Ο Σωκράτης Φάμελλος βρήκε πάλι βήμα για να «νουθετήσει» την κυβέρνηση, αποδίδοντας ευθύνες για το μεταναστευτικό στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη. Μόνο που ξεχνά πως οι Έλληνες δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου: αν κάποιος άνοιξε διάπλατα τα σύνορα και έκανε την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι, αυτός ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα δάκρυα, λοιπόν, για την Κρήτη και την «πίεση» που δέχεται, μάλλον περισσεύουν από εκείνους που κάποτε διαφήμιζαν την πολιτική της «ανοιχτής αγκαλιάς» χωρίς σχέδιο. Αρκεί να θυμηθούμε την απορία του πρώην πρωθυπουρού, Αλέξη Τσίπρα... έαν έχει σύνορα η θάλασσα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όσο κι αν ενοχλεί τον κ. Φάμελλο, έβαλε τάξη στο χάος που παρέδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση. Αλλά το μεταναστευτικό δεν λύνεται με συνθήματα στα κομματικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλει δύσκολες αποφάσεις, σκληρή διαπραγμάτευση με την Ευρώπη και κυρίως σύνορα που φυλάσσονται, όχι σύνορα «περάστε ελεύθερα». Κι αυτό κάνει σήμερα η κυβέρνηση, παρά τις υποκριτικές κορώνες της Κουμουνδούρου.
Αντί να μιλά για «παραβίαση διεθνών υποχρεώσεων», ο κ. Φάμελλος θα έπρεπε να εξηγήσει πώς φαντάζεται τη διαχείριση ενός φαινομένου που συνδέεται με γεωπολιτικές κρίσεις και κυκλώματα διακινητών. Γιατί τότε που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε αποτρεπτική πολιτική υπήρχε, ούτε σοβαρή φύλαξη συνόρων, ούτε συντονισμός με την ΕΕ. Όσο για τις επιστροφές, ας μη γελάσουμε καλύτερα…
Η Κρήτη και όλη η Ελλάδα δεν θα ξαναγίνουν transit για κάθε λογής διακινητή και ΜΚΟ με το όνομα της «αλληλεγγύης». Η κυβέρνηση το αποδεικνύει στην πράξη – όσο κι αν δεν αρέσει σε όσους έκαναν καριέρα με την «ανεκτικότητα» και τώρα βγάζουν λόγους για τα μάτια του κόσμου. Μια συγγνώμη για το παρελθόν τους θα ήταν πιο τίμια από τα κροκοδείλια δάκρυα.
Η δήλωση
Στην δήλωσή του αναφέρει: «Ο κ. Μητσοτάκης δεν έκανε τίποτα για να προετοιμαστούμε ως χώρα για τη νέα προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Αντίθετα, συμφώνησε με το ευρωπαϊκό σύμφωνο μετανάστευσης, που μετατρέπει την Ελλάδα σε δεσμοφύλακα της Ευρώπης. Απέτυχε παταγωδώς να χτίσει διπλωματικές σχέσεις με τη Λιβύη. Και τώρα που η Κρήτη δέχεται μεγάλη πίεση, επιχειρεί επικίνδυνες κινήσεις αποπροσανατολισμού».
Αναφέρεται στην αλλαγή του καθεστώτος του ασύλου υποστηρίζοντας: «Η παραβίαση διεθνών υποχρεώσεων της χώρας, η αμφισβήτηση των δικαιωμάτων όσων δικαιούνται άσυλο και η υπερδομή-φυλακή δεν είναι η λύση. Τα έχει ξανακάνει στο παρελθόν και έχει αποτύχει».
Ακολούθως υποστηρίζει: «Οφείλει να απαιτήσει σήμερα σύγκληση του Συμβουλίου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αναλογική κατανομή των προσφύγων στην Ευρώπη, ενιαίο σύστημα ασύλου και επιστροφών, αλλά και κυρώσεις στις τρίτες χώρες που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους και εργαλειοποιούν το μεταναστευτικό.
Να απαιτήσει αλλαγή του συμφώνου μετανάστευσης, με πολιτικές πρόληψης, αντιμετώπιση των διακινητών και στήριξη της Ελλάδας για την ανθρωπιστική μεταχείριση των προσφύγων στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου.
Και παράλληλα, οφείλει να ενεργοποιήσει όλο τον κρατικό μηχανισμό για τη διαχείριση του μεταναστευτικού στην Κρήτη, διότι δεν είναι δουλειά των δήμων και των τοπικών κοινωνιών να λύσουν τα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε».
