Τι είναι λοιπόν αυτό που επιδιώκει ο Ντόναλντ Τραμπ με την επιμονή του να μετατρέψει το Λος Άντζελες σε εμπόλεμη ζώνη; Είναι απλώς η επιβολή της σκληρής του ατζέντας; Ή στο πίσω μέρος του μυαλού του έχει και άλλες βλέψεις; Η απάντηση είναι, πιθανότατα, και τα δύο. Κυρίαρχη όμως είναι η επιθυμία του να επιβάλλει όντως την ατζέντα του στο μεταναστευτικό, αλλά κυρίως να εξαφανίσει οποιαδήποτε υποψία αντίθεσης στις πολιτικές του – είτε αυτή προέρχεται από πολιτείες στις οποίες κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί, όπως είναι η Καλιφόρνια όπου βρίσκεται το Λος Άντζελες είτε όχι.
Γράφει η Έρση Παπαδάκη
Με άλλα λόγια, ο Αμερικανός πρόεδρος αντιλαμβάνεται κατά τη δική του λογική ότι πρέπει να υποτάξει τις συγκεκριμένες πολιτείες και να περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο την επιρροή των Δημοκρατικών.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι με αφορμή τις διαδηλώσεις στο Λος Άντζελες για το μεταναστευτικό, οι οποίες πυροδότησαν την ένταση και οδήγησαν τον Τραμπ στην πρωτοφανή απόφαση να βγάλει το στρατό στους δρόμους, ο ίδιος ο Αμερικανός πρόεδρος βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στους Δημοκρατικούς και να χαρακτηρίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και τους διαδηλωτές συλλήβδην ως ταραξίες και εγκληματίες.
Στις ΗΠΑ, αλλά και εκτός αυτών, οι περισσότεροι πλέον βλέπουν πίσω από τις ενέργειες του Τραμπ σε ό,τι αφορά την κατάσταση στο Λος Άντζελες την πρόθεσή του ν’ αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο σε όλες τις πολιτείες όπου κυριαρχούν οι Δημοκρατικοί και να επιβάλλει κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Ο ίδιος άλλωστε έχει δηλώσει ότι μετάνιωσε πως το 2020, κατά την πρώτη του θητεία, δεν έστειλε την Εθνοφρουρά για να ελέγξει τις διαδηλώσεις στη Μιννεάπολη που ακολούθησαν τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από αστυνομικούς – το γνωστό κίνημα «I can’t breathe» που ξεκίνησε από αυτό το περιστατικό κατά της αστυνομικής βίας.
Η απάντηση στο τι ακριβώς επιδιώκει με αυτόν τον τρόπο ο ένοικος του Λευκού Οίκου βρίσκεται στο τι σημαίνει πραγματικά να εγκαθιδρύσει καθεστώς έκτακτης ανάγκης σ’ αυτές τις πολιτείες. Μπορεί να ασκήσει μια σειρά από έκτακτες εξουσίες που του επιτρέπουν ακόμη και να προχωρήσει στη σύλληψη αξιωματούχων ή ακόμη και πολιτικών του αντιπάλων και να εφαρμόσει με αυτές τις έκτακτες εξουσίες τη σκληρή του ατζέντα στο μεταναστευτικό ή σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, όπως η LGTBQI κοινότητα.
Κυρίως όμως να «παγώσει» την εκλογική διαδικασία και να συμβεί το φθινόπωρο του 2026 κάτι που υπό κανονικές συνθήκες θα έμοιαζε απίθανο να συμβεί στις ΗΠΑ: να αναβάλλει επ’ αόριστον στις συγκεκριμένες πολιτείες – όπου κυριαρχούν, όπως ειπώθηκε, οι Δημοκρατικοί – τις ενδιάμεσες εκλογές.
Ακόμη όμως και να μη φτάνουν τόσο μακριά οι σκέψεις και οι προθέσεις του Αμερικανού προέδρου, ένα είναι δεδομένο: ότι με την κατάσταση στο Λος Άντζελες προχωρεί σε μια επίδειξη δύναμης και εκπέμπει ένα σαφές μήνυμα ότι δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα χέρια στις περιπτώσεις όπου υπάρχει έστω και η παραμικρή αντίθεση στην επιβολή της ατζέντας του. Διοικώντας όπως ακριβώς εν καιρώ πολέμου, επινοεί έναν εσωτερικό εχθρό και υπόσχεται ότι δεν θα διστάσει να κατεβάσει το στρατό στους δρόμους ή να προχωρήσει σε οποιοδήποτε έκτακτο μέτρο που δεν ταιριάζει σε καιρό ειρήνης για να καταπνίξει την αντίσταση και να επιβάλλει με κάθε τρόπο αυτό που θέλει, αυτό που έχει διακηρύξει.
Παράλληλα, με τις επιλογές του και την τακτική του ο Τραμπ τραβάει ξεκάθαρα μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις μπλε και κόκκινες πολιτείες, ήτοι σε αυτές που υποστηρίζουν τους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς, δίνοντας ασφαλώς προτεραιότητα στις κόκκινες των Ρεπουμπλικάνων.
Μόνο που η γραμμή αυτή είναι βαθιά και τραυματίζει ίσως ανεπανόρθωτα την ενότητα των ΗΠΑ και φέρνει στο νου όλων σκηνές όπως αυτές της εισβολής των υποστηρικτών του στο Καπιτώλιο τον Ιανουάριο του 2021…
