Η επιστροφή του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο κτήριο της Λεωφόρου Κατεχάκη μοιάζει με εκείνη την παλιά κινηματογραφική κωμωδία, τη «Μέρα της Μαρμότας», όπου κάθε χρονιά συνέβαιναν συνεχώς και ακριβώς τα ίδια πράγματα και ο μοναδικός που αντιλαμβανόταν το πέρασμα του χρόνου ήταν ο πρωταγωνιστής, ενώ όλοι οι άλλοι ζούσαν τα ίδια πράγματα σαν να ήταν η πρώτη φορά. Σε εκείνο το κτήριο, λοιπόν, με την αρχιτεκτονική και τα χρώματά του να θυμίζουν πολυώροφο αρχηγείο της Στάζι στην Ανατολική Γερμανία, από σήμερα Δευτέρα είναι εγκατεστημένος ένας υπουργός, που, τρόπος του λέγειν, ακόμα και η καρέκλα του υπουργικού γραφείο έχει πάρει το σχήμα του σώματός του.
Γράφει ο Κώστας Δημητράκος
Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, στα 69 χρόνια του, πέρασε για πέμπτη φορά την είσοδο αυτού του κτιρίου, ως υπουργός. Οι συνθήκες αυτή τη φορά είναι πάνω-κάτω ίδιες με σχεδόν όλες τις φορές που είχε αναλάβει την ίδια θέση στο παρελθόν: Εκτακτες. Η εγκληματικότητα και τα θέματα της ασφάλειας είναι το Νο2 θέμα που απασχολεί την κοινή γνώμη μετά την ακρίβεια. Και ενώ στο θέμα της ακρίβειας η ελληνική κυβέρνηση δίνει τη μάχη που ήδη έχει αρχίσει να αποδίδει όπως δείχνουν τα στοιχεία –τουλάχιστον όσον αφορά τον πληθωρισμό τροφίμων–, στο θέμα της ασφάλειας και της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας η ανάγκη της πρωθυπουργικής παρέμβασης με τις διορθωτικές κινήσεις στο κυβερνητικό σχήμα είχαν κριθεί επιτακτικές. Τα στοιχήματα που έχει μπροστά του ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι μεγάλα.
Αν στο υπουργείο Υγείας λειτούργησε με τρόπο που θύμιζε υπουργό των ενστόλων, στέλνοντας χωρίς δεύτερη κουβέντα διοικητές νοσοκομείων στην... αποστρατεία, τώρα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη γνωρίζει πολύ καλά ότι ορισμένα θέματα πρέπει να τα αντιμετωπίσει σαν να βρίσκεται ακόμα στο υπουργείο Υγείας: Ως χρόνιες παθήσεις της ΕΛ.ΑΣ. αλλά και ως αυτοάνοσα νοσήματα που δεν προειδοποιούν, εκδηλώνονται απότομα και ο... Θεός βοηθός.
Τα ανοιχτά μέτωπα
«Θα δούμε, έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας», έλεγε σε όσους του τηλεφωνούσαν την περασμένη εβδομάδα για να του ευχηθούν «καλή επιτυχία». Τα μέτωπα που έχει να αντιμετωπίσει είναι πολύ συγκεκριμένα και είναι τα εξής:
1 Η διόρθωση των συνεπειών επιχειρησιακών σφαλμάτων και αστοχιών του άμεσου παρελθόντος. Ενα από αυτά είναι ο επανασχεδιασμός της επιτελικής σχέσης όλων των υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ., η παντελής απουσία της οποίας είχε οδηγήσει στην άνετη διάσχιση της μισής Ελλάδας από τους κροάτες χούλιγκαν της Ντιναμό Ζάγκρεπ. Μια τραγική ιστορία που κατέληξε στη δολοφονία του Μιχάλη Κουτσουρή και στο επακόλουθο φιάσκο των αστυνομικών χειρισμών.
2 Οι συνέπειες των δύο θανάτων των νέων αστυνομικών. Του Γιώργου Λυγγερίδη από τη ναυτική φωτοβολίδα που δέχθηκε στα επεισόδια στο κλειστό γήπεδο του Ρέντη και του 29χρονου της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. κατά την καταδίωξη υπόπτου αυτοκινήτου στη Λ. ΝΑΤΟ στον Ασπρόπυργο. Αυτά, μαζί με τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας και φρούρησης των εγκαταστάσεων των ΜΑΤ στου Γουδή, όπου τοποθετήθηκε πρόσφατα η βόμβα που δεν εξερράγη, δημιούργησαν μια ιδιαιτέρως δύσκολη κατάσταση στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ. Εκδηλώθηκε με μια ολιγόωρη «στάση» αστυνομικών των ΜΑΤ να πάνε σε μέτρα φρούρησης του γηπέδου του ΠΑΟ στη Λ. Αλεξάνδρας. Η κατάσταση αποκλιμακώθηκε σύντομα αλλά ήταν εξιαρετικά σοβαρή.
3 Η αποδυνάμωση της υπηρεσίας φρούρησης των επισήμων, που, ενώ την είχε εξαγγείλει ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ, η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου δεν κατόρθωσε να υλοποιήσει. Οι εξαγγελίες αφορούσαν στην απόσπαση 2.500 αστυνομικών ώστε να διατεθούν στη μάχη για την αντιμετώπιση της καθημερινής εγκληματικότητας. Μέχρι τις αλλαγές της περασμένης εβδομάδας είχαν αποσπαστεί περίπου 1.500, οι μισοί εκ των οποίων είχαν καταφέρει με διάφορα τεχνάσματα είτε να επιστρέψουν είτε να «παρκάρουν» σε διάφορες υπηρεσίες γραφείων. Σε αυτό το πεδίο, μάλιστα, η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου είχε δεχθεί φίλια πυρά από τους ίδιους τους «επίσημους» τη φρουρά των οποίων επιχείρησε να αποδυναμώσει.
4 Η επιστροφή της τρομοκρατίας. Οσο και αν ακούγεται υπερβολικό, τα δείγματα μετά την τοποθέτηση του εκρηκτικού μηχανισμού στις εγκαταστάσεις των ΜΑΤ και την ανάληψη ευθύνης –μαζί με την έκφραση απειλών– από μια ομάδα που συστήθηκε ως «Ενοπλη Προλεταριακή Δικαιοσύνη» είναι ανησυχητικά. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι ιστορικά ταυτισμένος με την εξάρθρωση της πρώτης γενιάς τρομοκρατίας (17Ν, Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας) στην Ελλάδα το 2002 αλλά και της δεύτερης γενιάς (Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς) το 2010. Η δεύτερη ήταν και η πιο οδυνηρή για τον ίδιον. Τον Ιανουάριο του 2010 εξερράγη βόμβα στο γραφείο του στο Περιστέρι και τον Ιούνιο του 2010 –ως κίνηση εκδίκησης– απεστάλη βόμβα σε φάκελο στο γραφείο του στο υπουργείο. Ο υπασπιστής του, Γιώργος Βασιλάκης, άνοιξε το φάκελο, η βόμβα εξερράγη και τον σκότωσε, κάτι που έχει σημαδέψει τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
5 Η καθημερινή εγκληματικότητα και η έξαρση της βίας στους δρόμους, τις γειτονιές και τις πλατείες. Ενα πεδίο στο οποίο ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη μάχη. Ιδίως στα θέματα που αφορούν τη δράση συμμοριών ανηλίκων και άλλες. Ταυτοχρόνως, η δράση του οργανωμένου εγκλήματος με συνέπειες στην καθημερινότητα, όπως τα ναρκωτικά, οι μπράβοι της νύχτας και της μέρας (πρόσφατοι είναι οι πυροβολισμοί έξω από νυχτερινό κέντρο στο Γκάζι από Αλβανούς μπράβους), κάνουν το παζλ ακόμα πιο δύσκολο για τον νέο υπουργό. Γι’ αυτό και η μόνιμη φράση του: «Θα δούμε, έχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας».
