Ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Στέφανος Κασσελάκης… ψάχνονται. Ψάχνονται για να βρουν ρόλο σε ένα πολιτικό σκηνικό που τους έχει ξεπεράσει αφού κύριο μέλημά τους είναι η δημιουργία ενός νέου τοξικού περιβάλλοντος ανάλογου αυτού που ο Αλέξης Τσίπρας δημιουργήσε μέχρι την αποχώρησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς προτάσεις, χωρίς πρόγραμμα επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα αφήγημα που συνδέεται με ένα είδος… ανένδοτου προκειμένου να φύγει οΚυριάκος Μητσοτάκης.
Το γεγονός αυτό. Η αδυναμία παραγωγής πολιτικής και κυρίως διαμόρφωσης έστω μιας προσωρινής πολιτικής ατζέντας αναδεικνύει και το κενό που υπάρχει και το οποίο δυστυχώς για τους δύο επικεφαλής του πρώτου και του δεύτερου κόμματος της Βουλής είναι ορατό στους πολίτες. Οι αυτοδιοικητικές εκλογές το επιβεβαίωσαν αφού οι ψηφοφόροι για μια ακόμη φορά, πολλοστή τα τελευταία χρόνια, τους γύρισαν την πλάτη.
Και μπορεί οι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ να έσπευσαν να θριαμβολογήσουν –χωρίς κανένας να έχει καταλάβει μέχρι σήμερα το λόγο- εν τούτοις η πραγματικότητα είναι πως ήδη 5 ημέρες μετά κανείς δεν ασχολείται με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Τα προβλήματα είναι σοβαρότερα, αφορούν από την ασφάλεια, τις διεθνείς εξελίξεις και την οικονομίας μέχρι την ακρίβεια και ειδικότερα την καθημερινότητα.
Σε αυτούς τους τομείς και σε όλους τους υπόλοιπους, ο μόνος που παράγει έργο και διαμορφώνει την πολιτική ατζέντα είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο επικεφαλής της κυβερνώσας παράταξης που έδειξε πως διαμορφώνεται το πολιτικό σκηνικό για μια ακόμη φορά. Ένα υπουργικό συμβούλιο με θέματα που αφορούν άμεσα τους πολίτες –από τις συντέξεις και το μίνι ασφαλιστικό μέχρι τα κόκκινα δάνεια- οι διεθνείς επαφές και η τοποθέτηση, με σαφήνεια, στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ, μέχρι τη δημιουργία της επιτροπής επιστημόνων, κορυφαίων, για την Τεχνητή Νοημόσύνη, δείχνουν αυτό ακριβώς που οι πολίτες καταλαβαίνουν.
Ότι δηλαδή σήμερα διαθέτουν μια κυβέρνηση που δύναται να εγγυηθεί μια πορεία προς τα εμπρός. Ακόμη και το γεγονός πως εν μέσω μιας ακόμη κρίσης διεθνούς με παγκόσμιες προεκτάσεις και επιπτώσεις, συζητείται η επενδυτική βαθμίδα για την Ελλάδα απλά επιβεβαιώνει τα δεδομένα και την πραγματικότητα που βιώνουν οι πολίτες της χώρας. Παράλληλα σπρώχνουν στο… χρονοντούλαπο της ιστορίας κόμματα που… ανδρώθηκαν πατώντας σε μια οργή και αγανάκτηση άλλων εποχών και διαφορετικού περιεχομένου.
Το σύνθημα «να φύγει ο Μητσοτάκης», η εμφυλιοπολεμική ρητορική, τα περί δεξιάς και η αυτοαναγόρευση σε δήθεν προοδευτικούς δεν πουλάνε. Φάνηκε το 2019, επικυρώθηκε το 2023 και οι μόνοι που δεν το καταλαβαίνουν είναι αυτοί που θέλουν να δημιουργήσουν ένα αντιμητσοτακικό, αντινεοδημοκρατικό μέτωπο με στόχο μια ανακατάληψη της εξουσίας την οποία όμως αδυνατούν –όπως προκύπτει από τις πράξεις και τις παραλείψεις τους- να διαχειριστούν.
Οι πολίτες και σήμερα, βρίσκονται μπροστά σε μια συγκεκριμένη πρόταση που υλοποιείται βήμα βήμα με λάθη και παραλείψεις –που όμως αναγνωρίζονται και διορθώνονται- και σε… κραυγές άναρθρες που δείχνουν ότι δεν προτίθενται να αλλάξουν ούτε δρόμο ούτε ρόλο οι εκφραστές τους. Τέσσερα χρόνια μετά τις εκλογές του 2019 και τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές του 2023 δεν υπάρχει σχεδόν ούτε μια πρόταση που θα μπορούσε να τεθεί στο τραπέζι και να διαμορφώσει μια πολιτική ατζέντα από την αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, ενώ την ίδια στιγμή προωθούν νόμοι γίνονται μεταρρυθμίσεις και σχεδιάζεται η πορεία για την Ελλάδα 2027…
