Διανύουμε μία εποχή με σημαντικές και μακρόχρονες κρίσεις οι οποίες δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ούτε γρήγορα ούτε από τη μία μέρα στην άλλη. Η περίοδος που διανύουμε είναι δύσκολη σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο και υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό. Ήδη ξεκινήσαμε να βιώνουμε τις πρώτες καταστρεπτικές συνέπειες της κλιματικής κρίσης η οποία είναι η μεγαλύτερη απειλή κατά της ανθρωπότητας. Αφορά τον παγκόσμιο πληθυσμό και πρέπει να ληφθούν μέτρα από όλους με πρώτα τα ισχυρά κράτη και τα κράτη με βιομηχανική παραγωγή διότι είναι εκείνα που συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Τα δύο μεγαλύτερα παραδείγματα είναι η Κίνα και η Ινδία, οι οποίες έχουν τεράστια βιομηχανική παραγωγή χωρίς να τηρούν τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης με αποτέλεσμα να εντείνουν το πρόβλημα και ταυτόχρονα να δημιουργούν ένα μη υγιή ανταγωνισμό σε βιομηχανικό και οικονομικό επίπεδο κατά των άλλων χωρών - παραγωγούς. Υπάρχει επίσης πολεμική σύρραξη σε δύο μέρη του πλανήτη τα οποία είναι γεωγραφικά εγγύτερα από όσο έχουμε συνειδητοποιήσει.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεπέρασε πλέον τα δύο χρόνια μετά τη Ρωσική εισβολή στα ουκρανικά εδάφη με την Ευρώπη να είναι σε δεινή θέση καθώς γνωρίζει τον επεκτατισμό που διακατέχει την ρωσική εξωτερική πολιτική και προσπαθεί να διαφυλάξει τα σύνορα της. Ο πόλεμος επίσης στη Λωρίδα της Γάζας με το Ισραήλ ως τελευταίο προπύργιο της Δύσης να μπαίνει σε κατάσταση άμυνας αρχικά και ελέγχεται αν την υπερβαίνει σε δεύτερο επίπεδο. Οι δύο πόλεμοι έχουν δημιουργήσει την ανάγκη για κοινό αμυντικό δόγμα στην ενωμένη Ευρώπη καθώς τα κράτη μέλη της δεν είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν τέτοια κατάσταση από μόνα τους. Απόρροια των πολέμων αλλά και πολλών άλλων καταστάσεων αδράνειας του παρελθόντος είναι η ενεργειακή κρίση στην οποία η χώρα μας η περιέλθει και αναγκάζεται να αγοράζει πανάκριβα ενεργειακούς πόρους με τελικούς αποδέκτες της επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Δεν μπορεί να υπάρξει ανθρωπότητα στον 21ο αιώνα χωρίς ενέργεια και αυτό το γνωρίζουν καλά ακόμα και η λαϊκιστές και οι αρνητές των πάντων. Τέλος, μεγάλη προσοχή και σωστή διαχείριση χρειάζεται μεταναστευτική κρίση η οποία συνδέεται επίσης με την ενεργειακή, την κλιματική αστάθεια και τους πολέμους. Η Ελλάδα είναι σύνορο της Ευρώπης οπότε θα δεχτεί μεγάλη πίεση και χρειάζεται αποφασιστικότητα από την κυβέρνηση και την ίδια την Ευρώπη.Μέσα λοιπόν σε όλα αυτά, στις 9 Ιουνίου ο Ευρωπαίος πολίτης πρέπει να αποφασίσει ποιος θα διαχειριστεί τις παραπάνω κρίσεις.
Οι λαϊκιστές και τα άκρα, βρίσκοντας πάτημα με τις γνωστές κραυγές άρχισαν να παίρνουν μεγαλύτερη δύναμη παραπλανώντας για άλλη μία φορά τον κόσμο χωρίς να του δίνουν λύση στα προβλήματα. Ο λαϊκισμός είναι εκείνος που θα φωνάξει αλλά δεν έχει απάντησες, είναι ευρωσκεπτικιστής σε μία περίοδο που αν η Ευρώπη δεν είναι ενωμένη και ισχυρή δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει καμία από τις παραπάνω κρίσεις. Ο δρόμος είναι ένας και ευρωπαϊκός καθώς αν ενωμένη Ευρώπη αρχίσει να διασπάται, κάθε κράτος - μέλος της θα είναι έρμαιο των εξελίξεων.
*Ο Εμμανουήλ Δασκαλάκης είναι Αξιωματικός του Πυροσβεστικού Σώματος. Εισήλθε στη Σχολή Ανθυποπυραγών με κατατακτήριες εξετάσεις με πρώτο πτυχίο αυτό της Γεωλογίας. Εχει δύο μεταπτυχιακούς τίτλους (MBA & MSc Διαχείρησης Καταστροφών & Κρίσεων). Επίσης είναι απόφοιτος ΙΕΚ ‘’Στέλεχος Ασφαλείας Προσώπων και Υποδομών’’. Είναι εκπαιδευτής ΣΑΕΚ και αρθρογράφος
