Για τα κόμματα της αντιπολίτευσης οι προτάσεις, το σχέδιο και η υπευθυνότητα δεν έχουν καμία σημασία όταν μπορούν απλά να δημιουργήσουν κοινωνική αναταραχή.
Στα τέλη του 2025 και στην αρχή της νέας χρονιάς το πολιτικό σκηνικό της χώρας θυμίζει ολοένα και περισσότερο ένα σκοτεινό παραμύθι όπου, σύμφωνα με τους πολιτικούς παρατηρητές, κάποιοι «καλικάντζαροι» της αντιπολίτευσης ξεπροβάλλουν, όχι μόνο τις γιορτινές μέρες, αλλά σε πιο μόνιμη βάση υπονομεύοντας κάθε έννοια σοβαρού δημόσιου διαλόγου. Αντί για προτάσεις, σχέδιο και υπευθυνότητα, κυριαρχούν οι κραυγές, η τοξικότητα και μια διαρκής προσπάθεια εκμετάλλευσης κάθε κοινωνικής αναταραχής για μικροκομματικό όφελος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Αντί να στηριχθούν τα δίκαια αιτήματα των αγροτών με θεσμικό και ειλικρινή τρόπο, είδαμε απαράδεκτες πρακτικές: υποκίνηση εντάσεων, διαστρέβλωση στοιχείων και προσπάθεια μετατροπής των αγροτών σε πολιορκητικό κριό κατά της κυβέρνησης. Οι κινητοποιήσεις, που θα έπρεπε να αποτελούν εργαλείο διαλόγου και πίεσης για λύσεις, έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης χάνοντας έτσι την ουσία και τη δύναμή τους.
Ακόμη πιο σκοτεινή είναι η εργαλειοποίηση των νεκρών των Τεμπών. Μια εθνική τραγωδία, που απαιτεί σεβασμό, δικαιοσύνη και αλήθεια, μετατράπηκε από ορισμένους σε πολιτικό σύνθημα και μέσο φθηνής αντιπαράθεσης. Αντί να συμβάλουν στη συλλογική αυτοκριτική και στη διαμόρφωση ουσιαστικών προτάσεων για την ασφάλεια και το κράτος, επέλεξαν τον δρόμο της συναισθηματικής εκμετάλλευσης, πληγώνοντας ξανά τις οικογένειες των θυμάτων και την κοινωνία συνολικά.
Στο ίδιο σκηνικό παρελαύνουν διάφοροι μεσσίες και αυτόκλητοι σωτήρες που ισχυρίζονται ότι έχουν λύσεις για όλα. Με απλοϊκά συνθήματα, εύκολες υποσχέσεις και μηδενική επαφή με την πραγματικότητα, υπόσχονται θαύματα χωρίς κόστος. Η πολιτική, όμως, δεν είναι μαγικό ραβδί. Απαιτεί γνώση, σχέδιο, συμβιβασμούς και ευθύνη – στοιχεία που απουσιάζουν από όσους επενδύουν στον λαϊκισμό.
Πάνω απ’ όλα, δηλητήριο στον δημόσιο λόγο αποτελεί η τοξικότητα των διάφορων τρολ. Με ανακρίβειες, μισές αλήθειες και ασύστολα ψέματα, κατακλύζουν τα κοινωνικά δίκτυα, θολώνοντας την κρίση των πολιτών και υποβαθμίζοντας κάθε σοβαρή συζήτηση. Η συστηματική παραπληροφόρηση δεν είναι απλώς ανήθικη· είναι επικίνδυνη για τη δημοκρατία.
Το 2026 η χώρα είναι σαφές ότι δεν χρειάζεται καλικάντζαρους κραυγές και ψεύδη. Χρειάζεται πολιτική ωριμότητα, σεβασμό στον πόνο, ειλικρινή διάλογο και προτάσεις που πατούν στην πραγματικότητα. Μόνο έτσι μπορεί να προχωρήσει μπροστά, αφήνοντας πίσω τις σκιές και τις τοξικές πρακτικές που κρατούν την κοινωνία στάσιμη. Αντ’ αυτών, ακόμα και τις τελευταίες ώρες της χρονιάς που φεύγει, οι γνωστοί καταστροφολόγοι λαϊκιστές συνεχίζουν τη γνώριμη πρακτική τους δηλητηριάζοντας τη δημόσια ζωή.
