Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει την πραγματικότητα να χαλάσει τα παραμύθια του.
Γράφει ο Κώστας Δημητράκος
Τι είναι αυτό που κάνει έναν πολιτικό να μιμείται κάποιον άλλον; Τι είναι αυτό που κάνει τον πρόεδρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην μπορεί να ορθώσει λογικές προτάσεις και δημιουργικό πολιτικό λόγο, παρά μόνο εξυπνακίστικες ατάκες; Τι είναι αυτό που κάνει τον Αλέξη Τσίπρα να παριστάνει ότι πρωταγωνιστεί σε ταινία των ’80s, κάτι ανάμεσα σε Στάθη Ψάλτη και Δελφινάριο για ψεκασμένους, εθισμένους στην προπαγάνδα και το ψέμα;
Η απάντηση είναι απλή: Οταν κάποιος έχει κατανοήσει ότι αυτό που τον εμποδίζει να χτίσει το δικό του πολιτικό προφίλ είναι το απέραντο ιδεολογικό κενό, η ανυπαρξία πολιτικού και κοινωνικού οράματος και κυρίως η άγνοια, η εμμονή και η ματαιοδοξία για εξουσία, μοιραία κλέβει τα ανάλογα προσόντα μιας άλλης προσωπικότητας, εν προκειμένω, του Ανδρέα Παπανδρέου. Και όταν η αδυναμία του να εξηγήσει τον πραγματικό κόσμο με κανονικά εργαλεία και όχι τις ξεθυμασμένες ιδεολογικές ρετσέτες του προηγούμενου αιώνα, μοιραία πέφτει στην άβυσσο του λαϊκισμού και της κενολογίας. Μοιραία, λοιπόν, η κατρακύλα στο δρόμο προς τις κάλπες εκτός από πολιτική- επικοινωνιακή επιλογή για τον Αλ. Τσίπρα φαίνεται πως είναι μονόδρομος.
Στην ακριβώς απέναντι όχθη του ποταμού, που χωρίζει τον πολιτικό πολιτισμό από τον αντιδημοκρατικό λαϊκισμό και την ανυπαρξία αυθύπαρκτου πολιτικού λόγου, προγράμματος και σχεδιασμού, ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να μιλάει τη γλώσσα του 2015 και να μηδενίζει τα πάντα, ταυτόχρονα ο Αλέξης Τσίπρας μοιράζει αφειδώς, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς υπολογισμούς, χωρίς προοπτική. Το μόνο κίνητρο είναι η εξουσία για να μπορέσουν να ελεγχθούν πλήρως οι αρμοί της.
Η σκληρή αλήθεια
Ενα από τα τελευταία απολαυστικά tweet του προέδρου ήταν το εξής: «Θέλω να είμαι ειλικρινής. Το πρόγραμμά μας θα κοστίσει ακριβά. Στα funds που δεν θα κερδοσκοπούν βγάζοντας σε πλειστηριασμό τα σπίτια». Η πραγματικότητα, φυσικά, και δεν ενδιαφέρει τον πρόεδρο. Οπως έλεγαν και παλιότερα οι διευθυντές «κίτρινων» εφημερίδων: «Ποτέ μην αφήνεις την αλήθεια να σου χαλάει μια ωραία ιστορία». Ποια είναι η αλήθεια όσον αφορά στα funds; Απλή:
Τα δάνεια παραδόθηκαν στα funds με το Νόμο 4354/2015 του ΣΥΡΙΖΑ! Και αυτό είναι κάτι που έχουν πιστοποιήσει με ομιλίες τους στη Βουλή, εκτός από τον υπουργό Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρα, και ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Δημήτρης Κουτσούμπα. Η ίδια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ νομοθέτησε την εφαρμογή των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών τον Μάιο του 2017, έφερε τροπολογία για αυτεπάγγελτη δίωξη και αυτόφωρη διαδικασία για όσους εμποδίζουν ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς τον Δεκέμβριο του 2017, κατήργησε –οριζόντια– την προστασία της πρώτης κατοικίας τον Φεβρουάριο του 2019. Αλλά ούτε και αυτά έχουν σημασία για τον πρόεδρο…
Λαϊκισμός
Επίσης, ο ίδιος προχθές τουίταρε μία από τις πιο λαϊκίστικες –σε βαθμού εμπαιγμού και χυδαιότητας– προπαγανδιστικές εκδοχές, που είχαμε μείνει με την εντύπωση ότι ήταν αυθαιρεσία της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ: «Κατάργηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στα πανεπιστήμια για τα παιδιά που δίνουν τώρα Πανελλαδικές». Απευθύνεται στα παιδιά που διαβάζουν τώρα για να δώσουν Πανελλαδικές σε λιγότερο από έναν μήνα, να μπουν σε πανεπιστήμια προσδοκώντας να αποκτήσουν γνώσεις και να αλλάξουν τις ζωές τους, λέγοντας τους ότι μπορούν να κλείσουν τα βιβλία ελπίζοντας στη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
«Με αηδιάζουν οι πολιτικοί που κλαίνε δημόσια, αλλά δεν έχουν την ευαισθησία να κλαίνε ιδιωτικά», είπε σε πρωινή τηλεοπτική του εμφάνιση, προφανώς αναφερόμενος στην τραγωδία των Τεμπών. Φυσικά, δεν ρωτήθηκε για τα χυδαία #hashtags τύπου #ΝΔ_δολοφόνοι ή παλαιότερα #ΝΔ_παιδεραστές ή #ΝΔ_βιαστές και ποιος ήταν αυτός που δεν καταδίκασε ποτέ επισήμως, απεναντίας ήταν απολύτως σαφές ποιο κέντρο τα συντόνιζε και τα ενίσχυε.
Φθηνά λογοπαίγνια
Αλλά έχει και πιο κάτω: «Ο πατέρας Μητσοτάκης έταζε στους νέους φτηνά αυτοκίνητα. Είχε βγει τότε το σύνθημα “καλύτερα παπάκι παρά τον Μητσοτάκη”. Σήμερα έχουμε πέσει χαμηλά, αντί για αυτοκίνητα ο Μητσοτάκης τούς τάζει ένα 150άρι, να πάνε να ανοίξουν ένα μπουκάλι ουίσκι. Η απάντηση των 18άρηδων στην κάλπη θα είναι: “Καλύτερα σφηνάκι παρά τον Μητσοτάκη”», τουίταρε ο πρόεδρος πριν από τρεις ημέρες, σχολιάζοντας το μέτρο ενίσχυσης προς τους νέους που ανακοίνωσε, μεταξύ άλλων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης για διακοπές ή επισκέψεις σε μουσεία και άλλους χώρους πολιτισμού. Για να δέσει το φτηνιάρικο λογοπαίγνιο, ο Αλ. Τσίπρας δεν δίστασε να προσδώσει στις ανάγκες των νέων ανθρώπων μια απολύτως μπουζουκόβια διάσταση ταυτισμένη με τον αλκοολισμό και το ξεφτισμένο πρότυπο ζωής και νοοτροπίας μιας άλλης εποχής που ακούει στο όνομα «ανοίγω μπουκάλι».
Και ακόμα ένα επίτευγμα, δηλωτικό της κατρακύλας. Η ατάκα που είπε στην εκπομπή του Open και τους δημοσιογράφους Παναγιώτη Στάθη και Δημ. Καμπουράκη: «Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνονται στις δημοσκοπήσεις γιατί φοβούνται να δηλώσουν ότι δεν θα ψηφίσουν Μητσοτάκη γιατί τους παρακολουθούν με το Predator». Το ύφος στα πρόσωπα των δύο δημοσιογράφων ήταν αποκαλυπτικό. Τον κοιτούσαν προσπαθώντας να πιστέψουν αυτά που έλεγε ένας νέος άνθρωπος, ένας νέος πολιτικός που διεκδικεί την πρωθυπουργία για να οδηγήσει την Ελλάδα στο δρόμο του μέλλοντος…
