Το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, μέλη της βίαιης, αναρχικής και αλήτικης ομάδας του «Ρουβίκωνα» επιτέθηκαν στο σπίτι του νεοεκλεγέντος Προέδρου της Δημοκρατίας, Κώστα Τασούλα. Ακολουθώντας πιστά το πρότυπο των ταγμάτων εφόδου, οι τραμπούκοι έφτασαν έξω από το σπίτι του κ. Τασούλα με πορεία μοτοσικλετών φορώντας κράνη ως γνήσιοι δειλοί, πέταξαν τρικάκια, φώναξαν συνθήματα μίσους και στη συνέχεια αποχώρησαν.
Έντονη ήταν σε ρητορικό επίπεδο η αντίδραση της κυβέρνησης, η οποία διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου έκανε λόγο για μια «επίθεση εκπροσώπων της χειρότερης εκδοχής του φασισμού», ρίχνοντας παράλληλα «καρφιά» στην αντιπολίτευση ότι δημιουργεί κλίμα, απόρροια του οποίου είναι τέτοιες επιθέσεις. «Έχει τεράστια αξία να αναλογιστούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης πού οδηγεί η τακτική της τοξικότητας και των συκοφαντιών, ειδικά όταν μιλάμε για μια εθνική τραγωδία», σημείωσε ο Παύλος Μαρινάκης.
Το 2010, μετά τη χρεοκοπία της Ελλάδος και την εκκίνηση της μνημονιακής εποχής, παρατηρήθηκε η επιστροφή της πολιτικής βίας, αυτό που κάποιοι (ατυχώς και επικινδύνως) αποκαλούν «ακτιβισμό». Αυτή η βία δεν ήταν μονόπαντη ούτε μονόπλευρη: Προέρχονταν τόσο από την Ακροδεξιά όσο και από την Αριστερά. Αυτές οι δύο -θεωρητικά- αντικρουόμενες ιδεολογικοπολιτικές τοποθετήσεις μοιράζονται κοινές «ανησυχίες» και ίδιους «εχθρούς». Ως εκ τούτου, συχνά πυκνά έχουν ίδιους στόχους.
Οι δολοφονίες στη Marfin
Την 5η Μαΐου του 2010, πραγματοποιούνταν μεγάλες διαδηλώσεις εναντίον των μέτρων λιτότητας. Αριστερές και αναρχικές ομάδες έριξαν βόμβες μολότοφ στο κατάστημα της Marfin επί της οδού Σταδίου με αποτέλεσμα τρεις άνθρωποι (και ένα έμβρυο) να χάσουν τη ζωή τους.
Στη συνέχεια, το θέρος του 2010, το Σύνταγμα γέμισε με «Αγανακτισμένους». Επρόκειτο για πολίτες που κατά κύριο λόγο μέμφονταν το μνημόνιο και τις πολιτικές λιτότητας. Ωστόσο, μεταξύ αυτών, υπήρχαν σημαντικοί πυρήνες της Ακροδεξιάς και της Αριστεράς, γνωστοί ως «πάνω και κάτω πλατεία», ήταν αυτοί που από κοινού απειλούσαν να εισβάλουν στη Βουλή, ζητώντας να καεί η Εθνική Αντιπροσωπεία, την οποία παρομοίαζαν με οίκο ανοχής.
Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο βουλευτής της ΝΔ, Κωστής Χατζηδάκης, έκανε το λάθος να κυκλοφορήσει και να περπατήσει, όπως κάθε άνθρωπος, στο κέντρο της Αθήνας. Σφάλμα! Ενας ετερόκλητος όχλος του επιτέθηκε και τον ξυλοκόπησε. «Θα φάτε όλοι ξύλο», του φώναζαν, ενώ οι εικόνες με το ματωμένο πρόσωπο του βουλευτή ήταν τρομακτικές.
Σχεδόν έναν χρόνο αργότερα, στη Θεσσαλονίκη την 28η Οκτωβρίου 2011, ακροδεξιοί και αριστεροί χούλιγκαν σε αγαστή συνεργασία εξύβριζαν τον μακαρίτη Κάρολο Παπούλια (τότε ΠτΔ) και φώναζαν συνθήματα για «κατοχική κυβέρνηση», οδηγώντας στην ακύρωση της παρέλασης.
Το 2012 η ναζιστική Χρυσή Αυγή (ΧΑ) βγαίνει περισσότερο στο προσκήνιο. Αφού έκανε «εκκαθαρίσεις» σε γειτονιές και μέλη της κατηγορούνταν για δολοφονίες και ξυλοδαρμούς μεταναστών, την πρωτοκαθεδρία ανέλαβε το πολιτικό σκέλος της εγκληματικής οργάνωσης.
Αλήστου μνήμης, μεταξύ άλλων, τα επεισόδια με πρωταγωνιστή τον Ηλία Κασιδιάρη: τότε, που ζωντανά στην τηλεόραση έριχνε νερό στη Ρένα Δούρου και ξυλοκοπούσε τη Λιάνα Κανέλλη, παρουσία του «μαχητικού αντιτούρκου» Προκόπη Παυλόπουλου, ο οποίος, κατά τη λαϊκή ρήση που ακολούθησε των επεισοδίων, έμεινε… Παυλόπουλος: δηλαδή δεν έκανε τίποτα!
Ένα έτερο επεισόδιο έγινε στη Βουλή, όταν ο Κασιδιάρης χτύπησε τον Νίκο Δένδια, επειδή αυτός πέρασε από μπροστά του την ώρα που μιλούσε. Ακολούθησε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα από μέλη της ΧΑ.
Την ίδια περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ του λέκτορα επί των διεθνών διαπραγματεύσεων στο Χάρβαντ, Αλέξη Τσίπρα, και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του Πάνου Καμμένου γέμιζαν αφειδώς με δηλητήριο, τοξικότητα, μίσος και θεωρίες συνωμοσίας τον δημόσιο διάλογο. Κορωνίδα ανοησίας οι καταγγελίες του Παύλου Χαϊκάλη, τότε βουλευτή των ΑΝΕΛ, ότι του έταξαν «πολλά εκατομμύρια ευρώ» για να ψηφίσει ως ΠτΔ τον Σταύρο Δήμα.
Δεν έχει σημασία πόσο ακριβή ήταν αυτά, αλλά πόσο κακό έκαναν στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς το πολιτικό σύστημα, στους θεσμούς και, φυσικά, στη Δημοκρατία.
Προϊόντος του χρόνου, ακροδεξιοί και αριστεροί εστίασαν σε νέου τύπου αηθών και χυδαίων στοχοποιήσεων, μέσω πλέον του διαδικτύου, απ’ όπου προέβαιναν σε δολοφονίες χαρακτήρων ανθρώπων που διαφωνούσαν. Ακροδεξιά και Αριστερά κατά βάθος έχουν περισσότερο (ή μήπως μόνο;) ταυτόσημες απόψεις. Απλώς τις ντύνουν με διαφορετικό περιτύλιγμα.
Γκαζάκια στο σπίτι του Πορτοσάλτε
Φυσικά, δεν εκλείπει ο «ακτιβισμός» επί του πεδίου έναντι των διαφωνούντων πολιτικών ή δημοσιογράφων. Τον Ιούνιο του 2022, «άγνωστοι» επιτέθηκαν με γκαζάκια στην πολυκατοικία που διαμένει ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ, Αρης Πορτοσάλτε. Ο κ. Πορτοσάλτε είναι μόνιμος στόχος και των δύο άκρων.
Οι συνέπειες της «κανονικοποίησης» και της εξοικείωσης με την πολιτική βία θα είναι τρομακτικές για την Ελληνική Δημοκρατία. Και αυτό είναι που επιδιώκουν Ακροδεξιά και Αριστερά. Τελικά, η μόνη υπεύθυνη ίσως είναι η κυβέρνηση της ΝΔ: αυτή που ψηφίστηκε δύο φορές το 2019 και άλλες δύο το 2023 για να εφαρμόσει τον νόμο και την τάξη (όπως της ζήτησαν οι πολίτες) και να κλείσει οριστικά στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας τέτοια φαινόμενα.
