Η Ελλάδα παλεύει ξανά με τις φλόγες. Ραφήνα, Πικέρμι, Σπάτα, Χίος – σπίτια καίγονται, ζωές απειλούνται. Το κράτος επιχειρεί με εκατοντάδες πυροσβέστες, δεκάδες οχήματα και εναέρια μέσα. Και την ώρα που δίνεται η μάχη επί του εδάφους, κάποιοι δίνουν μάχη... επί των εντυπώσεων.
Πάνω στις στάχτες ξεδιπλώνεται ένα γνώριμο πολιτικό θέατρο: καταγγελίες χωρίς στοιχεία, φωνές χωρίς προτάσεις, και tweets που θυμίζουν λιγότερο υπεύθυνη πολιτική και περισσότερο φεστιβάλ καταγγελίας. Ένα πολιτικό flashback, από εκείνα τα χρόνια που ο θυμός θεωρούνταν λύση και η οργή, πρόγραμμα.
Την ίδια στιγμή, σε μια κίνηση σχεδόν συμβολική, η Άνγκελα Μέρκελ θυμήθηκε το 2015 – εκεί όπου όλα έμοιαζαν πιο σκοτεινά και πιο επικίνδυνα απ’ ό,τι τότε θέλαμε να παραδεχτούμε.
«Το τηλεφώνημα του Τσίπρα για το δημοψήφισμα του 2015 με άφησε speechless», δήλωσε. Και συμπλήρωσε ότι, ενώ η ίδια τον περίμενε, εκείνος «βρισκόταν ανάμεσα σε διαδηλωτές, ακούγοντας την Internationale».
Μια φράση που δεν χρειάζεται ανάλυση. Αρκεί ως υπενθύμιση.
Κι ενώ η Μέρκελ μιλά για τον παραλογισμό του δημοψηφίσματος, η Πλεύση Ελευθερίας μπαίνει στη Βουλή με σύνθημα… επιστροφής σε εκείνες τις μέρες. Όχι με πρόγραμμα, αλλά με αγανάκτηση. Όχι με ευθύνη, αλλά με το βλέμμα στραμμένο στο επόμενο βίντεο, στην επόμενη ατάκα, στην επόμενη «αποκάλυψη».
Ούτε λέξη για πυρκαγιές, ούτε λέξη για εναέρια μέσα, ούτε λέξη για το πώς θα σωθεί ένα χωριό – μόνο για το ποιος θα φταίει αν δεν σωθεί. Οι ίδιοι ρόλοι, οι ίδιες κουβέντες. Μια πολιτική που δεν χτίζει τίποτα – μόνο περιμένει το χάος για να ξανασταθεί πάνω του.
Η Νέα Δημοκρατία, μέσα στις φλόγες, δεν επέλεξε ποτέ την εύκολη λύση. Ούτε καταστροφολογία, ούτε θεατρινισμοί, ούτε σκιές χωρίς πρόσωπο. Με σχέδιο, με επιχειρησιακή επάρκεια, με αποστολή. Και, ναι, με δυσκολίες – αλλά παρόντες, όχι απόντες.
Η αλήθεια είναι ότι το πιο επικίνδυνο προσάναμμα για τη χώρα δεν είναι τα πεύκα. Είναι η πολιτική αμνησία. Η επιθυμία κάποιων να δούμε ξανά την Ελλάδα να φλέγεται – για να βγάλουν λόγο πάνω στα αποκαΐδια.
Και αυτήν τη φορά, δεν έχουμε καμία δικαιολογία να μην τους αναγνωρίσουμε.
