Ο «πεντάλογος» του Παύλου Γερουλάνου, ο μονόλογος του Νίκου Ανδρουλάκη, η αρχηγική περπατησιά της Άννας Διαμαντοπούλου και ο Χάρης Δούκας, που μετά τον Δήμο Αθηναίων θέλει και τα «κλειδιά» του ΠΑΣΟΚ, συνθέτουν το «παζλ» των εσωκομματικών διαδικασιών, σε ένα έργο που θεατές και ψηφοφόροι φαίνεται να δείχνουν αδιάφοροι…
Θέλει… αναγέννηση
Άνοιγμα του κόμματος στην κοινωνία, ενεργοποίηση των τομέων ευθύνης, συμμετοχή των πρώην προέδρων και στενή συνεργασία με ευρωβουλευτές και ειδικούς, αλλαγή πλεύσης στην επικοινωνία και, τέλος, η καθιέρωση του καθημερινού «πρωινού καφέ» όπου θα συζητούνται όλα τα θέματα και η στρατηγική του κόμματος απέναντι στην κυβέρνηση, ζητάει ο Παύλος Γερουλάνος.
Εξάλλου, από την αρχή της προεκλογικής του καμπάνιας, έδειξε να επιμένει στην ανάδειξη της προγραμματικής του πρότασης με τίτλο «Αναγέννηση» και με σύνθημα «Η αλλαγή είσαι εσύ», που αφορά την αλλαγή του διοικητικού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας, «για να αγκαλιάσει κάθε Έλληνα και Ελληνίδα που σήμερα μαστίζονται από ανισότητες». «Δίνοντας αξία στον Πολίτη, δίνεις αξία στην Πολιτική. Και δίνοντας αξία στην Πολιτική, δίνεις δυνατότητες στον Άνθρωπο», συνεχίζει ο βουλευτής Α’ Αθήνας και συνδέει την αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ με την αναγέννηση της πατρίδας.
Έλιωσε η «καραμέλα»
Την ίδια ώρα, προβληματισμό προκαλεί σε στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη η εμμονή του Νίκου Ανδρουλάκη να επανέρχεται μονίμως στο θέμα των παρακολουθήσεων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να επισκεφθεί την ΑΔΑΕ την ίδια μέρα που ο Στέφανος Κασσελάκης επισκεπτόταν τον Άρειο Πάγο, πυροδοτώντας τα σενάρια συνεργασίας. Τα ίδια στελέχη καταλογίζουν στον πρόεδρο αδυναμία να αναλάβει πρωτοβουλίες για τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν ο λαός και η χώρα, με αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να μην μπορεί να εισπράξει από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ.
Χτίζει ηγετικό προφίλ
Από τη μεριά της, η Άννα Διαμαντοπούλου προβάλει το «πρωθυπουργήσιμο» προφίλ της, με τη βαθιά γνώση των θεμάτων και των προκλήσεων που τίθενται επιτακτικά στο προσκήνιο, υπέρμαχος του διαρκούς εξευρωπαϊσμού της χώρας, πολέμια των «άκρων» και του λαϊκισμού, με ισχυρό δίκτυο γνωριμιών, τις οποίες μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελος της χώρας και πάντα απέναντι στον στείρο καταγγελτικό και αφοριστικό πολιτικό λόγο.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε το προσωπικό «success story», φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να είναι μία από τους πιθανούς γενικούς γραμματείς του Οργανισμού για την Οικονομική Ανάπτυξη και Συνεργασία (ΟΟΣΑ), κάτι που συνιστά μία από τις σημαντικότερες στιγμές για Έλληνα πολιτικό και που σαφώς δεν θα γινόταν εάν δεν διέθετε τις απαιτούμενες δεξιότητες.
Για τους συνεργάτες της τα παραπάνω αποδεικνύουν πως έχει όλο το «πακέτο» προκειμένου να ηγηθεί του ΠΑΣΟΚ και να το μετατρέψει σε πραγματικό κόμμα εξουσίας, με την ίδια να ανταγωνίζεται επί ίσοις όροις τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Τα… καρπούζια Δούκα
«Δεν κρύβομαι, δεν φοβάμαι, μπαίνω μπροστά και ζητώ τη στήριξή σας. Πάμε να νικήσουμε τώρα. Στόχος δεν είναι να κερδίσουμε τον Κασσελάκη, αλλά να νικήσουμε τη ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές. Δεν έχουμε ανάγκη από Μεσσίες, θέλουμε ηγεσία που θα κάνει πράξη το “μαζί”», ήταν οι πρώτες κουβέντες του Χάρη Δούκα όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του. Τι του επισυνάπτουν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι; Κατ’ αρχάς ότι «η απόφασή του δείχνει ότι θέλει να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη και διερωτώνται αν μπορεί να κρατήσει πολλά καρπούζια σε μια μασχάλη, συνδυάζοντας τη θέση του δημάρχου Αθηναίων, με το πολυάσχολο καθημερινό πρόγραμμα, με τις αρμοδιότητες και τις υποχρεώσεις ενός προέδρου».
Η απάντηση που δίνεται από τους δικούς του ανθρώπους είναι το παράδειγμα του Ζακ Σιράκ ο οποίος διετέλεσε δήμαρχος Παρισίων ενώ ήταν και πρόεδρος κόμματος, όπως και ο Εντουάρ Φιλίπ που βρέθηκε στη θέση του πρωθυπουργού της Γαλλίας ενώ ήταν δήμαρχος Χάβρης. Αλλά και καθ΄ ημάς υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα: Ο Πάνος Καμμένος ήταν πρόεδρος των ΑΝΕΛ και ταυτόχρονα υπουργός Εθνικής Αμυνας, ενώ και ο Νίκος Ανδρουλάκης μοίραζε το χρόνο του μεταξύ Χαριλάου Τρικούπη και Βρυξελλών, όταν ταυτοχρόνως ήταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και ευρωβουλευτής. Και με αφορμή το τελευταίο παράδειγμα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς γιατί εγείρεται ζήτημα από το περιβάλλον Ανδρουλάκη.
