Ο Γιώργος Φλωρίδης, εκφραστής του εκσυγχρονιστικού σημιτικού μπλοκ, υπήρξε ένθερμος οπαδός της θεσμικής αυστηρότητας σε όλη την πολιτική του πορεία και πολύ πριν αναλάβει το χαρτοφυλάκιο του υπουργού Δικαιοσύνης. Οι επικριτές του αποδέχονται μεν ότι αποδίδει μεγάλη έμφαση στη νομιμότητα, αλλά του καταλογίζουν ότι δεν επιδεικνύει την ίδια ευαισθησία για τα δικαιώματα.
Η πρώτη… πολεμική πράξη του κόντρα στην ανομία και την… οργανωμένη ασυδοσία ήταν το 2000, όταν ως υφυπουργός Αθλητισμού στην κυβέρνηση Σημίτη επιχείρησε να γκρεμίσει την «παράγκα» του ποδοσφαίρου. Το 2016 κατάργησε την ασυλία των τραπεζικών στελεχών. Τελευταία πράξη, ως υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο νέος Ποινικός Κώδικας, ο οποίος προκάλεσε ποικίλες συζητήσεις και διαμάχες για το εάν ήταν δείγμα δονκιχωτισμού ή ποινικολαγνείας Φλωρίδη και η αλλαγή του δικαστικού χάρτη. Μια μεταρρύθμιση για την ενοποίηση του α’ βαθμού της Δικαιοσύνης, τη μετατροπή δηλαδή των ειρηνοδικών σε πρωτοδίκες, που επιχείρησαν χωρίς να την πραγματοποιήσουν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Παναγής Τσαλδάρης, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης.
Μαθημένος να ξεβολεύει
Πρόκειται για μία πολιτική κίνηση που συνάδει με το πολιτικό προφίλ και τις αξίες του Γιώργου Φλωρίδη. Πολιτική κίνηση σύγκρουσης και γκρεμίσματος μίας άλλου τύπου… παράγκας καθώς ξεβολεύει πολλούς και κυρίως ανακατεύει τις σχέσεις εξουσίας σε κάθε περιοχή. Εξάλλου, «ευαγγέλιο» του υπουργού είναι το ογκώδες βιβλίο με τίτλο «Ο ασάλευτος χρόνος της ελληνικής δικαιοσύνης», που αποτελείται από άρθρα έγκριτων νομικών του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, που επισημαίνουν διαχρονικά προβλήματα σε μία ευνομούμενη Πολιτεία…
Κάποιοι τον περιγράφουν ως ιδιόρρυθμο, μονόχνοτο και αγύριστο κεφάλι, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι είναι μια… βραδυφλεγής βόμβα για κάθε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, καθώς οι εκρήξεις του έχουν απώλειες, φίλιες και αντίπαλες. Κάποιοι άλλοι, ωστόσο, λένε ότι είναι ευγενικός, δεν αποφεύγει τις συγκρούσεις και ό,τι κάνει στη δημόσια ζωή το κάνει με πάθος.
Γεννημένος στο Σταυροχώρι Κιλκίς, ο Γιώργος Φλωρίδης μεγάλωσε δίπλα στα τρένα. Κάθε εβδομάδα έπαιρνε την αμαξοστοιχία με προορισμό το Κιλκίς και γι’ αυτό μπορεί να κατανοήσει απόλυτα τις επιπτώσεις της σιδηροδρομικής τραγωδίας στα Τέμπη.
Σπούδασε στη Νομική Θράκης και συνέχισε τις σπουδές του στη Θεσσαλονίκη, όπου έγινε φίλος με τον Χάρη Καστανίδη και τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Το 1994 εξελέγη νομάρχης Κιλκίς και το 1996 αποδέχθηκε πρόταση του Κώστα Σημίτη να είναι υποψήφιος βουλευτής στον συνδυασμό της ίδιας περιφέρειας, οπότε και εξελέγη. Από το 1998 έως το 2003 διετέλεσε κατά σειρά υφυπουργός Εσωτερικών, Αθλητισμού, Οικονομικών και από το 2003 έως το 2004 υπουργός Δημόσιας Τάξης. «Αποστρατεύτηκε» την εποχή του Γιώργου Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ, ως καταγεγραμμένος «Βενιζελικός».
Στις 16 Ιουνίου 2011 στην πλατεία Συντάγματος κυριαρχούσαν οι «Αγανακτισμένοι», ενώ στη Βουλή βρισκόταν σε εξέλιξη η συζήτηση για το περιβόητο Μεσοπρόθεσμο. Ο Γιώργος Φλωρίδης παραιτείται από το βουλευτικό αξίωμα, καταγγέλλοντας την αδυναμία συναίνεσης ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία. Ιδιώτευσε για μία δεκαετία επιστρέφοντας στη δικηγορία, τη λογοτεχνία και τη μουσική ακούγοντας από Μπέλλου μέχρι Κάλλας, γεφυρώνοντας διαφορετικότητες, όπως και στην πολιτική. Γι’ αυτό εξάλλου δεν ένιωσε διχασμένος ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ.
Σταθερά μετωπικός
Οι ομοβροντίες του κατά του ΣΥΡΙΖΑ κίνησαν το ενδιαφέρον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο Γιώργος Φλωρίδης με τα ίδια «όπλα» και την ίδια ζέση «πολεμά» και τους πολιτικούς του αντιπάλους. Σκληρά, μετωπικά αλλά θεσμικά.
Τελευταίο περιστατικό στη Βουλή, στη συζήτηση της πρότασης για τη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για το σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών, η σφοδρή επίθεση κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου θυμίζοντας τα πεπραγμένα της και με την υπόθεση του «βιαστή με την τυρόπιτα» και με την ψήφιση του νόμου Παρασκευόπουλου: «Στη συζήτηση εκείνου του νομοσχεδίου (σ.σ.: τον νόμο Παρασκευόπουλου) πήρε τον λόγο η κυρία Κωνσταντοπούλου και κατέληξε με πραγματική ανακούφιση: “Ψηφίζω αυτό το νομοσχέδιο”. Φαντάζομαι τι ανακούφιση ένιωσαν οι δολοφόνοι, οι ληστές, οι έμποροι ναρκωτικών, οι βιαστές. Ο βιαστής πελάτης της είναι σε αυτούς».
