Εγινε πάλι! Ποια είναι τα σενάρια: α. Εχουν βαλθεί να ξεκάνουν πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα, β. δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα και νομίζουν πως όλοι όσοι τους ακούν έχουν τα ίδια μυαλά με αυτούς, γ. νομίζουν ότι βρίσκονται στη Βολιβία ή στο Περού ή στην Ουρουγουάη, δ. κάτι πίνουν και δεν μας δίνουν. Πάντως, δεν είναι αυτή εικόνα κόμματος σε χώρα της Ευρώπης που οδεύει προς εκλογές. Τι ζούμε! Τελευταίο έπος του ΣΥΡΙΖΑ, που εξελίσσεται σε κόμμα-παρωδία, τα «τοπικά νομίσματα»! Τι είναι πάλι τούτο!
Σαν να μην έφτασαν τα δεινά στα οποία υποβάλλει την Κουμουνδούρου με τις «Δήμητρες» ο Γιάνης Βαρουφάκης, πρώην υπουργός Οικονομικών του Αλέξη Τσίπρα, γνωστός και για τη φράση του «αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες», αλλά και ως ενορχηστρωτής αποτρόπαιης αριστεριστικής «πρέσας» στους πολίτες, ήρθε και άλλος.
Αυτή τη φορά ένας εσωκομματικός αντίπαλος του πρώην πρωθυπουργού, και αυτός πρώην υπουργός Οικονομικών, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ήρθε να διεκδικήσει μερίδιο ευθύνης στην επερχόμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς το έκανε αυτό; Με πραγματικά ευφάνταστο τρόπο! Σε κείμενο που αναρτήθηκε στις 12 Μαρτίου από την ομάδα των «53» και τιτλοφορήθηκε «Συμβολή στο Κυβερνητικό Πρόγραμμα», γράφτηκαν τα κάτωθι: «Σε ό,τι αφορά τη χρηματοδότηση της περιφερειακής ανάπτυξης σε όλους τους τομείς, θα υιοθετηθεί η χρησιμοποίηση τοπικών μέσων πληρωμής (τοπικά, συμπληρωματικά νομίσματα), έτσι ώστε να καλυφθούν τα κενά διαθέσιμων τραπεζικών χρηματοδοτήσεων για την αύξηση της παραγωγής αγαθών, τις νέες υποδομές παραγωγής ηλεκτρισμού και προστασίας από ακραία φαινόμενα και την προσφορά κοινωνικών υπηρεσιών». Μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο Γιάνης Βαρουφάκης δήλωσε πως «για να στηθεί ένα τοπικό νόμισμα –που δεν είναι κακή ιδέα, το έχουμε και εμείς στο πρόγραμμά μας– χρειάζεται το “Δήμητρα”, γιατί κάπου πρέπει να θεμελιωθεί». Καλημέρα σας από τη χώρα της τριτοδρομικής σοσιαλιστικής ουτοπίας!
Ατακαδόρος
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος συνυπογράφει το κείμενο μαζί με άλλους ΣΥΡΙΖΑίους που έχουν ανάλογες ανησυχίες, απάντησε, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι η Ν.Δ. «κατηγορεί εμένα, που μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα ρυθμίσαμε το χρέος, διασφαλίσαμε τη δημοσιονομική σταθερότητα εξασφαλίζοντας την παραμονή στο ευρώ και βρίσκοντας ταυτόχρονα πόρους για την κοινωνία, ότι ξαφνικά έγινα κάποιος άλλος και υποθέτω απόψεις με τις οποίες έχω βρεθεί απέναντι εδώ και πολλά χρόνια». Δεν τα σχολιάζουμε αυτά, το έκανε ο λαός στην κάλπη –και δη τρις– το 2019. Πάντως, στο άκουσμα του ονόματος του εσωκομματικού αντιπάλου του Αλέξη Τσίπρα, θυμηθήκαμε σπουδαίες ατάκες του, όπως αυτή για «μια φυματική σαρανταποδαρούσα με πρόβλημα μηνίσκου στα 25 από τα 40 πόδια». Επίσης, το επικό πριν από τριάμισι χρόνια: «Αφού δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα άλλο και δεν θέλετε τα επιδόματα, σας προτείνω να φτιάξετε ένα μόνο επίδομα. Αναβίωσης του ρεμπέτικου τραγουδιού. Αφού δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, τουλάχιστον να μπορεί να τραγουδά ο λαός για τις πίκρες , τα βάσανα και τους καημούς του». Θυμηθήκαμε και το άλλο πριν από έναν χρόνο ότι «η οικολογία και ο νεοφιλελευθερισμός ταιριάζουν όσο τα τηγανητά αυγά με τη μερέντα». Κάποια στιγμή κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο ένα «μιμίδιο» που έλεγε: «Ο Τσακαλώτος είναι Google Translate που μιλάει». Τουλάχιστον ξέρει να αυτοσαρκάζεται. Θυμηθήκαμε και την ατάκα του «ότι υπάρχουν εκπαιδευτικά ιδρύματα που ξέρουν χειρότερα ελληνικά και από τα δικά μου». Θυμηθήκαμε και τα περί Ρίτσαρντ Γκιρ και Τζούλια Ρόμπερτς τα οποία ανέφερε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος σε αντιπαράθεσή του με τον Κώστα Σταϊκούρα. Αυτά για τον σπουδασμένο στην Οξφόρδη πρώην υπουργό και βουλευτή του Βόρειου Τομέα της Αθήνας.
Τα καθ’ έξιν κρούσματα «ανέμελης» αλλά ιδιαίτερα επιβλαβούς για τον ΣΥΡΙΖΑ πολιτικής έκφρασης και συμπεριφοράς αναδεικνύουν την πραγματική φύση του και ανοίγουν διάπλατα το δρόμο για μια μεγάλης κλίμακας νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές της 21ης Μαΐου. Πάντα θα υπάρχει ένας Ευκλείδης Τσακαλώτος ή κάποιος άλλος μέσα στο κλίμα «εναλλακτικότητας» που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, που θα πει ή θα γράψει κάτι εξωφρενικό. Κάτι που δεν αρμόζει σε κόμμα που κυβέρνησε. Αυτό μέχρι κάποια στιγμή η Κουμουνδούρου να συνειδητοποιήσει ότι η κοινωνία, η οποία δεν είναι ένα απέραντο κοινόβιο όπως τη βλέπουν οι διάφορες συνιστώσες της, δεν αρέσκεται πλέον στο «ό,τι να ’ναι». Εν τω μεταξύ, κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ ας μας πει πόσο θα κάνει ένας καφές σε «τοπικό νόμισμα».
