112 (το) 1. αυτό που σώζει ζωές «δεν μπορώ να καταλάβω πώς κάποιος μπορεί να είναι τόσο ανόητος ώστε να μπαίνει σε αυτοκίνητο και να μη φοράει ένα 112 όπως η ζώνη ασφαλείας» 2. αυτό που γίνεται αντικείμενο άδικης κριτικής «νομίζω πως πια όλοι κατάλαβαν ότι τα κάγκελα στα πεζοδρόμια της Αθήνας που έβαλε ο Αβραμόπουλος ήταν ένα 112 που είναι απολύτως απαραίτητο για να μην παρκάρουν όπου θέλουν οι αντικοινωνικοί συμπολίτες»
Να χτυπάει κι ας είναι από λάθος
Η (μοιραία για κάποια από τα θύματα) αργοπορία στην προειδοποίηση των πολιτών της Βαλένθια από την υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας είναι η καλύτερη απόδειξη του πόσο άδικο έχουν οι συμπολίτες που γκρινιάζουν με το 112 κάθε φορά που οι προειδοποιήσεις του δεν συνοδεύονται από καταστροφικά φαινόμενα. Οταν υπάρχει κίνδυνος ζωής, ο οδηγός πρέπει να είναι το «κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε» αφού μια προειδοποίηση που υπάρχει πιθανότητα να διαψευστεί είναι πολύ προτιμότερη από μια προειδοποίηση που θα σταλεί με καθυστέρηση εξαιτίας του φόβου της διάψευσης. Αναγνωρίζω ότι μια τέτοια τακτική μειώνει τις απώλειες από τα καταστροφικά καιρικά φαινόμενα και δυσχεραίνει το πολιτικό εμπόριο νεκρών, αλλά είμαι σίγουρος ότι, ανεξαρτήτως κομματικής προτίμησης, οι περισσότεροι συμπολίτες προτιμούν να παραμείνουν ζωντανοί παρά να γίνουν αντιπολιτευτικά επιχειρήματα.
Ξεκάθαρο
Νομίζω πως αξίζουν συγχαρητήρια στον σύντροφο Μεταξά που υπενθύμισε ότι ο διαχρονικός στόχος του ΚΚΕ είναι μια «επανάσταση» με την οποία οι σύντροφοι θα καταλάβουν την εξουσία και θα καταλύσουν το πολίτευμα. Υπάρχουν πολλοί συμπολίτες που ακόμα δεν έχουν καταλάβει ότι η δημοκρατία για έναν κομμουνιστή είναι ό,τι μια μπριζόλα για έναν βίγκαν.
Μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας
Το πρωτοφανές στη σφράγιση του κλαμπ από όπου έβγαιναν παιδιά λιπόθυμα από το μεθύσι δεν είναι ότι αυτή έγινε παρουσία του ίδιου του από σπόντα δημάρχου Αθηναίων και καμερών (που εξηγούν και την παρουσία του από σπόντα δημάρχου). Το πρωτοφανές είναι ότι είδαμε έστω και μια φορά τον σύντροφο Δούκα και τον αντιδήμαρχο Γεωργιάδη να υπερασπίζονται εμπράκτως τη νομιμότητα και τα συμφέροντα των κατοίκων της πρωτεύουσας.
Τζάμπα είναι
Και γιατί να μη ζητήσει «συγγνώμη» ο Γερμανός πρόεδρος Σταϊνμάγερ για τα εγκλήματα της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα; Στο κάτω κάτω η συγγνώμη που ζήτησε, σε αντίθεση, π.χ., με την αποπληρωμή του κατοχικού δανείου ή την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων, δεν κοστίζει στη χώρα του απολύτως τίποτα.
