H πολιτική και οι πολιτικοί, εφόσον θέλουν να συνεχίσουν να υπάρχουν, καλούνται να γνωρίσουν την Generation Z, τη γενιά 1997-2012, τους σημερινούς εφήβους και νέους μέχρι 28 χρονών. Οι πολιτικοί σχηματισμοί οφείλουν να αποκρυπτογραφήσουν το DNA τους, να αφουγκραστούν τις επιθυμίες, τις ανάγκες, τις ανησυχίες και τους φόβους τους. Να σχηματοποιήσουν τις αξίες και τις απόψεις τους. Διαφορετικά, ό,τι απομείνει στο πολιτικό σκηνικό μπορεί να είναι ιστορικά κόμματα, αλλά θα είναι ανενεργά, αδρανή και ημιθανή.

Οι GenZers μεγάλωσαν υπό την κυριαρχία της τεχνολογίας και της έκρηξης της πληροφορίας, βιώνοντας ωστόσο ταυτόχρονα πρωτόγνωρες κοινωνικές καταστάσεις. Πολέμους, τρομοκρατικές επιθέσεις, πανδημία, οικονομική και ενεργειακή κρίση, κλιματική αλλαγή, έξαρση εγκληματικότητας, ενδοοικογενειακή βία, βία ανηλίκων… Διαμορφώνοντας μία… αυτόχθονη ποπ κουλτούρα, καθορίζουν την ημερήσια ατζέντα στα κοινωνικά δίκτυα.

Κάποιοι τους εμφανίζουν ως απολιτίκ, ενώ κάποιοι άλλοι τους «βλέπουν» ως απαιτητικούς που αναζητούν ρεαλιστικές πολιτικές λύσεις στα προβλήματα, πολιτικό λόγο με επιχειρήματα και τρέφουν υψηλότερες προσδοκίες για την άσκηση πολιτικής. Η Gen Z είναι η γενιά που διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τις πολιτικές τάσεις στο ψηφιακό περιβάλλον, αλλά απέχει από την εκλογική διαδικασία.

Μία από τις πρώτες αναμετρήσεις για την πολιτική επίδραση των GenZers ήταν οι προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, τον Νοέμβριο του 2024.

Στην πρώτη γραμμή της εκστρατείας των Δημοκρατικών συνυπήρξαν ο Μπάρακ Ομπάμα, η Τέιλορ Σουίφτ, ο Τζακ Σλόσμπεργκ και η Charli XCX. Η Τέιλορ Σουίφτ, η πιο επιτυχημένη ποπ σταρ της Αμερικής, εμφανίστηκε μάλιστα την κατάλληλη ώρα για να στηρίξει δημοσίως την υποψήφια των Δημοκρατικών, Κάμαλα Χάρις. Ωστόσο, η εμφάνιση της Σουίφτ δεν γέμισε τις κάλπες με ψήφους των Δημοκρατικών, τουλάχιστον με τον ρυθμό που γεμίζει τα στάδια στις συναυλίες της ανά τον κόσμο.

Όσο για τη χώρα μας, το πολιτικό προσωπικό εμφανίζεται με χαμηλό επίπεδο γνώσης της ταυτότητας της Gen Z.

Όπως καταγράφει πρόσφατη έρευνα της ΕΥ, σε συνεργασία με τη Young China Group LLC, οι GenZers κατά 87% επιθυμούν οικονομική ανεξαρτησία, το 84% ζητά συνέπεια με τα «θέλω» και τις αξίες τους και το 60% θέτει σε προτεραιότητα τη δημιουργία σχέσεων, ενώ εμφανίζονται εξοικειωμένοι με τη συχνή αλλαγή εργασίας, με σχεδόν έξι στους δέκα να εκτιμούν ότι θα εργαστούν σε έως και πέντε εργοδότες κατά τη διάρκεια της καριέρας τους.

Η ψυχική και σωματική υγεία (51%) αποτελούν για πολλούς τον βασικό δείκτη μελλοντικής επιτυχίας, με τις οικογενειακές σχέσεις (45%) να ξεπερνούν την οικονομική ευημερία (42%) στις περισσότερες χώρες.

Υπάρχει έντονη τάση απόκτησης όσο το δυνατόν περισσοτέρων τίτλων σπουδών και είναι πολύ συχνό φαινόμενο ο παράλληλος συνδυασμός των σπουδών με την εργασία, τόσο για την επίτευξη της οικονομικής ανεξαρτησίας, όσο και για να μην επιβαρύνουν την οικογένειά τους.

Σύμφωνα με μία άλλη μελέτη, της Deloitte, το 70% των εργαζόμενων GenZers, αντί να κυνηγά τίτλους, επικεντρώνεται στην πραγματική απόκτηση δεξιοτήτων και στην προσωπική ανάπτυξη.

Αποδεικνύεται ότι είναι μία γενιά που τρέχει. Γι’ αυτό ίσως και να εμφανίζεται σκληρή με τον χρόνο. Οπως έδειξε έρευνα μεταξύ 2.000 ατόμων της γενιάς Ζ, οι μεγαλύτεροι της οποίας γίνονται 28 ετών φέτος, θεωρούν γέρους τους 35άρηδες και τους 40άρηδες, γνωστούς και ως Millennials, αυτούς δηλαδή που η πολιτική θεωρεί… φερέλπιδες.

Και δεν είναι οι ρυτίδες και μερικές γκρίζες τρίχες που ενοχλούν, αλλά η παρωχημένη γλώσσα, το δήθεν, το ντύσιμο εφήβου χωρίς να το υποστηρίζουν ή και οι πολλές ερωτικές σχέσεις. Μήπως δεν είναι αρκετά;