Ο Στέφανoς Κασσελάκης μάζεψε τις 30 υπογραφές που χρειαζόταν για να είναι υποψήφιος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ και σε λίγες ημέρες θα δούμε την πραγματική δυναμική του όταν οι συχνά παραμορφωτικές αναρτήσεις στο Facebook και οι τάσεις του X (πρώην Τwitter) δώσουν τη θέση τους στις αληθινές, χειροπιαστές ψήφους. Ανεξάρτητα, ωστόσο, από την έκβαση της υποψηφιότητάς του και από το τι θα σχεδιάσει για το μέλλον του, αν τελικά δεν καταφέρει να νικήσει την Έφη Αχτσιόγλου, η οποία παραμένει φαβορί, η ορμητική εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη αναδεικνύει για πρώτη φορά τόσο έντονα στα ελληνικά πράγματα το ερώτημα αν η πραγματική πολιτική μπορεί να ηττηθεί μόνο από τη λαμπερή εικόνα, τον άψογο χειρισμό των social media και τον καλοσιδερωμένο λόγο που είναι διατυπωμένος με τέτοιον τρόπο που δεν ξενίζει -και δεν ξινίζει- κανέναν από το κοινό στο οποίο απευθύνεται.
Για να μην τον αδικούμε, ο Στέφανος Κασσελάκης μπορεί, όντως, να έχει εξαιρετικές ιδέες και να είναι ικανός να σχεδιάσει μια καλή πολιτική. Αυτό όμως προς το παρόν το γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Εμείς έχουμε διαβάσει στις αναρτήσεις του ψήγματα ιδεών και σκέψεων -άλλες άξιες συζήτησης, και άλλες καθόλου, όπως για παράδειγμα όσα έγραψε για το κεφάλαιο-, έχουμε ακούσει μια ομιλία του ενώπιον των μελών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία είχε προεκλογικό χαρακτήρα και εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να είναι ουσιαστική, έχουμε μάθει την ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία του και έχουμε δει τις φωτογραφίες ενός γοητευτικού ανθρώπου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Στην Ελλάδα δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτά. Όλοι οι αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων ήταν σχεδόν πάντα γνωστοί στους πολίτες και οπωσδήποτε στο κόμμα τους. Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε μαζί τους, είτε τους συμπαθούμε είτε όχι, πάντα ξέρουμε από πού κρατά η σκούφια τους. Αυτό δεν ισχύει στην περίπτωση του Στέφανου Κασσελάκη και αυτή η έλλειψη γνώσης είναι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν η πολιτική ηττάται από το απολιτίκ διαδικτυακό μάρκετινγκ και να φοβόμαστε ότι όντως αυτό είναι που έχει συμβεί.
Το ενδιαφέρον είναι ότι γι' αυτούς ακριβώς τους λόγους ο κομήτης Κασσελάκης αποπροσανατολίζει περισσότερο τους παλιούς αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο Νίκος Φίλης, οι οποίοι θεωρούν -και δεν το κρύβουν- ότι αυτή είναι μια υποψηφιότητα απολύτως ξένη με όλα αυτά για τα οποία έχουν δώσει πολυετείς αγώνες. Δεν την καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να τη στηρίξουν και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι' αυτό. Ο συγκεκριμένος υποψήφιος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε αγώνες στο πεζοδρόμιο, δεν διαδήλωσε ποτέ, δεν ασχολήθηκε με τον συνδικαλισμό, δεν ανέβηκε αργά αλλά σταθερά μέσα από τα όργανα του κόμματος και δεν έχει πείσει για την ιδεολογική κατάρτισή του. Άλλωστε, μέχρι πριν από δύο ημέρες ήταν ένας άγνωστος υποψήφιος, ο οποίος μπήκε σε μη εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας για να το πασπαλίσει με λίγη κοσμοπολίτικη λάμψη.
Η ελπίδα των ψηφοφόρων, όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, είναι να αποδειχθεί ότι ο Στέφανος Κασσελάκης είναι ένας πολιτικός με ουσία και σοβαρές προτάσεις που θα μπορούν να συζητηθούν σοβαρά ακόμη κι αν διαφωνεί κάποιος μαζί τους. Γιατί έχουμε διαπιστώσει ότι μια ελκυστική προσωπικότητα στους χρήστες των social media με επικίνδυνες ιδέες μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά. Ο Ντόναλντ Τραμπ το απέδειξε.
