Ένα ερώτημα πλανάται πάνω απ’ τη χώρα: «Τα βίντεο είναι κανονικά;». Πριν όμως απαντηθεί, θα πρέπει να αναρωτηθούμε εάν ζούμε σε κανονική χώρα, με κανονικούς πολιτικούς, κανονικά κόμματα και εάν αυτή η περίφημη «κανονικότητα» που είχε… παραπέσει μεταξύ πάνω και κάτω πλατείας βρέθηκε προς στιγμήν και φτου κι απ’ την αρχή αρχίσαμε πάλι να την ψάχνουμε.
Υπάρχει κάτι ακόμη που κατατάσσει τη χώρα στην κατηγορία των ξεχωριστών περιπτώσεων: πρώτα δίδονται οι απαντήσεις και στη συνέχεια τίθενται οι ερωτήσεις. Και αυτό δεν αφορά μόνο τα βίντεο της εμπορικής αμαξοστοιχίας, λίγα λεπτά πριν από τη σύγκρουση, αλλά κυρίως τον ανορθολογισμό σκέψης και έκφρασης της κοινής γνώμης, που ρέπει προς την καχυποψία, την αμφισβήτηση καθ’ υπόδειξιν των επαϊόντων.
Καχυποψία που συντηρεί απόψεις όπως αυτή του καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου, ο οποίος πρότεινε –μεταξύ άλλων– τη σύγκληση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών γιατί έτσι εκτιμάει ότι θα εκτονωθεί η ένταση! Με όλον τον σεβασμό, αυτή η… απλοποίηση των διαδικασιών αμφισβητεί εμμέσως το πόρισμα που θα εκδώσει ο ειδικός εφέτης ανακριτής. Επί της ουσίας, για να μην «τα σπάσει», όπως υποστηρίζει, ο «εικοσάρης πιτσιρικάς», ταΐζουμε το τέρας του λαϊκισμού με… ορντέβρ δικαιοσύνης μπας και του κοπεί η όρεξη.
