Πρωτοφανείς καταστάσεις. Τραγελαφικές στα όρια του γραφικού. Αυτά που συμβαίνουν με το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ξεπερνούν κάθε φαντασία. Έρχονται όμως ν’ αναδείξουν με τον καλύτερο –ή και τον χειρότερο– τρόπο ποιοι είναι αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα σε μια δύσκολη –ίσως τη δυσκολότερη περίοδο– εργαλειοποιώντας την αγανάκτηση και την οργή του κόσμου.
Η εικόνα έξω από το Συνέδριο, όσα έγιναν, γίνονται και θα γίνουν δείχνουν τη γυμνή αλήθεια. Τραγούδια όπως «ένα το χελιδόνι» και το «πότε θα κάνει ξαστεριά» από τους kasselistas του εφοπλιστή-αστακοκαροβοκύρη και επιχειρηματία και ό,τι άλλο δηλώνει του Στέφανου Κασσελάκη δίνουν μια εσάνς που δεν μπορεί να περιγραφεί αν δεν είναι κάποιος εκεί.
Από την άλλη, οι 87+ και όποιοι άλλοι συντάσσονται μαζί τους ακολουθούν μια πρακτική που ουσιαστικά αναδεικνύει νοοτροπίες και στάσεις ζωής. Νοοτροπίες που κατά τη διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ έκαναν αισθητή την παρουσία τους μέσα από τις προσπάθειες να αποκτήσουν τον έλεγχο των… αρμών της εξουσίας. Να ποδηγετήσουν τη Δικαιοσύνη και κάθε θεσμό κραδαίνοντας τη ρομφαία ενός ηθικού πλεονεκτήματος που στην ουσία λειτουργούσε εκβιαστικά μέσα από τις στοχοποιήσεις και τις δολοφονίες χαρακτήρων πολιτικών αντιπάλων και όποιων ασκούσαν κριτική.
Ναι, αυτοί είναι. Η πραγματικότητα, όσο θλιβερή και να είναι, αποτυπώνεται. Και για τους εκτός Συνεδρίου αλλά και για τους εντός. Ακόμη και γι’ αυτούς που αποχώρησαν νωρίτερα και σήμερα σκύβουν για να μην τους πάρουν τα σκάγια της χλεύης του λαού.
Καταρρέουν. Άφησαν όμως ένα αποτύπωμα τοξικότητας και διχασμού που χτύπησε την κοινωνία και που δυστυχώς σήμερα κάποιοι άλλοι επιδιώκουν να συνεχίσουν εκτιμώντας πως είναι μια κληρονομιά που θα τους οδηγήσει –και αυτούς– στην εξουσία. Υπολογίζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο, τον λαό ο οποίος πάντως έχει στείλει κατ’ επανάληψη τα μηνύματά του…
