Γυναίκες που ήρθαν στην Ελλάδα για να δουλέψουν, προσφέροντας βοήθεια σε γέροντες. Γυναίκες που δίνουν τα πάντα για να συνδράμουν τους δικούς τους στη χώρα της καταγωγής τους, προσπαθώντας ταυτοχρόνως να σταθούν στα πόδια τους και να επιβιώσουν στον τόπο της μετανάστευσης. Αυτός είναι ο κόσμος της νουβέλας της Εβίτας Καραγεώργου «Το τέλος, γένους θηλυκού» (εκδόσεις «Ο Μωβ Σκίουρος»).
Το βιβλίο παρουσιάστηκε χθες στο ομώνυμο βιβλιοπωλείο της πλατείας Καρύτση. Κεντρικοί ομιλητές ήταν ο συγγραφέας και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Βασίλης Βασιλικός και η δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Μικέλα Χαρτουλάρη.
«Το βιβλίο μιλάει για πέντε διαφορετικές γυναίκες» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Βασιλικός: «Η βασική του ηρωίδα ονομάζεται Ήτα (με ένα ταυ) και παραπέμπει στην ήττα της Αριστεράς κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, σηματοδοτώντας την ιστορική της υποχώρηση. Δείχνει, όμως, την ίδια ώρα, και τη σύγχρονη κοινωνική ματιά της Καραγεώργου, την έγνοια της για τα διακυβεύματα της Αριστεράς σήμερα και τη βαθιά ανθρώπινη ευαισθησία της όταν προσεγγίζει το ζήτημα της γεροντικής άνοιας».
Από την πλευρά της, η συγγραφέας, συζητώντας με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, χαρακτήρισε το βιβλίο της «κοινωνική νουβέλα», συμπληρώνοντας: «Ήθελα να προσεγγίσω το μέγα πρόβλημα της εποχής μας, που είναι η απουσία σταθερότητας και ασφάλειας, η οποία εξαναγκάζει τους ανθρώπους στον παροπλισμό και τον παραμερισμό. Αν παραμένουν οι άνθρωποι ανεξασφάλιστοι και εργασιακά ανυπεράσπιστοι, τότε σίγουρα έχει δημιουργηθεί μια καινούργια κοινωνική συνθήκη, την οποία η λογοτεχνία οφείλει να πλησιάσει μέσα από τον δικό της δρόμο».
«Η Καραγεώργου σκύβει με μαεστρία πάνω στο θέμα των γηρατειών» τόνισε ο Β. Βασιλικός κατά τη διάρκεια της ομιλίας του. «Παλαιότερα δεν ήταν τόσο εύκολο να απαλλαγούμε από τους ασθενείς και τους γέροντες. Μετά την πτώση, όμως, του υπαρκτού σοσιαλισμού, η Ευρώπη και η Ελλάδα γέμισαν από πρόσφυγες και ιδίως από γυναίκες που υποχρεώθηκαν να μεταναστεύσουν παρά το υψηλό μορφωτικό τους επίπεδο. Οι γυναίκες αυτές βρήκαν δουλειά, αναλαμβάνοντας την υποβοήθηση γερόντων. Ήταν ο μόνος τρόπος για να στείλουν λεφτά στους δικούς τους. Το βιβλίο αναφέρεται έμμεσα στην ‘Αναζήτηση του χαμένου χρόνου’ του Μαρσέλ Προυστ. Ο ιστορικός χρόνος αποτελεί κεφαλαιώδη παράμετρο της δράσης και του μύθου και πρέπει να πούμε πως πρόκειται για μια νουβέλα που διαβάζεται απνευστί».
«Η Εβίτα Καραγεώργου εργάστηκε ως φιλόλογος και συνδυάζει τώρα το λογοτεχνικό γράψιμο με τον αναστοχασμό για τη λογοτεχνία, χωρίς να φοβάται τη λογοτεχνία με ιδεολογικές θέσεις» παρατήρησε η Μ. Χαρτουλάρη: «Το βιβλίο της έχει την ικανότητα να περνά από την Ιστορία στην καθημερινότητα, αναδεικνύοντας σε πρωταγωνιστική θέση και δίνοντας φωνή σε γυναίκες που σώζουν και σώζονται. Η ηρωίδα είναι μια γυναίκα με αριστερή συνείδηση αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι πρωτίστως υπαρξιακό. Αν στο θεματικό επίπεδο ως συγγραφείς προηγήθηκαν η Ελένη Γιαννακάκη και ο Τζέφρυ Ευγενίδης, η Καραγεώργου φωτίζει το πρόβλημα της άνοιας στο πλαίσιο μιας έντονης κρίσης – κρίση κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική, που βαδίζει παράλληλα με τη διάλυση κοινωνικού κράτους και τον κοινωνικό αποκλεισμό της τρίτης ηλικίας».
Στη συνέχεια, εκπρόσωπος της γεωργιανής κοινότητας αναφέρθηκε στη μοίρα των μεταναστριών και στον λεπτό τρόπο με τον οποίο πραγματεύεται η συγγραφέας τη γήρανση. Διαβάστηκε επίσης επιστολή της Κωνσταντίνας Κούνεβα τέως ευρωβουλεύτριας του ΣΥΡΙΖΑ, για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν και τις κοινωνικές καταστάσεις που εκφράζουν οι γυναίκες του βιβλίου.
Τη συζήτηση έκλεισε η συγγραφέας, σημειώνοντας πως μπορεί η ζωή είναι πάνω από τη λογοτεχνία, αλλά δουλειά της τελευταίας είναι να βοηθάει στην κατανόηση της κοινωνικής πραγματικότητας: «Το βιβλίο μοιάζει υπό αυτή την έννοια με συλλογικό έργο, μιλώντας για τις τύχες της τρίτης ηλικίας, όπως και για τη νέα δομή της ελληνικής οικογένειας».
Την εκδήλωση συντόνισε η Νόνη Καραγιάννη, διευθύντρια του ραδιοφωνικού σταθμού 9,84 ενώ αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε ο ηθοποιός Όμηρος Πουλάκης.
