Σε κάθε κριτική που ασκείται σ΄έναν κυβερνητικό τομέα δράσης υπάρχουν δύο όψεις. Αυτή που φαίνεται και αυτή που δεν φαίνεται. Και μια διάσταση, αυτή που αφορά αυτούς που κινούν τα νήματα πίσω από την αθέατη πλευρά της κριτικής προκειμένου να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα.
Στην περίπτωση του υπουργού Μεταφορών, Κώστα Καραμανλή, η κριτική που ασκείται για τα λεωφορεία λόγω της πανδημικής έξαρσης, αποτελεί το τέλειο άλλοθι όσων έχουν αναλάβει «εργολαβικά» να τον εκθέσουν πολιτικά. Οι επιθέσεις που δέχεται κατά κύματα από συγκεκριμένη πλευρά του Τύπου, αν και έχει την αιτία μια και οι συγκοινωνίες στην Αττική και γενικώς στη χώρα είναι μια «πονεμένη» ιστορία, εν τούτοις είναι η αφορμή.
Η στοχοποίηση του υπουργού Μεταφορών, για όσους γνωρίζουν το παρασκήνιο το οποίο στην προκειμένη περίπτωση το γνωρίζει και το Μαξίμου, δεν γίνεται γιατί δεν μπόρεσε να… «γεννήσει» ο Κώστας Καραμανλής λεωφορεία και να διορθώσει σε μερικούς μήνες τα κακώς κείμενα δεκαετιών στα ΜΜΜ. Γίνεται γιατί δεν έκανε τη «δουλειά» σ’ έναν συγκεκριμένο διαγωνισμό.
Προφανώς ο Κώστας Καραμανλής δεν έκανε πίσω και αυτοί επιχειρούν να του τη φέρουν από «πίσω» χρησιμοποιώντας την προβληματική κατάσταση που αντικειμενικά λόγω κορωνοϊού επιδεινώθηκε στα λεωφορεία. Πάντως ο υπουργός απολαμβάνει, παρά τα όσα λέγονται και γράφονται κυρίως από «φίλους», της εμπιστοσύνης του Μαξίμου.
Διότι είναι γνωστόν τοις πάσι ότι, ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει προσωπική ατζέντα, ενώ επιπλέον δεν παίζει παιχνίδια με επιχειρηματικά συμφέροντα. Συνεπώς ματαιοπονούν όσοι πιστεύουν ότι η πολιτική του μετριοπάθεια και η ευγένεια που τον διακρίνουν αποτελούν αδυναμία. Μπορεί να μιλήσει στη «γλώσσα» τους εφόσον συνεχισθεί η αθλιότητα σε βάρος του.
Ο ιός
