Ο Παύλος Γερουλάνος και η κριτική του για το Ταμείο Ανάκαμψης αποδεικνύουν ότι το ΠΑΣΟΚ επιλέγει την επικοινωνιακή εντύπωση αντί για την ουσιαστική πολιτική ανάλυση. Η ανακοίνωσή του λειτουργεί περισσότερο ως πολιτικό σόου παρά ως ενημέρωση για τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης «Ελλάδα 2.0». Η συνεχής αναφορά σε προηγούμενες αποκαλύψεις δημιουργεί εικόνα δραματοποιημένης παρέμβασης, ενώ η στρατηγική βασίζεται στην επανάληψη και όχι στην τεκμηριωμένη ανάλυση των έργων και των τροποποιήσεων.
Η ανακοίνωση του κ. Γερουλάνου είναι φορτωμένο με ρητορικές ερωτήσεις που υπονοούν ανικανότητα της κυβέρνησης, χωρίς να προσφέρει κανένα στοιχείο νέας γνώσης. Η διατύπωση «Όλο τα ίδια και τα ίδια; Δεν μαθαίνουν τίποτα;» αποτελεί δείγμα πολιτικού θορύβου και φτηνού λαϊκισμού, υπονομεύοντας την αξιοπιστία του ίδιου και του ΠΑΣΟΚ. Κάθε φράση λειτουργεί ως επικοινωνιακή πρόκληση, όχι ως επιχειρηματολογία.
Η προσπάθεια να εμφανιστεί το ΠΑΣΟΚ ως «φρουρός της διαφάνειας» ξεχειλώνει την πραγματικότητα. Το κείμενο δεν αναλύει ούτε τα κριτήρια με τα οποία αποκαλύφθηκαν τα έργα ούτε τη μεθοδολογία πίσω από τις προηγούμενες αποκαλύψεις, περιορίζοντας την παρέμβαση σε μονοδιάστατη επίθεση. Ο Γερουλάνος επενδύει στην αίσθηση αποκάλυψης και στην αναπαραγωγή φόβου, αφήνοντας τον αναγνώστη με περισσότερα ερωτήματα για το ίδιο του το κόμμα.
Το κλείσιμο με τη φράση «Μέχρι να φύγει» συνιστά ακραία προσωπική επίθεση και πολιτικό μήνυμα που απομακρύνεται από την κριτική πολιτική ανάλυση. Το κείμενο μετατρέπει μια δημόσια παρέμβαση σε καυστικό, επικοινωνιακό εργαλείο και όχι σε ουσιαστικό διάλογο για τα έργα του Ταμείου Ανάκαμψης. Η γλώσσα, η δομή και η εμμονή με την «αδιαφάνεια» δείχνουν πολιτική βιτρίνα και καθόλου προσέγγιση με επιχειρήματα.
