Αν ισχυριστεί κάποιος ότι τα πιο σκληροπυρηνικά στελέχη και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν ενθουσιάστηκαν στο άκουσμα της είδησης της επιλογής του Νίκου Μαραντζίδη ως επικεφαλής της προεκλογικής καμπάνιας του κόμματος θα δώσει μια περιγραφή που δεν είναι ακριβής. Διότι η πραγματικότητα είναι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι έξαλλοι με την επιλογή Μαραντζίδη και θεωρούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε από την πίσω πόρτα τον εχθρό στο ίδιο τους το σπίτι.
Δεν είναι μυστικό ότι ο Νίκος Μαραντζίδης έχει ελάχιστες συμπάθειες στον κομματικό μηχανισμό και στο εκλογικό κοινό του ΣΥΡΙΖΑ. Το γυαλί θρυμματίστηκε όταν έγραψε τα «Εμφύλια Πάθη» με τον Στάθη Καλύβα και παρουσίασε ένα έργο που δεν συμφωνεί με την οπτική της Αριστεράς για εκείνη τη δραματική περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτό από εκείνους που έκλειναν «ραντεβού στα γουναράδικα» από το βήμα της Βουλής.
Ως γνωστόν, στον ΣΥΡΙΖΑ αρέσκονται να χρησιμοποιούν συχνά τον Εμφύλιο ως ιδανική παραβολή της μάχης της Αριστεράς εναντίον της Δεξιάς ή όπου αλλού νομίζουν ότι ταιριάζει, χωρίς να σκέφτονται ότι το 2023 οι αγωνίες των πολιτών, και ακόμη περισσότερο των νέων, δεν είναι τι συνέβη πριν από 75 χρόνια στον Γράμμο και στο Βίτσι, αλλά τι θα γίνει με την κλιματική αλλαγή και τι ανακατατάξεις θα φέρει η τεχνητή νοημοσύνη στην επαγγελματική ζωή τους. Τον Εμφύλιο τον έχουν αφήσει στους ιστορικούς.
Αυτό μάλλον δεν το κατάλαβε ποτέ η Θεοδώρα Τζάκρη όταν απευθυνόμενη στον τότε υπουργό υγείας Θάνο Πλεύρη είπε στη Βουλή ότι «σε λίγο οι νεκροί από την πανδημία θα ξεπεράσουν αυτούς του Εμφυλίου». Φυσικά, η κ. Τζάκρη θα μπορούσε να συγκρίνει τους νεκρούς από την πανδημία με τους νεκρούς οποιουδήποτε ιστορικού γεγονότος. Αλλά επέλεξε τον Εμφύλιο για να τσιγκλήσει τους δεξιούς ψηφοφόρους και να καταθέσει τα διαπιστευτήριά της σε ένα κοινό που ίσως και να την αντιμετώπιζε με καχυποψία καθώς ήταν μεταγραφή από το όχι ακριβώς αριστερό ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έβαλαν τον Εμφύλιο και στη συζήτηση για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τον Ιανουάριο του 2019, όταν είχε ανάψει η συζήτηση εν όψει της επικύρωσης της συμφωνίας από τη Βουλή, ο τότε βουλευτής Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παπαδόπουλος, προσπάθησε σε τηλεοπτικό παράθυρο να στηρίξει την άποψή του με τη φράση «στον εμφύλιο διώξαμε τους ντόπιους Μακεδόνες». Η μόνη απάντηση που πήρε από τη Νάντια Γιαννακοπούλου ήταν μια λογική ερώτηση: «Μας έχει πάρει δεκαετίες να φύγουμε από τον Εμφύλιο και ξαναμιλάμε για τον Εμφύλιο;»
Το θέμα του Εμφυλίου δεν χρησιμοποιείται από τον ΣΥΡΙΖΑ για να γίνει πολιτισμένος και παραγωγικός διάλογος, αλλά για να εκμηδενίσει κάθε τέτοια πιθανότητα, καθώς μετατρέπει την ανταλλαγή απόψεων σε βούρκο που γίνεται ακόμη πιο τοξικός στο περιβάλλον των social media. Με λίγα λόγια, το παιχνίδι παίζεται στο γήπεδο του Παύλου Πολάκη.
Πριν από περίπου τρία χρόνια, ο αψύς Κρητικός ζήτησε τη δημιουργία μιας κυβέρνησης που δεν θα αποτελείτο από ανθρώπους με πουκάμισο και κοστούμι –άντε, χωρίς γραβάτα για να γίνει το χατίρι του Αλέξη Τσίπρα– αλλά μια κυβέρνηση μαυροσκούφηδων. «Εμείς δεν θα κάνουμε “μητρώο στελεχών”, εμείς πρέπει να ετοιμάσουμε “μεραρχία μαυροσκούφηδων” που θα κυβερνήσει τη χώρα στην άλλη βόλτα» έγραψε ο Παύλος Πολάκης, ο οποίος πρόσθεσε ότι τα χαρακτηριστικά τους είναι η τιμιότητα, η βαθιά γνώση, το θάρρος και η αποτελεσματικότητα. Είναι βέβαιο ότι και άλλοι έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά οι μαυροσκούφηδες του Άρη Βελουχιώτη είναι αυτοί που υπηρετούν άψογα το συγκρουσιακό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Την εμφυλιοπολεμική ρητορική υιοθέτησε και ο Νίκος Παππάς όταν μίλησε σε εκδήλωση για την προπαγάνδα και την ενημέρωση στα χρόνια της Κατοχής. Ήταν η εποχή που γινόταν η συζήτηση για τον περίφημο «μεσαίο χώρο» που διεκδικούσαν η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ και που η διαφορά των 21 μονάδων στις εκλογές της 21ης Μαΐου έδειξε πού τελικά κατέληξε: «Μεσαίος χώρος μεταξύ των πολυβόλων και του τοίχου της Καισαριανής δεν υπάρχει. Ή είσαι με τα πολυβόλα ή είσαι με τους εκτελεσμένους. Ή είσαι με την Εθνική Αντίσταση ή είσαι με τους δωσίλογους. Ή είσαι με αυτούς, αριστερούς και δεξιούς, που ανατίναξαν τη γέφυρα του Γοργοποτάμου ή με αυτούς που τη φύλαγαν για να περνούν τα εφόδια για τις στρατιές του Ρόμελ. Η ελληνική κοινωνία έχει ήδη διαλέξει, είναι δικό τους πρόβλημα τι θα επιλέξουν οι ίδιοι» είπε.
Τέλος, ο Γιάννης Μπαλάφας, πιστός στην άποψη που καλλιεργείται έντεχνα εδώ και χρόνια ότι αν κάποιος δεν είναι αριστερός τότε είναι στην καλύτερη περίπτωση ακροδεξιός και στη χειρότερη νοσταλγός του Χίτλερ, συμβούλευσε τον Άδωνι Γεωργιάδη «οι πολιτικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών, των δωσίλογων, των μαυραγοριτών και των χουντικών να είναι πιο προσεκτικοί».
