Οι ειδικοί έχουν εξηγήσει ότι η ανάγκη του ανήκειν είναι από τα κύρια συστατικά της δημιουργίας της κοινωνίας και των υποσυνόλων της. Η ανάγκη για μια «σημαία», για μια φανέλα με ταυτοτικά στοιχεία, σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνει την αλήθεια και τη λογική.Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπουμε χιλιάδες ανθρώπους να στρατεύονται κάτω από μια ιδέα.
Τα γράφω αυτά βλέποντας την ανάγκη των πολιτών να κατέβουν στους δρόμους για κάτι, χωρίς επί της ουσίας να τους ενδιαφέρει η εύρεση της αλήθειας. Το βλέπουμε σε όσους διαδηλώνουν ότι είναι με τον άνθρωπο, με τη μικρή Μαρία του Εβρου, με τη Γεωργία του Me Too, με το «δεν έχουμε οξυγόνο», με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη και άλλα περιστατικά, που είτε δεν υπήρξαν, είτε ερμηνεύτηκαν όπως βόλευε κάποιους, είτε πατούσαν στην πραγματικότητα.
Ο ξεσηκωμός συνήθως πείθει τους νέους, καθώς εκείνοι έχουν την ορμή και το πάθος να ανατρέψουν τα πάντα. Αποτέλεσμα, όταν αποκαλύπτεται η αλήθεια, σαν να μη συμβαίνει τίποτε, γυρνούν σελίδα και περνούν παρέα με τους καθοδηγητές στο επόμενο θέμα που πουλάει.
- Τους είδατε ποτέ να ζητούν συγγνώμη για τη μικρή Μαρία που ποτέ δεν υπήρξε;
- Ή για τα όσα είπαν στην υπόθεση της Γεωργίας, όταν αποκαλύφθηκε ότι δεν έγινε τίποτε απ’ όλα αυτά που τους είχαν ξεσηκώσει;
- Τους είδατε να κάνουν πορείες όταν οι θύτες ήταν τα πάντα εκτός από Ελληνες ή όταν ήταν Ελληνες, αλλά ανήκαν ίδια ιδεολογία;
- Ή μήπως τους είδατε να κάνουν έστω μια συγκέντρωση εναντίον των φονιάδων της Χαμάς;
Αυτά όλα η ανάγκη της φανέλας και της «σημαίας» τα σκεπάζει και επαναφέρει το γνωστό άσμα του αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκι: καληνύχτα, Κεμάλ, ο κόσμος αυτός δεν θα αλλάξει ποτέ...
