς καταθέτουμε απλώς μια δημόσια πρόταση». Παράνοια.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για πρόταση δυσπιστίας τώρα και λέει ότι το μήνυμα των συλλαλητηρίων είναι η πτώση της κυβέρνησης. Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν θέλει να δώσει πολιτικά χαρακτηριστικά στα συλλαλητήρια και μιλάει για πρόταση δυσπιστίας η οποία θα βασιστεί στα πορίσματα, όταν αυτά βγουν.
Η, δε, πρόταση του Βασίλη Κόκκαλη για αναβάθμιση του κατηγορητηρίου σε κακούργημα απορρίφθηκε με 5-2 από το κόμμα του, σε μια άτυπη συνεδρίαση νομικών και τομεαρχών του ΣΥΡΙΖΑ. Για λόγους πολιτικούς και όχι νομικούς, όπως εξηγήθηκε, και κυρίως για να μη φανεί ότι πηγαίνουν κόντρα στο ΠΑΣΟΚ. Ο ένας, ουρά του άλλου.
Ο Θεός να βάλει το χέρι Του
Αναμφίβολα, οι συγκεντρώσεις της Παρασκευής για τα Τέμπη είναι το γεγονός της εβδομάδας, εν μέσω ενός εμφυλιοπολεμικού κλίματος και πραγματικά είναι να προσεύχεται κανείς να βάλει ο Θεός το χέρι του. Την ίδια ώρα, την παρέμβαση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, Αριστείδη Κορέα, προκάλεσαν αναρτήσεις στα social media που προέτρεπαν ξεδιάντροπα σε βιαιοπραγίες την ημέρα των συγκεντρώσεων.
Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει χαρακτήρα αντικυβερνητικής διαδήλωσης στα συλλαλητήρια ζητώντας την πτώση της κυβέρνησης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου μιλά δημόσια για τα «παιδιά της χούντας» που την κατηγορούν ότι κωλυσιεργεί τη διαδικασία της δίκης. Το κλίμα θυμίζει έντονα περίοδο του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου, ακριβώς αυτή που έθρεψε τον κομματικό καρνάβαλο, ονόματι ΣΥΡΙΖΑ, οδηγώντας τον στην εξουσία.
Όντως, το 2015 ο κόσμος ήταν πολύ θυμωμένος. Είχε συσσωρεύσει θυμό μιας πενταετίας γεμάτης με μνημόνια, φτωχοποίηση και απελπισία. Εμφανίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας με την «ελπίδα του» και το σκίσιμο των μνημονίων, μέχρι που υπέγραψε κι αυτός το μνημονιάκι του. Υποσχέθηκε ανακατανομή πλούτου, κράτος δικαίου και κοινωνική ανεξαρτησία: δεν έκανε τίποτε απ’ όλα αυτά, έκανε όμως διάφορα άλλα, που τον έχουν φέρει σήμερα στο 5%. Η (μικρή) διαφορά με το σήμερα είναι πως το κοινό αίσθημα δεν ξεκίνησε ως θυμός, αλλά εξελίσσεται σε θυμό πολύ γρήγορα, κυρίως εξαιτίας της ακραίας πόλωσης που καλλιεργείται – κατά κύριο λόγο μέσω των social media.
Ως βασική αιτία προβάλλει η δυσπιστία στους θεσμούς. Αφορμή, τα Τέμπη. Πίσω απ’ όλα αυτά και πάλι βρίσκεται η οικονομική δυσφορία. Η ακρίβεια.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η κινητοποίηση για τα Τέμπη επιχειρείται (με τις υπόγειες διεργασίες της αντιπολίτευσης) να λάβει σκληρά αντικυβερνητικό χαρακτήρα. Την προηγούμενη φορά το αίτημα στη συγκέντρωση ήταν Δικαιοσύνη. Μέσα σε λιγότερο από έναν μήνα άρχισαν οι… πίτσες και οι απειλές να καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερη θέση στα social media, αλλά αυτή τη φορά μαζί με ακρότητες, σενάρια και θεωρίες.
«Για ποια συγκάλυψη μιλάμε;»
Σχολιάζοντας το αίτημα της αντιπολίτευσης για απαλλαγή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο Γιώργος Φλωρίδης είπε χθες ότι «μένουν πονηρά στο να φύγει ο Μητσοτάκης, αλλά δεν σηκώνει κάποιος το χέρι να πει ποιος θέλει να γίνει πρωθυπουργός». Μάλιστα, σχολίασε ότι δεν έχουμε αδιέξοδο κυβερνησιμότητας αλλά αδιέξοδο των κομμάτων και τυφλή αντίδραση.
Για την ιστορία, όπως αποκάλυψε χθες ο υπουργός Δικαιοσύνης, ξεπερνά τις 50.000 σελίδες η δικογραφία για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ενώ υπάρχουν 40 κατηγορούμενοι, άρα «για ποια συγκάλυψη μιλάμε;».
Και άδικο δεν έχει. Ας πούμε ότι ο Μητσοτάκης φεύγει. Σήμερα κιόλας. Ποιος θα κάνει κυβέρνηση; Ο Σωκράτης Φάμελλος του 5% με το ΠΑΣΟΚ του βία 14% και τη ΝΕΑΡ του 2%; Ή θα κυνηγάνε όλοι μαζί τον Μητσοτάκη από πίσω να μη βάλει στην κυβέρνηση τον Βελόπουλο ή τη Λατινοπούλου; Δημοσκοπήσεις δεν διαβάζουν;
«Το ΠΑΣΟΚ εμπιστεύεται τη Δικαιοσύνη. Αν δεν την εμπιστευόμαστε, τότε όπως έγραψε ο Νίκος Αλιβιζάτος, οι 20χρονοι θα πάρουν τις μολότοφ και οι 50χρονοι θα αυτοδικήσουν. Οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από τα συλλαλητήρια», ήταν αντίστοιχα οι δηλώσεις της Αννας Διαμαντοπούλου…
