Κριτική στον Παύλο Πολάκη άσκησε ο Νικόλας Φαραντούρης, επειδή έκανε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ τον Στέφανο Κασσελάκη, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο OPEN. Κληθείς να σχολιάσει τις χθεσινές τοποθετήσεις του στο debate των υποψηφίων αρχηγών του κόμματος, ο κύριος Φαραντούρης είπε ότι «του κύριου Πολάκη του υπενθύμισα -όταν με ρώτησε "μα τι θες και κατεβαίνεις στην κούρσα, που είσαι ευρωβουλευτής;" και "κάτσε λίγο να σε μάθουμε στο κόμμα"-, Παύλο μου -του λέω- είμαι από το 2019 στην πρώτη γραμμή. Με ξέρουν και οι πέτρες σε όλη την Ελλάδα. Είμαι στον κομματικό βίο, εδώ και πολλά χρόνια. Ξέρετε τις απόψεις μου, ξέρετε τον λόγο μου, ξέρετε τον τρόπο μου, ξέρετε πώς λειτουργώ μέσα στα όργανα, μέσα στο κόμμα, ενωτικά. Εσύ πήρες απ' το χέρι έναν τελείως άγνωστο, που ήρθε με τα καλοκαιρινά στην Ελλάδα και τον έκανες αρχηγό. Εγώ σου φταίω;».
Η συγκεκριμένη κριτική είναι σωστή, διότι πράγματι ο Παύλος Πολάκης πήρε απ' το χέρι έναν άγνωστο και τον έκανε αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπουμε όμως διάφορους στον ΣΥΡΙΖΑ, να παραπονούνται ότι ο Στέφανος Κασσελάκης χρησιμοποιεί επιχειρήματα της ΝΔ εναντίον τους, καταλογίζοντας τα ως «απόδειξη» ότι ο Στέφανος Κασσελάκης είναι «πράκτορας» της ΝΔ. Το συγκεκριμένο επιχείρημα του κυρίου Φαραντούρη, πρώτα το είπαν διάφοροι βουλευτές και υπουργοί της ΝΔ, ότι δηλαδή «ήρθε ένας τουρίστας με τα καλοκαιρινά του και σας πήρε το κόμμα». Και αυτό όχι τώρα, αλλά αμέσως μετά την εκλογή του. Άρα, μήπως βρε σύντροφοι, η κριτική που σας ασκείται από τη ΝΔ, είναι απλώς εύστοχη; Τροφή για σκέψη.
Τους πονάει που είμαι ευρωβουλευτής
Ενδιαφέρον όμως έχει και η επόμενη αποστροφή του κυρίου Φαραντούρη, αναφορικά με την ιδιότητά του, ως ευρωβουλευτή. Στο σχόλιο του δημοσιογράφου ότι και ο Σωκράτης Φάμελλος το επεσήμανε, ο κύριος Φαραντούρης είπε ότι «όλοι το επισήμαναν. Τους πονάει λιγάκι περισσότερο. Αλλά νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, αυτό που επείγει αυτή τη στιγμή είναι η ανάκτηση του κύρους». Στην ερώτηση του δημοσιογράφου γιατί τους πονάει, ο κύριος Φαραντούρης είπε εξηγώντας το σκεπτικό του «διότι αυτή τη στιγμή, αυτό που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι να βρίσκεται στο κέντρο λήψεως των αποφάσεων. Και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φύγει απ' το κέντρο λήψης των αποφάσεων. Έχει φύγει από το κέντρο και της επικαιρότητας και της λήψης των πιο σημαντικών αποφάσεων για τη ζωή του κόσμου. Και αν μου επιτρέπετε, ακριβώς αυτό τόνισα: το γεγονός ότι είμαι ευρωβουλευτής και μιλάω με τους ηγέτες της Ευρώπης και όλου του κόσμου και μπορώ να κάνω τον ΣΥΡΙΖΑ πάλι δυνατό, εκεί που όλο το βράδυ συζητούσαμε το τι αποφασίζεται για την Ελλάδα. Είναι το βασικό -κατά τη γνώμη μου- πολλαπλασιαστικό όπλο μου. Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανακτήσει το κύρος του; Άμα θέλει να ανακτήσει το κύρος του, πρέπει να επιλέξει και τα αντίστοιχα πρόσωπα».
Βέβαια, το σκεπτικό του κυρίου Φαραντούρη κάνει αρκετά λογικά άλματα, ολυμπιακής επίδοσης μάλιστα. Διότι πράγματι, μπορεί υπό την ιδιότητά του ως ευρωβουλευτής, να του δοθεί η ευκαιρία να μιλήσει με τους ηγέτες της Ευρώπης και όλου του κόσμου. Αυτό όμως, δε μεταφράζεται σε αύξηση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ. Κυρίως, διότι το προσωπικό «networking» (η απόκτηση διασυνδέσεων) το οποίο περιγράφει, δε σημαίνει σε καμία απολύτως περίπτωση ότι αυτό θα μεταφραστεί σε αύξηση ψηφοφόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταψηφίστηκε, διότι δε μιλούσαν οι αρχηγοί του με ξένους ηγέτες. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε -και έχει ακόμη- το συγκεκριμένο προνόμιο σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, από τον κύριο Φαραντούρη. Παρά ταύτα, κατάφερε μόλις και μετά βίας να αποσπάσει 17,8% στις εθνικές εκλογές του 2023.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα -και η Αριστερά γενικότερα στη Δύση- καταψηφίζεται για αυτά που πρεσβεύει, όχι επειδή δεν κάνει χειραψίες με ξένους ηγέτες ο αρχηγός του. Η καταβαράθρωση της Αριστεράς δεν είναι καν ζήτημα πολιτικών, έχει περάσει σε αξιακό επίπεδο: τα ανοικτά σύνορα, οι ΜΚΟ με το «refugees welcome» για τους λαθρομετανάστες και οι woke πολιτικές, έχουν καταστήσει άκρως τοξική τη συγκεκριμένη ιδεολογία, για όλους τους ψηφοφόρους στη Δύση γενικότερα. Εφόσον τα Αριστερά κόμματα δε φροντίσουν να κάνουν την αυτοκριτική τους και δεν αποτάξουν τις συγκεκριμένες πολιτικές, δεν αναμένεται να ξαναδούν άνοδο, ανεξαρτήτως με το ποιους μιλούν, ή ποιων τα χέρια σφίγγουν.
