Στις 10 Ιανουαρίου του νέου έτους ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμπληρώνει 10 χρόνια στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Παράλληλα όλο αυτό το διάστημα καταγράφει ένα ρεκόρ που αφορά την πρωτοκαθεδρία του ίδιου ως προς την καταλληλότητα για πρωθυπουργός, ενώ η κυβερνώσα παράταξη παραμένει πρώτη με διαφορά που τα τελευταία δύο χρόνια είναι διπλάσια από το δεύτερο κόμμα.
Ήδη αποτελεί ένα case study, πολύ περισσότερο τη στιγμή που τα τελευταία δύο χρόνια, την επομένη σχεδόν της επανεκλογής της σημερινής κυβέρνησης, υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια να σημειωθεί η αποκαλούμενη «πολιτική αλλαγή» με οποιονδήποτε τρόπο και με όλα τα μέσα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Το 2025 που φεύγει μπορεί να καταγραφεί ως η επιτομή των fake news, των θεωριών συνωμοσίας, της μαύρης προπαγάνδας και του ακραίου λαϊκισμού την ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση υλοποιούσε μεταρρυθμίσεις και προωθούσε μια ατζέντα με βάση την οικονομική ανάπτυξη που οδήγησε στη μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση και στη σοβαρότερη ενίσχυση των εισοδημάτων για πάνω από 4 εκατομμύρια πολίτες.
Μια ενίσχυση εισοδημάτων που γίνεται ήδη ορατή και θα καταστεί ακόμη πιο απτή από τις μισθοδοσίες του Ιανουαρίου –σε ό,τι αφορά το Δημόσιο που οι μισθοί προκαταβάλλονται οι αυξήσεις ήδη εφαρμόζονται– και η οποία είναι η βάση της διαχείρισης της ακρίβειας που παραμένει το νούμερο ένα πρόβλημα για τους πολίτες.
Δεν είναι το μόνο που έγινε το 2025 με αντίκτυπο στο 2026. Η χρονιά που φεύγει είχε σημαντικούς σταθμούς που δύσκολα καταγράφονται σε ένα άρθρο. Το αποτύπωμα είναι θετικό και εδράζεται στην προτεραιότητα που δίνεται στις οικογένειες με παιδιά, στους νέους, στη μεσαία τάξη και στη στήριξη των ευάλωτων ομάδων.
Εν τούτοις αυτό που επιχειρήθηκε να κυριαρχήσει είναι ο λαϊκισμός. Υπήρξαν ακραία fake news και ακόμη πιο ακραίες θεωρίες συνωμοσίας με στόχο την εργαλειοποίηση για παράδειγμα της τραγωδίας των Τεμπών και κυρίως τη δημιουργία συνθηκών αγανάκτησης και πρόκλησης οργής. Η προσπάθεια φθοράς της κυβέρνησης είναι άλλωστε η βάση στην οποία κινούνται συνολικά τα κόμματα της αντιπολίτευσης αλλά και εξωγενείς παράγοντες.
Βέβαια στο επίκεντρο παραμένει ο πρωθυπουργός με τις δυνάμεις που τάσσονται εναντίον του να προσπαθούν να βρουν το πρόσωπο που θα σταθεί απέναντί του. Και παρότι οι αποτυχίες είναι συνεχείς, η προσπάθεια δεν δείχνει να σταματά. Στο πλαίσιο αυτό είναι βέβαιο πως το 2026 οι θεωρίες συνωμοσίας θα κορυφωθούν. Οι συμμαχίες αλλάζουν όνομα, αλλά παραμένουν ενεργές.
Οι κινητοποιήσεις των αγροτοσυνδικαλιστών δείχνουν με σαφήνεια τι θα ακολουθήσει το επόμενο έτος. Η στήριξή τους από τα κόμματα αλλά και από εξωγενείς παράγοντες έρχεται απλά να επιβεβαιώσει ότι το νέο έτος θα τα δώσουν όλα χωρίς να τους απασχολεί η πορεία της χώρας. Διότι όταν κάποιος στηρίζει τον αποκλεισμό της χώρας με ό,τι αυτό συνεπάγεται δικαιώνει όλους όσοι υποστηρίζουν πως το θέμα είναι απλά να φύγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και «μετά βλέπουμε».
Και αυτό γίνεται εν μέσω γεωπολιτικών και οικονομικών ανακατατάξεων που αφορούν όχι απλά την ευρύτερη περιοχή μας αλλά συνολικά το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Σε κάθε περίπτωση, όποια προσπάθεια και να γίνει, ό,τι και να επιχειρηθεί, στο τέλος της ημέρας αυτός που καλείται να επιλέξει –κρίνοντας και συγκρίνοντας– είναι ο λαός.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
