Το εν εξελίξει πλειοψηφικό ρεύμα, που ξεκίνησε στις 21 Μαΐου και συνεχίζει με την ορμητικότητά του να κατακλύζει όλη τη χώρα απ’ άκρη σε άκρη και από πόλη σε πόλη, παρασέρνει στο πέρασμά του μια σειρά παραδοχών που διαμόρφωναν επί σειρά ετών τον πολιτικό και κοινωνικό χάρτη της Ελλάδας.
Οι Ελληνες και οι Ελληνίδες, οι νέοι και οι νέες αποφάσισαν ότι για να κλείσουν τις εκκρεμότητες με το παρελθόν και να απαλλαγούν από τα στερεότυπα που ενίοτε ματαίωναν τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων για τη ζωή τους, έπρεπε να δουν πέρα από τις τύψεις τους ώστε να υπερβούν τις τεχνητές διαχωριστικές της μεταπολίτευσης.
Λίγα 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες, είναι προφανές ότι η ελληνική κοινωνία συντάσσεται με το καθαρό αφήγημα του Κυριάκου Μητσοτάκη, όχι απαραίτητα γιατί ταυτίζεται απολύτως με το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο της ΝΔ, αλλά γιατί έχει πειστεί ότι οι δυνάμεις που πλαισιώνουν το μεταρρυθμιστικό όραμα του ηγέτη της εγγυώνται πρωτίστως τη συμμετοχή τους στον κοινό σκοπό.
Και στην προκειμένη περίπτωση η συνταύτιση με τον κοινό σκοπό, όσο πλησιάζει η ώρα της κάλπης, προσελκύει ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων: κι αυτό γιατί το κάλεσμα δεν είναι κομματικό. Είναι εθνικό, όπως το μπλε χρώμα του χάρτη που προαναγγέλλει τη μεγάλη ανατροπή που έρχεται για να αλλάξει τα όρια στην ευημερία και στην πρόοδο.
