Ο λαός μας, σοφός όπως πάντα, έχει πάντοτε στο συρτάρι της θυμοσοφίας μια παροιμία για να «μεταφράζει» με τον δικό του τρόπο τα όσα συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή. Μία από αυτές είναι και η εξής: «ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι».
Η παροιμία αυτή λέγεται για κάτι που οι ενδιαφερόμενοι το κρατούν μυστικό, ενώ είναι πλέον γνωστό στους πάντες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, που αφορά τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά, ταιριάζει... γάντι στον Αλέξη Τσίπρα, που τόσο ο ίδιος όσο και οι... ιππότες της στρογγυλής τραπέζης της Κουμουνδούρου και ενός τμήματος της Χαριλάου Τρικούπη οραματίζονται την επιστροφή του «καβάλα σε ένα λευκό άλογο».
Δεν είναι τυχαίο πως οι δημοσκοπήσεις και η κατρακύλα των «συστημικών» ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ σε αυτές στρώνουν το χαλί της επιστροφής του πρώην πρωθυπουργού ως της μόνης λύσης λόγω του πάλαι ποτέ αντισυστημικού και ριζοσπαστικού προφίλ του. Με αυτό το αφήγημα ετοιμάζουν αργά και μεθοδικά την επιστροφή του, καθώς εκτιμούν ότι τόσο ο Νίκος Ανδρουλάκης όσο και ο Σωκράτης Φάμελλος δεν... τραβάνε και αυτό καταγράφεται ακόμη και στη δυσκολότερη φάση που διέρχεται η κυβέρνηση, με αφορμή τα όσα συμβαίνουν δύο χρόνια μετά την τραγωδία των Τεμπών.
Σωστό ή λάθος, αυτή είναι η εικόνα που υπάρχει και από την ώρα που οι πολίτες θεωρούν ότι οι σημερινοί πρόεδροι των δύο κομμάτων δεν αποτελούν λύση του προβλήματος της Κεντροαριστεράς, αργά ή γρήγορα θα «επιστρατευτεί» ο Αλέξης Τσίπρας για να δημιουργήσει κάτι νέο στο οποίο θα προσχωρήσουν, ως έτοιμοι και θαρραλέοι, βουλευτές και στελέχη τόσο από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και από τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις σε μια προσπάθεια να αναγεννηθεί ο χώρος όπως ο φοίνικας από τις στάχτες του.
Τους κρατά ζεστούς
Ο Αλέξης Τσίπρας, από την πλευρά του, ως «σιγουράτζας» πλέον, τους κρατά άπαντες ζεστούς χωρίς να ανοίγει οριστικά τα χαρτιά του, καθώς περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να δει εάν του βγαίνει αυτό το σχέδιο. Με αυτήν τη λογική, δεν δίνει απάντηση για την ώρα σε όσους συζητούν μαζί του για τις προθέσεις του να επιστρέψει με έναν νέο φορέα.
Από την άλλη, βέβαια, δεν κόβει τις συζητήσεις, ανιχνεύοντας προθέσεις και προοπτικές, καθώς προσώρας οι δημοσκοπήσεις δεν δικαιολογούν την επιστροφή του. Το αντίθετο, θα προσθέταμε, καθώς σε όσους έχουν γίνει γνωστές τα ποσοστά του παραμένουν αρκετά χαμηλά και απαγορευτικά. Και επειδή φοβάται ένα κάζο, όπως αυτό του Γιώργου Παπανδρέου, που δημιούργησε το ΚΙΔΗΣΟ για να καταπιεί το ΠΑΣΟΚ, αλλά στο τέλος βρέθηκε εκτός Βουλής, θα περιμένει να δει αν δημιουργηθούν οι συνθήκες επιστροφής του.
Αν και κάποιοι καλλιεργούν το σενάριο ότι θα ήταν μια πρόταση της Κεντροαριστεράς σε περίπτωση που οι εκλογές δημιουργήσουν πλαίσιο ακυβερνησίας. Δηλαδή τότε να κάνει... εμφάνιση ο Τσίπρας και να προταθεί ως κοινός υποψήφιος των κομμάτων της Κεντροαριστεράς! Από την άλλη, βέβαια, σε πολλές περιπτώσεις ισχύει πως όταν σχεδιάζουν οι άνθρωποι χαμογελούν οι θεοί. Καθώς όλα τα παραπάνω βασίζονται σε πολλά αν και εφόσον, χωρίς βέβαια να εμποδίζουν τον Τσίπρα να περιμένει στη γωνία, καραδοκώντας για την επιστροφή-δικαίωσή του.
Ποντάρουν στις κρίσεις
Από την άλλη, όμως, εάν δεν εξετάζεις τα σενάρια, δεν μπορείς να ερμηνεύσεις και καταστάσεις. Ιδιαίτερα όταν κάποιοι ακόμη και σήμερα θεωρούν αυτό που είχε πει η βουλευτής σήμερα της Νέας Αριστεράς, Έφη Αχτσιόγλου, όταν ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μιλώντας σε διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα «Η Ευρώπη μετά την πανδημία: Κοινωνία, Εργασία, Δικαιώματα» είχε υποστηρίξει μεταξύ άλλων: «Η κανονικότητα στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι ευκαιρία για την Αριστερά», προσθέτοντας ότι «η κανονικότητα οδηγεί στον ατομικισμό, γι’ αυτό η κυβέρνηση επενδύει πάρα πολύ στην ατομική ευθύνη όλον αυτόν τον καιρό. Η ατομικότητα βοηθά περισσότερο την αντι-πολιτική και τελικά βοηθά την άκρα Δεξιά στο αφήγημά της».
Στο πλαίσιο αυτό η Αριστερά και οι εκφραστές της θα συνεχίζουν να ποντάρουν στη δημιουργία κρίσεων και αμφισβήτησης των θεσμών, όπως είναι η Δικαιοσύνη. Για αυτούς οι κρίσεις λειτουργούν ως τροφοδότης λογαριασμός της λειτουργίας τους μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο, και της ιδεοληψίας της ανατροπής του.
